سنکھاں اتے گھنٹیاں دی گنجار کر کے پھلاں دی برکھا کر رہے ہن۔
(کتنے ہی) سندر دیوتے آرتی کر رہے ہن اتے اندر نوں ویکھ کے بلہارے جاندے ہن۔
(ادوں) دان اتے دچھنا دے کے پردکھنا کردے ہوئے اندر دے متھے اتے کیسر اتے چاولاں (دا تلک) لگاؤندے ہن۔
(اس تراں) دیوتیاں دی نگری وچ دھمّ پے رہی ہے اتے دیوتیاں دیاں کلاں مل کے منگلمئی گیت گا رہیاں ہن ۔۔55۔۔
سوییا:
ہے سورج! ہے چندرما! ہے کرنا دے ساغر! ہن میری بینتی دھیان نال سن لوو۔
میں ہور تہاڈے توں کجھ نہیں منگدا، جو میں چت وچ اچھا کردا ہاں اہی (پوری) کر دیو۔
'بہت وڈے یدھّ وچ شستراں سہت لڑ مراں'، سچ کہندا ہاں، نسچا کر لوو۔
ہے سنتاں دی سہائتا کرن والی جگت ماتا! کرپا کر کے (کوی) شیام نوں اہو ور دیو ۔۔1900۔۔
سوییا
جد توں تہاڈے چرن پھڑے ہن تد توں میں (ہور) کسے نوں اکھاں ہیٹھاں نہیں لیاؤندا۔
رام، رہیم، پران اتے کران نے انیکاں متّ کہے گئے ہن۔ (پر میں کسے) اک نوں وی نہیں مندا۔
سمرتیاں، شاستر اتے وید بہت سارے بھید دسدے ہن، پر میں اک وی نہیں جانیا۔
ہے کال پرکھ! تیری کرپا کرکے (گرنتھ سرجیا جا سکیا ہے)۔ (اہ) میں نہیں کہا، سارا تسیں ہی کتھن کیتا ہے ۔۔863۔۔
دوہرا
سارے دراں نوں چھڈّ کے، تہاڈا در پھڑیا ہے۔
تہانوں بانہ پھڑے دی لاج ہے، گوبند تہاڈا داس ہاں ۔۔864۔۔
دوہرا:
اس تراں چنڈی دے پرتاپ نال دیوتیاں دا پرتاپ ودھّ گیا
اتے تنے لوک دیوی دی جے-جے-کار کردے ہوئے ('مارکنڈیی پران' دی) ستسئی (وچلے) نانواں (دے ستوتر دا) جاپ کرن لگے ۔۔56۔۔