ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਅਸਟਪਦੀਆ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੨ ॥
raag soohee asattapadeea mahalaa 4 ghar 2 |രാഗ് സൂഹീ, അഷ്ടപധീയ, നാലാമത്തെ മെഹൽ, രണ്ടാം വീട്:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ਕੋਈ ਆਣਿ ਮਿਲਾਵੈ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਪਿਆਰਾ ਹਉ ਤਿਸੁ ਪਹਿ ਆਪੁ ਵੇਚਾਈ ॥੧॥
koee aan milaavai meraa preetam piaaraa hau tis peh aap vechaaee |1|ആരെങ്കിലും വന്ന് എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ കാണാൻ എന്നെ നയിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ; ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ അവന് വിൽക്കും. ||1||
ਦਰਸਨੁ ਹਰਿ ਦੇਖਣ ਕੈ ਤਾਈ ॥
darasan har dekhan kai taaee |ഭഗവാൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീത ദർശനം ഞാൻ കാംക്ഷിക്കുന്നു.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kripaa kareh taa satigur meleh har har naam dhiaaee |1| rahaau |കർത്താവ് എന്നോട് കരുണ കാണിക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; ഞാൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നു, ഹർ, ഹർ. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਜੇ ਸੁਖੁ ਦੇਹਿ ਤ ਤੁਝਹਿ ਅਰਾਧੀ ਦੁਖਿ ਭੀ ਤੁਝੈ ਧਿਆਈ ॥੨॥
je sukh dehi ta tujheh araadhee dukh bhee tujhai dhiaaee |2|നീ എന്നെ സന്തോഷത്തോടെ അനുഗ്രഹിച്ചാൽ ഞാൻ നിന്നെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യും. വേദനയിലും ഞാൻ നിന്നെ ധ്യാനിക്കും. ||2||
ਜੇ ਭੁਖ ਦੇਹਿ ਤ ਇਤ ਹੀ ਰਾਜਾ ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਸੂਖ ਮਨਾਈ ॥੩॥
je bhukh dehi ta it hee raajaa dukh vich sookh manaaee |3|നീ എനിക്ക് വിശപ്പ് നൽകിയാലും എനിക്ക് സംതൃപ്തി തോന്നും; ദുഃഖത്തിനിടയിലും ഞാൻ സന്തോഷവാനാണ്. ||3||
ਤਨੁ ਮਨੁ ਕਾਟਿ ਕਾਟਿ ਸਭੁ ਅਰਪੀ ਵਿਚਿ ਅਗਨੀ ਆਪੁ ਜਲਾਈ ॥੪॥
tan man kaatt kaatt sabh arapee vich aganee aap jalaaee |4|ഞാൻ എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും കഷണങ്ങളാക്കി, അവയെല്ലാം നിനക്കു സമർപ്പിക്കും; ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ തീയിൽ ദഹിപ്പിക്കും. ||4||
ਪਖਾ ਫੇਰੀ ਪਾਣੀ ਢੋਵਾ ਜੋ ਦੇਵਹਿ ਸੋ ਖਾਈ ॥੫॥
pakhaa feree paanee dtovaa jo deveh so khaaee |5|ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മേൽ ഫാൻ വീശുന്നു, നിങ്ങൾക്കായി വെള്ളം കൊണ്ടുപോകുന്നു; നീ തരുന്നതെന്തും ഞാൻ എടുക്കുന്നു. ||5||
ਨਾਨਕੁ ਗਰੀਬੁ ਢਹਿ ਪਇਆ ਦੁਆਰੈ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਲੈਹੁ ਵਡਿਆਈ ॥੬॥
naanak gareeb dteh peaa duaarai har mel laihu vaddiaaee |6|പാവം നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ വീണു; കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വത്താൽ എന്നെ അങ്ങുമായി ഒന്നിപ്പിക്കേണമേ. ||6||
ਅਖੀ ਕਾਢਿ ਧਰੀ ਚਰਣਾ ਤਲਿ ਸਭ ਧਰਤੀ ਫਿਰਿ ਮਤ ਪਾਈ ॥੭॥
