راگ سوهي، اشٽپديه، چوٿين مهل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڪاش ڪو اچي، ۽ مون کي منهنجي پياري محبوب سان ملڻ جي هدايت ڪري. مان پاڻ کي هن وٽ وڪڻندس. ||1||
مان رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو چاهيان ٿو.
جڏهن رب مون تي رحم ڪندو، تڏهن مان سچي گرو سان ملندو آهيان. مان رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪندو آهيان. ||1||روڪ||
جيڪڏهن تون مون کي خوشين سان نوازين، ته پوءِ مان تنهنجي پوڄا ۽ پوڄا ڪندس. درد ۾ به، مان توسان غور ڪندس. ||2||
جيتوڻيڪ تون مون کي بک ڏي، تڏهن به مان سڪون محسوس ڪندس. مان خوش آهيان، غم جي وچ ۾ به. ||3||
مان پنهنجي دماغ ۽ جسم کي ٽڪر ٽڪر ۾ ڪٽي ڇڏيندس، ۽ انهن سڀني کي توهان کي پيش ڪريان ٿو. مان پاڻ کي باهه ۾ ساڙي ڇڏيندس. ||4||
مان تنهنجي مٿان پنهون لڙڪايان، ۽ تنهنجي لاءِ پاڻي کڻان. جيڪو تون مون کي ڏيان ٿو، مان وٺان ٿو. ||5||
غريب نانڪ رب جي در تي ڪري پيو. مهرباني ڪري، اي منهنجا مالڪ، مون کي پاڻ سان گڏ، پنهنجي شاندار عظمت سان. ||6||
اکيون ڪڍي، تنهنجي پيرن تي رکان. سڄي زمين گهمڻ کان پوءِ مون کي اها ڳالهه سمجهه ۾ آئي آهي. ||7||
جيڪڏھن تون مون کي پنھنجي ويجھو ويھارين، ته پوءِ مان تنھنجي عبادت ۽ عبادت ڪندس. جيتوڻيڪ تون مون کي ماريو ۽ مون کي ٻاهر ڪڍيو، مان اڃا تائين توهان تي غور ڪندس. ||8||
جيڪڏهن ماڻهو منهنجي ساراهه ڪن ته ساراهه تنهنجي آهي. جيتوڻيڪ اهي مون کي بدنام ڪن، مان توهان کي نه ڇڏيندس. ||9||
جيڪڏهن تون منهنجي پاسي آهين ته پوءِ ڪو به ڪجهه چئي سگهي ٿو. پر جيڪڏهن مان توکي وساري ڇڏيان ته پوءِ مري ويندس. ||10||
مان قربان آهيان، قربان آهيان پنهنجي گروءَ تي. هن جي پيرن تي ڪري، مان هن جي مقدس گرو کي تسليم ڪريان ٿو. ||11||
غريب نانڪ چريو ٿي ويو آهي، رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو. ||12||
پرتشدد طوفانن ۽ طوفاني برساتن ۾ به، مان پنهنجي گروءَ جي هڪ جھلڪ ڏسڻ لاءِ ٻاهر نڪرندو آهيان. ||13||
جيتوڻيڪ ساگر ۽ لوڻا سمنڊ تمام وسيع آهن، پر گرو سک پنهنجي گروءَ کي حاصل ڪرڻ لاءِ ان پار ڪندو. ||14||
جيئن انسان پاڻي کان سواءِ مري ٿو، تيئن سک به گروءَ کان سواءِ مري ٿو. ||15||
جيئن مينهن پوڻ سان زمين خوبصورت لڳي ٿي، تيئن سک به گروءَ جي ملڻ سان ٽمٽار ٿئي ٿو. ||16||
مون کي تنهنجي ٻانهن جو ٻانهو ٿيڻ جي آرزو آهي. مان تو کي دعا ۾ عزت سان سڏيان ٿو. ||17||
نانڪ هن دعا کي رب ڏانهن پيش ڪري ٿو، ته هو گرو سان ملن، ۽ امن حاصل ڪري. ||18||
تون پاڻ آهين گرو، ۽ تون پاڻ آهين چيلا، شاگرد. گرو جي ذريعي، مان توهان تي غور ڪريان ٿو. ||19||
جيڪي توهان جي خدمت ڪن ٿا، اهي توهان بڻجي وڃن ٿا. تون پنهنجي ٻانهن جي عزت جي حفاظت ڪر. ||20||
اي منهنجا مالڪ، توهان جي عقيدت جي عبادت هڪ خزانو آهي. جيڪو توسان پيار ڪري ٿو، ان سان برڪت وارو آهي. ||21||
اهو عاجز اڪيلو اهو حاصل ڪري ٿو، جنهن کي توهان اهو عطا ڪيو. ٻيون سڀ چالاڪ چالون بيڪار آهن. ||22||
ياد ڪرڻ، ياد ڪرڻ، مراقبي ۾ منهنجي گرو کي ياد ڪرڻ سان، منهنجو ننڊ ۾ دماغ جاڳي ٿو. ||23||
غريب نانڪ هن هڪ نعمت جي طلب ڪري ٿو، ته هو رب جي ٻانهن جو غلام بڻجي وڃي. ||24||
جيتوڻيڪ گرو مون کي ملامت ڪري ٿو، تڏهن به هو مون کي ڏاڍو پيارو لڳي ٿو. ۽ جيڪڏهن هو واقعي مون کي معاف ڪري ٿو ته اها گرو جي عظمت آهي. ||25||
جيڪو گرو مُخ ڳالهائي ٿو، سو تصديق ٿيل ۽ منظور ٿيل آهي. جيڪو ڪجهه به خود پسند انسان چوي ٿو اهو قبول نه ڪيو ويو آهي. ||26||
ٿڌ، ٿڌ ۽ برفباريءَ ۾ به، گرو سک اڃا تائين پنهنجي گرو کي ڏسڻ لاءِ نڪرندو آهي. ||27||
سڄو ڏينهن ۽ رات، مان پنهنجي گرو کي ڏسندو آهيان. مان پنهنجي اکين ۾ گرو جي پيرن کي نصب ڪريان ٿو. ||28||
مان گرو جي خاطر ڪيتريون ئي ڪوششون ڪريان ٿو. صرف اهو قبول ڪيو ويو آهي جيڪو گرو کي راضي ڪري ٿو. ||29||
رات ڏينهن مان گرو جي پيرن جي پوڄا ڪندو آهيان. مون تي رحم ڪر اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ. ||30||
گرو نانڪ جو جسم ۽ روح آهي. گروءَ سان ملي، هو مطمئن ۽ مطمئن ٿي ويو. ||31||
نانڪ جو خدا مڪمل طور تي ڦهليل ۽ تمام وسيع آهي. هتي ۽ اتي ۽ هر جڳهه، ڪائنات جو رب. ||32||1||