સુખમણી સાહિબ

(પાન: 96)

ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨੈ ॥

karan karaavanahaar prabh jaanai |

તે ભગવાનને કર્તા, કારણોના કારણ તરીકે જાણે છે.

ਅੰਤਰਿ ਬਸੇ ਬਾਹਰਿ ਭੀ ਓਹੀ ॥

antar base baahar bhee ohee |

તે અંદર અને બહાર પણ રહે છે.

ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਸਭ ਮੋਹੀ ॥੪॥

naanak darasan dekh sabh mohee |4|

હે નાનક, એમના દર્શનનું ધન્ય દર્શન જોઈને સૌ મુગ્ધ થઈ ગયા. ||4||

ਆਪਿ ਸਤਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਸਤਿ ॥

aap sat keea sabh sat |

તે પોતે જ સાચો છે, અને તેણે જે બનાવ્યું છે તે બધું સાચું છે.

ਤਿਸੁ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਸਗਲੀ ਉਤਪਤਿ ॥

tis prabh te sagalee utapat |

સમગ્ર સૃષ્ટિ ઈશ્વર તરફથી આવી છે.

ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਕਰੇ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥

tis bhaavai taa kare bisathaar |

જેમ તે તેને ખુશ કરે છે, તે વિસ્તરણ બનાવે છે.

ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥

tis bhaavai taa ekankaar |

જેમ તે તેને ખુશ કરે છે, તે ફરીથી એક અને માત્ર બની જાય છે.

ਅਨਿਕ ਕਲਾ ਲਖੀ ਨਹ ਜਾਇ ॥

anik kalaa lakhee nah jaae |

તેની શક્તિઓ એટલી અસંખ્ય છે કે તે જાણી શકાતી નથી.

ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥

jis bhaavai tis le milaae |

જેમ તે તેને ખુશ કરે છે, તે આપણને ફરીથી પોતાનામાં ભળી જાય છે.

ਕਵਨ ਨਿਕਟਿ ਕਵਨ ਕਹੀਐ ਦੂਰਿ ॥

kavan nikatt kavan kaheeai door |

કોણ નજીક છે અને કોણ દૂર છે?

ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪ ਭਰਪੂਰਿ ॥

aape aap aap bharapoor |

તે પોતે જ સર્વત્ર વ્યાપ્ત છે.

ਅੰਤਰ ਗਤਿ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਜਨਾਏ ॥

antar gat jis aap janaae |

જેને ભગવાન જાણ કરે છે કે તે હૃદયમાં છે

ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਜਨ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥੫॥

naanak tis jan aap bujhaae |5|

હે નાનક, તે તે વ્યક્તિને તેને સમજવાનું કારણ આપે છે. ||5||

ਸਰਬ ਭੂਤ ਆਪਿ ਵਰਤਾਰਾ ॥

sarab bhoot aap varataaraa |

તમામ સ્વરૂપોમાં, તે પોતે જ વ્યાપી રહ્યો છે.

ਸਰਬ ਨੈਨ ਆਪਿ ਪੇਖਨਹਾਰਾ ॥

sarab nain aap pekhanahaaraa |

બધી આંખો દ્વારા, તે પોતે જ જોઈ રહ્યો છે.

ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਜਾ ਕਾ ਤਨਾ ॥

sagal samagree jaa kaa tanaa |

સમગ્ર સર્જન તેમનું શરીર છે.

ਆਪਨ ਜਸੁ ਆਪ ਹੀ ਸੁਨਾ ॥

aapan jas aap hee sunaa |

તે પોતે જ પોતાના વખાણ સાંભળે છે.

ਆਵਨ ਜਾਨੁ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਬਨਾਇਆ ॥

aavan jaan ik khel banaaeaa |

એકે આવવા-જવાનું નાટક રચ્યું છે.

ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕੀਨੀ ਮਾਇਆ ॥

aagiaakaaree keenee maaeaa |

તેણે માયાને તેની ઇચ્છાને આધીન બનાવી.

ਸਭ ਕੈ ਮਧਿ ਅਲਿਪਤੋ ਰਹੈ ॥

sabh kai madh alipato rahai |

બધાની વચ્ચે, તે અલિપ્ત રહે છે.