akhee kaadt dharee charanaa tal sabh dharatee fir mat paaee |7|എൻ്റെ കണ്ണുകൾ പുറത്തെടുത്ത് ഞാൻ അവയെ നിൻ്റെ കാൽക്കൽ വെക്കുന്നു; ഭൂമി മുഴുവൻ സഞ്ചരിച്ചതിന് ശേഷം ഞാൻ ഇത് മനസ്സിലാക്കി. ||7||
ਜੇ ਪਾਸਿ ਬਹਾਲਹਿ ਤਾ ਤੁਝਹਿ ਅਰਾਧੀ ਜੇ ਮਾਰਿ ਕਢਹਿ ਭੀ ਧਿਆਈ ॥੮॥
je paas bahaaleh taa tujheh araadhee je maar kadteh bhee dhiaaee |8|അങ്ങ് എന്നെ അങ്ങയുടെ അടുത്ത് ഇരുത്തിയാൽ ഞാൻ അങ്ങയെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നീ എന്നെ അടിച്ച് പുറത്താക്കിയാലും ഞാൻ നിന്നെ ധ്യാനിക്കും. ||8||
ਜੇ ਲੋਕੁ ਸਲਾਹੇ ਤਾ ਤੇਰੀ ਉਪਮਾ ਜੇ ਨਿੰਦੈ ਤ ਛੋਡਿ ਨ ਜਾਈ ॥੯॥
je lok salaahe taa teree upamaa je nindai ta chhodd na jaaee |9|ആളുകൾ എന്നെ പുകഴ്ത്തിയാൽ സ്തുതി നിനക്കാണ്. അവർ എന്നോട് അപവാദം പറഞ്ഞാലും ഞാൻ നിന്നെ കൈവിടില്ല. ||9||
ਜੇ ਤੁਧੁ ਵਲਿ ਰਹੈ ਤਾ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਆਖਉ ਤੁਧੁ ਵਿਸਰਿਐ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧੦॥
je tudh val rahai taa koee kihu aakhau tudh visariaai mar jaaee |10|നീ എൻ്റെ പക്ഷത്താണെങ്കിൽ ആർക്കും എന്തും പറയാം. പക്ഷേ നിന്നെ മറന്നാൽ ഞാൻ മരിക്കും. ||10||
ਵਾਰਿ ਵਾਰਿ ਜਾਈ ਗੁਰ ਊਪਰਿ ਪੈ ਪੈਰੀ ਸੰਤ ਮਨਾਈ ॥੧੧॥
vaar vaar jaaee gur aoopar pai pairee sant manaaee |11|ഞാനൊരു ത്യാഗമാണ്, എൻ്റെ ഗുരുവിന് ബലി; അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു, ഞാൻ സന്യാസി ഗുരുവിന് കീഴടങ്ങുന്നു. ||11||
ਨਾਨਕੁ ਵਿਚਾਰਾ ਭਇਆ ਦਿਵਾਨਾ ਹਰਿ ਤਉ ਦਰਸਨ ਕੈ ਤਾਈ ॥੧੨॥
naanak vichaaraa bheaa divaanaa har tau darasan kai taaee |12|ഭഗവാൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ ദർശനം കാംക്ഷിച്ച് പാവം നാനാക്ക് ഭ്രാന്തനായി. ||12||
ਝਖੜੁ ਝਾਗੀ ਮੀਹੁ ਵਰਸੈ ਭੀ ਗੁਰੁ ਦੇਖਣ ਜਾਈ ॥੧੩॥
jhakharr jhaagee meehu varasai bhee gur dekhan jaaee |13|കൊടുങ്കാറ്റിലും പേമാരിയിലും പോലും ഞാൻ എൻ്റെ ഗുരുവിനെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ പുറപ്പെടും. ||13||
ਸਮੁੰਦੁ ਸਾਗਰੁ ਹੋਵੈ ਬਹੁ ਖਾਰਾ ਗੁਰਸਿਖੁ ਲੰਘਿ ਗੁਰ ਪਹਿ ਜਾਈ ॥੧੪॥
samund saagar hovai bahu khaaraa gurasikh langh gur peh jaaee |14|സമുദ്രങ്ങളും ഉപ്പുരസമുള്ള കടലുകളും വളരെ വിശാലമാണെങ്കിലും, ഗുർസിഖ് തൻ്റെ ഗുരുവിൻ്റെ അടുക്കൽ എത്താൻ അത് മുറിച്ചുകടക്കും. ||14||
ਜਿਉ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜਲ ਬਿਨੁ ਹੈ ਮਰਤਾ ਤਿਉ ਸਿਖੁ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧੫॥
jiau praanee jal bin hai marataa tiau sikh gur bin mar jaaee |15|മർത്യൻ വെള്ളമില്ലാതെ മരിക്കുന്നതുപോലെ, സിഖ് ഗുരു ഇല്ലാതെ മരിക്കുന്നു. ||15||
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਸੋਭ ਕਰੇ ਜਲੁ ਬਰਸੈ ਤਿਉ ਸਿਖੁ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਬਿਗਸਾਈ ॥੧੬॥
jiau dharatee sobh kare jal barasai tiau sikh gur mil bigasaaee |16|മഴ പെയ്യുമ്പോൾ ഭൂമി മനോഹരമായി കാണപ്പെടുന്നതുപോലെ, സിഖ് ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||16||
ਸੇਵਕ ਕਾ ਹੋਇ ਸੇਵਕੁ ਵਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਬਿਨਉ ਬੁਲਾਈ ॥੧੭॥
