Así como a partir de ondas créanse na superficie dos grandes ríos e todas as ondas chámanse auga.
Do mesmo xeito, os obxectos animados e inanimados saen do Señor Supremo sendo creados do mesmo Señor, fúndense no mesmo Señor. 17.87.
Son moitas as tartarugas e os peixes e son moitos os que os devoran, hai moitos os fénix alados, que sempre seguen voando.
Son moitos os que devoran ata o fonénix do ceo e moitos son os que ata comen e dixiren os devoradores materializados.
Non só para falar dos habitantes da auga, da terra e dos vagabundos do ceo, todos aqueles creados polo deus da morte serán finalmente devorados (destruídos) por el.
Así como a luz fundiuse na escuridade e a escuridade na luz, todos os seres creados xerados polo Señor finalmente fundiranse nel. 18.88.
Moitos claman andando vagando, moitos choran e moitos morren moitos afogan na auga e moitos son queimados no lume.
Moitos viven nas ribeiras do Ganxes e moitos residen na Meca e Medina, moitos converténdose en eremitas, dedícanse a vagar.
Moitos soportan a agonía da serra, moitos son enterrados na terra, moitos son colgados no patíbulo e moitos sofren grandes angustias.
Moitos voan no ceo, moitos viven na auga e moitos sen coñecemento. Na súa desviación quéimanse ata morrer. 19.89.
Os deuses cansáronse de facer ofrendas de fragrâncias, os demos antagónicos cansáronse, os sabios coñecedores cansáronse e os adoradores do bo entendemento tamén se cansaron.
Os que fregan o sándalo cansáronse, os aplicadores de fino aroma (otto) cansáronse, os adoradores da imaxe e os que fan ofrendas de curry doce tamén se cansaron.
Os visitantes dos cemiterios cansáronse, os adoradores de ermidas e monumentos cansáronse os que ensucian as paredes as imaxes e tamén os que imprimen con selo en relevo.
Gandharvas, os músicos de mercancías cansáronse, Kinnars, os músicos de instrumentos cansáronse, os expertos cansáronse moito e os ascetas que observaban as austeridades tamén se cansaron. Ningunha das persoas mencionadas foi capaz
POLA TÚA GRAZA. BHUJANG PRAYAAT STANZA
O Señor está sen cariño, sen cor, sen forma e sen liña.
El sen apego, sen rabia, sen enganos e sen malicia.
El é sen acción, sen ilusión, sen nacemento e sen castelo.
É sen amigo, sen inimigo, sen pai e sen nai.1.91.
Está sen amor, sen fogar, sen xusto e sen fogar.