सुखमनी साहिब

(पान: 96)

ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨੈ ॥

करन करावनहारु प्रभु जानै ॥

तो देवाला कर्ता, कारणांचे कारण म्हणून ओळखतो.

ਅੰਤਰਿ ਬਸੇ ਬਾਹਰਿ ਭੀ ਓਹੀ ॥

अंतरि बसे बाहरि भी ओही ॥

तो आत राहतो आणि बाहेरही.

ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਸਭ ਮੋਹੀ ॥੪॥

नानक दरसनु देखि सभ मोही ॥४॥

हे नानक, त्यांचे दर्शन पाहून सर्वजण मोहित होतात. ||4||

ਆਪਿ ਸਤਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਸਤਿ ॥

आपि सति कीआ सभु सति ॥

तो स्वतःच सत्य आहे आणि त्याने जे काही बनवले आहे ते सत्य आहे.

ਤਿਸੁ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਸਗਲੀ ਉਤਪਤਿ ॥

तिसु प्रभ ते सगली उतपति ॥

संपूर्ण सृष्टी देवाकडून आली आहे.

ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਕਰੇ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥

तिसु भावै ता करे बिसथारु ॥

त्याला आवडते म्हणून तो विस्तार निर्माण करतो.

ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥

तिसु भावै ता एकंकारु ॥

जसे त्याला आवडते, तो पुन्हा एकच बनतो.

ਅਨਿਕ ਕਲਾ ਲਖੀ ਨਹ ਜਾਇ ॥

अनिक कला लखी नह जाइ ॥

त्याचे सामर्थ्य इतके असंख्य आहेत की ते ओळखले जाऊ शकत नाहीत.

ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥

जिसु भावै तिसु लए मिलाइ ॥

त्याला आवडते म्हणून, तो आपल्याला पुन्हा स्वतःमध्ये विलीन करतो.

ਕਵਨ ਨਿਕਟਿ ਕਵਨ ਕਹੀਐ ਦੂਰਿ ॥

कवन निकटि कवन कहीऐ दूरि ॥

कोण जवळ आहे आणि कोण दूर आहे?

ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪ ਭਰਪੂਰਿ ॥

आपे आपि आप भरपूरि ॥

तो स्वतः सर्वत्र व्याप्त आहे.

ਅੰਤਰ ਗਤਿ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਜਨਾਏ ॥

अंतर गति जिसु आपि जनाए ॥

ज्याला भगवंत हे जाणतो की तो अंतःकरणात आहे

ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਜਨ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥੫॥

नानक तिसु जन आपि बुझाए ॥५॥

हे नानक, तो त्या व्यक्तीला त्याला समजून घेण्यास प्रवृत्त करतो. ||5||

ਸਰਬ ਭੂਤ ਆਪਿ ਵਰਤਾਰਾ ॥

सरब भूत आपि वरतारा ॥

सर्व रूपांत तो स्वतःच व्याप्त आहे.

ਸਰਬ ਨੈਨ ਆਪਿ ਪੇਖਨਹਾਰਾ ॥

सरब नैन आपि पेखनहारा ॥

सर्व डोळ्यांनी तो स्वतः पाहत असतो.

ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਜਾ ਕਾ ਤਨਾ ॥

सगल समग्री जा का तना ॥

सर्व सृष्टी हे त्याचे शरीर आहे.

ਆਪਨ ਜਸੁ ਆਪ ਹੀ ਸੁਨਾ ॥

आपन जसु आप ही सुना ॥

तो स्वतः त्याचीच स्तुती ऐकतो.

ਆਵਨ ਜਾਨੁ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਬਨਾਇਆ ॥

आवन जानु इकु खेलु बनाइआ ॥

एकाने येण्या-जाण्याचे नाटक रचले आहे.

ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕੀਨੀ ਮਾਇਆ ॥

आगिआकारी कीनी माइआ ॥

त्याने मायेला त्याच्या इच्छेच्या अधीन केले.

ਸਭ ਕੈ ਮਧਿ ਅਲਿਪਤੋ ਰਹੈ ॥

सभ कै मधि अलिपतो रहै ॥

सर्वांच्या मध्ये तो अलिप्त राहतो.