sevak kaa hoe sevak varataa kar kar binau bulaaee |17|നിൻ്റെ ദാസന്മാരുടെ ദാസനാകാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു; പ്രാർത്ഥനയിൽ ഞാൻ അങ്ങയെ ഭക്തിപൂർവ്വം വിളിക്കുന്നു. ||17||
ਨਾਨਕ ਕੀ ਬੇਨੰਤੀ ਹਰਿ ਪਹਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਗੁਰ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧੮॥
naanak kee benantee har peh gur mil gur sukh paaee |18|ഗുരുവിനെ കാണാനും സമാധാനം കണ്ടെത്താനും നാനാക്ക് ഈ പ്രാർത്ഥന ഭഗവാനോട് അർപ്പിക്കുന്നു. ||18||
ਤੂ ਆਪੇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਹੈ ਆਪੇ ਗੁਰ ਵਿਚੁ ਦੇ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਈ ॥੧੯॥
too aape gur chelaa hai aape gur vich de tujheh dhiaaee |19|നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഗുരു, നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് ചായ്‌ല, ശിഷ്യൻ; ഗുരുവിലൂടെ ഞാൻ അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കുന്നു. ||19||
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸੇਵਹਿ ਸੋ ਤੂਹੈ ਹੋਵਹਿ ਤੁਧੁ ਸੇਵਕ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥੨੦॥
jo tudh seveh so toohai hoveh tudh sevak paij rakhaaee |20|നിന്നെ സേവിക്കുന്നവർ നീ ആയിത്തീരുന്നു. അങ്ങയുടെ ദാസന്മാരുടെ ബഹുമാനം അങ്ങ് കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ||20||
ਭੰਡਾਰ ਭਰੇ ਭਗਤੀ ਹਰਿ ਤੇਰੇ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਦੇਵਾਈ ॥੨੧॥
bhanddaar bhare bhagatee har tere jis bhaavai tis devaaee |21|കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധന കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന നിധിയാണ്. നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവൻ അത് കൊണ്ട് അനുഗ്രഹീതനാണ്. ||21||
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਹੋਰ ਨਿਹਫਲ ਸਭ ਚਤੁਰਾਈ ॥੨੨॥
jis toon dehi soee jan paae hor nihafal sabh chaturaaee |22|ആ എളിമയുള്ളവൻ മാത്രം അത് സ്വീകരിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ അത് ആർക്ക് നൽകുന്നു. മറ്റെല്ലാ തന്ത്രങ്ങളും നിഷ്ഫലമാണ്. ||22||
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਸੋਇਆ ਮਨੁ ਜਾਗਾਈ ॥੨੩॥
simar simar simar gur apunaa soeaa man jaagaaee |23|ധ്യാനത്തിൽ എൻ്റെ ഗുരുവിനെ ഓർക്കുന്നു, ഓർക്കുന്നു, ഓർക്കുന്നു, ഉറങ്ങുന്ന എൻ്റെ മനസ്സ് ഉണർന്നിരിക്കുന്നു. ||23||
ਇਕੁ ਦਾਨੁ ਮੰਗੈ ਨਾਨਕੁ ਵੇਚਾਰਾ ਹਰਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਕਰਾਈ ॥੨੪॥
eik daan mangai naanak vechaaraa har daasan daas karaaee |24|പാവം നാനാക്ക് ഈ ഒരു അനുഗ്രഹത്തിനായി യാചിക്കുന്നു, താൻ കർത്താവിൻ്റെ അടിമകളുടെ അടിമയാകാൻ. ||24||
ਜੇ ਗੁਰੁ ਝਿੜਕੇ ਤ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ ਜੇ ਬਖਸੇ ਤ ਗੁਰ ਵਡਿਆਈ ॥੨੫॥
