پرماتما ہریک جگ وچ ہی بھگت پیدا کردا ہے، تے، (بھیڑا سمے) اہناں دی ازت رکھدا آ رہا ہے۔
(جویں کِ، پرہلاد دے زالم پتا) چندرے ہرناکھش نوں پرماتما نے (آخر جانوں) مار دتا (تے آپنے بھگت) پرہلاد نوں (پیو دے دتے کشٹاں توں) سہیہ سلامتِ بچا لیا۔
(جویں کِ، مندر وچوں دھکے دین والے) نندکاں تے (جاتِ-) ابھیمانیاں نوں (پرماتما نے) پٹھّ دے کے (آپنے بھگت) نامدیو نوں درشن دتا۔
ہے داس نانک! جیہڑا بھی منکھّ اہو جہی سمرتھا والے پرماتما دی سیوا-بھگتی کردا ہے پرماتما اس نوں (دوکھیاں ولوں دتے جا رہے سبھ کشٹاں توں) آخر بچا لیندا ہے ۔۔4۔۔13۔۔20۔۔
سلوکُ م 1 ۔۔
(ہے پربھو! تیری اجب کدرت ہے کِ) بپتا (جیواں دے روگاں دا) الاج (بن جاندی) ہے، اتے سکھ (اہناں لئی) دکھّ دا (کارن) ہو جاندا ہے۔ پر جے (اسلی آتمک) سکھ (جیو نوں) مل جائے، تاں (دکھّ) نہیں رہندا۔
ہے پربھو! توں کرنہار کرتار ہیں (توں آپ ہی اہناں بھیتاں نوں سمجھدا ہیں)، میری سمرتھا نہیں ہے (کِ میں سمجھ سکاں)۔ جے میں آپنے آپ نوں کجھ سمجھ لواں (بھاو، جے میں اہ خیال کرن لگّ پواں کِ میں تیرے بھیت نوں سمجھ سکدا ہاں) تاں اہ گلّ پھبدی نہیں ۔۔1۔۔
ہے کدرت وچ وسّ رہے کرتار! میں تیتھوں سدکے ہاں،
تیرا انت پایا نہیں جا سکدا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
ساری سرشٹی وچ تیرا ہی نور وسّ رہا ہے، سارے جیواں وچ تیرا ہی پرکاش ہے، توں سبھ تھائیں اک-رس ویاپک ہیں۔
ہے پربھو! توں سدا-تھر رہن والا ہیں، تیریاں سوہنیاں وڈیائیاں ہن۔ جس جس نے تیرے گن گائے ہن، اہ سنسار-سمندر توں تر گیا ہے۔
ہے نانک! (توں بھی) کرتار دی سفتِ-سالاہ کر، (تے آکھ کِ) پربھو جو کجھ کرنا چنگا سمجھدا ہے اہ کر رہا ہے (بھاو، اس دے کماں وچ کسے دا دخل نہیں ہے) ॥2۔۔
راگ آسا وچّ گرو نانک جی دی بانی 'سو-در'۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
(ہے پربھو!) تیرا اہ گھر اتے (اس گھر دا) اہ دروازا بڑا ہی اسچرج ہوویگا، جتھے بیٹھ کے توں سارے جیواں دی سمبھال کر رہا ہیں۔
(تیری اس رچی ہوئی کدرت وچ) انیکاں تے انگنت واجے تے راگ ہن؛ بیئنت ہی جیو (اہناں واجیاں نوں) وجان والے ہن۔
راگنیاں سمیت بیئنت ہی راگاں دے نام لئے جاندے ہن۔ انیکاں ہی جیو (اہناں راگ-راگنیاں دی راہیں تینوں) گان والے ہن (تیری سفتِ دے گیت گا رہے ہن)۔
(ہے پربھو!) ہوا پانی اگّ (آدک تتّ) تیرے گن گا رہے ہن (تیری رزا وچ تر رہے ہن)۔ دھرم راج (تیرے) در تے (کھلو کے تیری سفت-سالاہ دے گیت) گا رہا ہے۔
اہ چتر گپت بھی جو (جیواں دے چنگے مندے کرماں دے لیکھے) لکھنے جاندے ہن اتے جنھاں دے لکھے ہوئے دھرم راج وچاردا ہے تیری سفت-سالاہ دے گیت گا رہے ہن۔
(ہے پربھو!) انیکاں دیویاں شو اتے برہما (آدک دیوتے) جو تیرے سوارے ہوئے ہن سدا (تیرے در تے) سوبھ رہے ہن تینوں گا رہے ہن (تیرے گن گا رہے ہن)۔