सिध गोसटि

(पान: 11)

ਤਨੁ ਹਟੜੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ॥

तनु हटड़ी इहु मनु वणजारा ॥

देहाच्या भांडारात, हे मन व्यापारी आहे;

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰਾ ॥੩੯॥

नानक सहजे सचु वापारा ॥३९॥

हे नानक, हे सत्यात अंतर्ज्ञानाने व्यवहार करते. ||39||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਂਧਿਓ ਸੇਤੁ ਬਿਧਾਤੈ ॥

गुरमुखि बांधिओ सेतु बिधातै ॥

गुरुमुख हा पूल आहे, जो नियतीच्या आर्किटेक्टने बांधला आहे.

ਲੰਕਾ ਲੂਟੀ ਦੈਤ ਸੰਤਾਪੈ ॥

लंका लूटी दैत संतापै ॥

श्रीलंका - शरीर - लुटणाऱ्या उत्कटतेच्या राक्षसांवर विजय मिळवला आहे.

ਰਾਮਚੰਦਿ ਮਾਰਿਓ ਅਹਿ ਰਾਵਣੁ ॥

रामचंदि मारिओ अहि रावणु ॥

राम चंद - मनाने - रावण - अभिमानाचा वध केला आहे;

ਭੇਦੁ ਬਭੀਖਣ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਚਾਇਣੁ ॥

भेदु बभीखण गुरमुखि परचाइणु ॥

बाबीखानने उघड केलेले रहस्य गुरुमुखाला समजते.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਇਰਿ ਪਾਹਣ ਤਾਰੇ ॥

गुरमुखि साइरि पाहण तारे ॥

गुरुमुख महासागर ओलांडून दगड घेऊन जातो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਟਿ ਤੇਤੀਸ ਉਧਾਰੇ ॥੪੦॥

गुरमुखि कोटि तेतीस उधारे ॥४०॥

गुरुमुख लाखो लोकांचे रक्षण करतो. ||40||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਚੂਕੈ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥

गुरमुखि चूकै आवण जाणु ॥

गुरुमुखासाठी पुनर्जन्मातील येणे आणि जाणे संपले आहे.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥

गुरमुखि दरगह पावै माणु ॥

परमेश्वराच्या दरबारात गुरुमुखाचा सन्मान होतो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਛਾਣੁ ॥

गुरमुखि खोटे खरे पछाणु ॥

गुरुमुख खरे आणि खोटे वेगळे करतो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥

गुरमुखि लागै सहजि धिआनु ॥

गुरुमुख आपले ध्यान स्वर्गीय परमेश्वरावर केंद्रित करतो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਰਗਹ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਇ ॥

गुरमुखि दरगह सिफति समाइ ॥

परमेश्वराच्या दरबारात गुरुमुख त्याच्या स्तुतीमध्ये लीन असतो.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੰਧੁ ਨ ਪਾਇ ॥੪੧॥

नानक गुरमुखि बंधु न पाइ ॥४१॥

हे नानक, गुरुमुख बंधनांनी बांधलेला नाही. ||41||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਪਾਏ ॥

गुरमुखि नामु निरंजन पाए ॥

गुरुमुखाला निष्कलंक परमेश्वराचे नाव प्राप्त होते.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

गुरमुखि हउमै सबदि जलाए ॥

शब्दाद्वारे गुरुमुख त्याचा अहंकार जाळून टाकतो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥

गुरमुखि साचे के गुण गाए ॥

गुरुमुख खऱ्या परमेश्वराची स्तुती गातो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੈ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥

गुरमुखि साचै रहै समाए ॥

गुरुमुख खऱ्या परमेश्वरात लीन राहतो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਪਤਿ ਊਤਮ ਹੋਇ ॥

गुरमुखि साचि नामि पति ऊतम होइ ॥

खऱ्या नामाने गुरुमुखाचा सन्मान आणि श्रेष्ठ होतो.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥੪੨॥

नानक गुरमुखि सगल भवण की सोझी होइ ॥४२॥

हे नानक, गुरुमुखाला सर्व जग कळते. ||42||