je gur jhirrake ta meetthaa laagai je bakhase ta gur vaddiaaee |25|ഗുരു എന്നെ ശാസിച്ചാലും, അവൻ ഇപ്പോഴും എനിക്ക് വളരെ മധുരമായി തോന്നുന്നു. അവൻ എന്നോട് ക്ഷമിക്കുമെങ്കിൽ അതാണ് ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വം. ||25||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਹਿ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਏ ਮਨਮੁਖਿ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥੨੬॥
guramukh boleh so thaae paae manamukh kichh thaae na paaee |26|ഗുർമുഖ് സംസാരിക്കുന്നത് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയതും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടതുമാണ്. സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ എന്ത് പറഞ്ഞാലും സ്വീകരിക്കില്ല. ||26||
ਪਾਲਾ ਕਕਰੁ ਵਰਫ ਵਰਸੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰ ਦੇਖਣ ਜਾਈ ॥੨੭॥
paalaa kakar varaf varasai gurasikh gur dekhan jaaee |27|തണുപ്പിലും മഞ്ഞിലും മഞ്ഞിലും പോലും ഗുർസിഖ് തൻ്റെ ഗുരുവിനെ കാണാൻ പുറപ്പെടുന്നു. ||27||
ਸਭੁ ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਦੇਖਉ ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਵਿਚਿ ਅਖੀ ਗੁਰ ਪੈਰ ਧਰਾਈ ॥੨੮॥
sabh dinas rain dekhau gur apunaa vich akhee gur pair dharaaee |28|രാവും പകലും ഞാൻ എൻ്റെ ഗുരുവിനെ നോക്കുന്നു; ഞാൻ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നു. ||28||
ਅਨੇਕ ਉਪਾਵ ਕਰੀ ਗੁਰ ਕਾਰਣਿ ਗੁਰ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਈ ॥੨੯॥
anek upaav karee gur kaaran gur bhaavai so thaae paaee |29|ഗുരുവിന് വേണ്ടി ഞാൻ എത്രയോ പ്രയത്നങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു; ഗുരുവിന് ഇഷ്ടമുള്ളത് മാത്രമേ സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയും അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുകയുള്ളൂ. ||29||
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਗੁਰ ਚਰਣ ਅਰਾਧੀ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਮੇਰੇ ਸਾਈ ॥੩੦॥
rain dinas gur charan araadhee deaa karahu mere saaee |30|രാവും പകലും ഞാൻ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നു; എൻറെ രക്ഷിതാവേ, എൻറെ രക്ഷിതാവേ, എന്നോട് കരുണയുണ്ടാകേണമേ. ||30||
ਨਾਨਕ ਕਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਈ ॥੩੧॥
naanak kaa jeeo pindd guroo hai gur mil tripat aghaaee |31|നാനാക്കിൻ്റെ ശരീരവും ആത്മാവുമാണ് ഗുരു; ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, അവൻ സംതൃപ്തനും സംതൃപ്തനുമാണ്. ||31||
ਨਾਨਕ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਹੈ ਜਤ ਕਤ ਤਤ ਗੋਸਾਈ ॥੩੨॥੧॥
naanak kaa prabh poor rahio hai jat kat tat gosaaee |32|1|നാനാക്കിൻ്റെ ദൈവം തികച്ചും വ്യാപിക്കുകയും എല്ലായിടത്തും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇവിടെയും അവിടെയും എല്ലായിടത്തും, പ്രപഞ്ചനാഥൻ. ||32||1||
റാഗ് സോഹി
ശ്രോതാവിന് അങ്ങേയറ്റം അടുപ്പവും അനശ്വരമായ സ്നേഹവും അനുഭവപ്പെടുന്ന അത്തരം ഭക്തിയുടെ പ്രകടനമാണ് സുഹി. ശ്രോതാവ് ആ സ്നേഹത്തിൽ കുളിക്കുകയും ആരാധിക്കുക എന്നതിൻ്റെ അർത്ഥമെന്താണെന്ന് ആത്മാർത്ഥമായി മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.