توهان مخلوق کي پيدا ڪيو؛ توھان ان کي ڏسو ۽ سمجھو.
اي نوڪر نانڪ، رب گرومک جي ذريعي ظاهر ٿيو آهي، گرو جي ڪلام جي زنده اظهار. ||4||2||
آسا، پهرين مهل:
انهيءَ تلاءَ ۾ ماڻهن پنهنجا گهر ته ٺاهيا آهن، پر اتي جو پاڻي باهه جهڙو گرم آهي!
جذباتي وابستگي جي دلدل ۾، سندن پير لڏي نه سگهندا آهن. مون انهن کي اتي غرق ٿيندي ڏٺو آهي. ||1||
تنهنجي ذهن ۾، تون هڪ رب کي ياد نٿو ڪرين- اي بيوقوف!
رب کي وساري ڇڏيو اٿئي. توهان جون خوبيون ختم ٿي وينديون. ||1||روڪ||
مان نه برهمچاري آهيان، نه سچو، نه عالم. مان هن دنيا ۾ بيوقوف ۽ جاهل پيدا ٿيو آهيان.
نانڪ دعا ڪري ٿو، مان انهن جي پناهه ڳوليان ٿو جن توکي نه وساريو آهي، اي رب! ||2||3||
آسا، پنجين مهل:
هي انساني جسم توهان کي ڏنو ويو آهي.
هي توهان جو موقعو آهي رب العالمين سان ملڻ جو.
ٻيو ڪجھ به ڪم نه ڪندو.
ساد سنگت ۾ شامل ٿيو، مقدس جي ڪمپني؛ اسم جي زيور تي وير ۽ غور ڪريو. ||1||
هن خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪرڻ جي هر ممڪن ڪوشش ڪر.
تون مايا جي محبت ۾ هيءَ زندگي بيڪار برباد ڪري رهيو آهين. ||1||روڪ||
مون مراقبي، خود نظم و ضبط، خود ضبطي يا نيڪ زندگي جي مشق نه ڪئي آهي.
مون پاڪ جي خدمت نه ڪئي آهي. مون رب کي تسليم نه ڪيو آهي، منهنجي بادشاهه.
چوي ٿو نانڪ، منهنجا عمل حقير آهن!
اي پالڻھار، مان توھان جي حرمت ڳوليان ٿو. مهرباني ڪري، منهنجي عزت جي حفاظت ڪريو! ||2||4||