Asa Ki Var

(Leathanach: 17)

ਕੂੜਿ ਕੂੜੈ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਵਿਸਰਿਆ ਕਰਤਾਰੁ ॥

koorr koorrai nehu lagaa visariaa karataar |

Is breá leis na bréagacha bréagacha, agus déanann siad dearmad ar a gCruthaitheoir.

ਕਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥

kis naal keechai dosatee sabh jag chalanahaar |

Cé leis ar cheart dom bheith ina chairde, dá n-imeoidh an domhan ar fad?

ਕੂੜੁ ਮਿਠਾ ਕੂੜੁ ਮਾਖਿਉ ਕੂੜੁ ਡੋਬੇ ਪੂਰੁ ॥

koorr mitthaa koorr maakhiau koorr ddobe poor |

Bréagach is milse, bréagach is mil; trí bhréag, báthadh go leor bád fear.

ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ ਬੇਨਤੀ ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਕੂੜੋ ਕੂੜੁ ॥੧॥

naanak vakhaanai benatee tudh baajh koorro koorr |1|

Labhraíonn Nanac an phaidir seo: Gan Túsa, a Thiarna, tá gach rud go hiomlán bréagach. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

An Chéad Mhehl:

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਰਿਦੈ ਸਚਾ ਹੋਇ ॥

sach taa par jaaneeai jaa ridai sachaa hoe |

Níl a fhios ag duine an Fhírinne ach amháin nuair a bhíonn an Fhírinne ina chroí.

ਕੂੜ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਤਨੁ ਕਰੇ ਹਛਾ ਧੋਇ ॥

koorr kee mal utarai tan kare hachhaa dhoe |

Imíonn filth na bréige, agus nitear an corp glan.

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥

sach taa par jaaneeai jaa sach dhare piaar |

Níl a fhios ag duine an fhírinne ach amháin nuair a thugann sé grá don Fhíor-Thiarna.

ਨਾਉ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਰਹਸੀਐ ਤਾ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

naau sun man rahaseeai taa paae mokh duaar |

Éisteacht leis an Ainm, tá an aigne enraptured; ansin, sroicheann sé geata an tslánaithe.

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਜੁਗਤਿ ਜਾਣੈ ਜੀਉ ॥

sach taa par jaaneeai jaa jugat jaanai jeeo |

Níl a fhios ag duine an Fhírinne ach amháin nuair is eol dó an fíorbhealach maireachtála.

ਧਰਤਿ ਕਾਇਆ ਸਾਧਿ ਕੈ ਵਿਚਿ ਦੇਇ ਕਰਤਾ ਬੀਉ ॥

dharat kaaeaa saadh kai vich dee karataa beeo |

Ag ullmhú réimse an chomhlachta, plandaí sé Síl an Chruthaitheora.

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਿਖ ਸਚੀ ਲੇਇ ॥

sach taa par jaaneeai jaa sikh sachee lee |

Níl a fhios ag duine an fhírinne ach amháin nuair a fhaigheann sé teagasc fíor.

ਦਇਆ ਜਾਣੈ ਜੀਅ ਕੀ ਕਿਛੁ ਪੁੰਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰੇਇ ॥

deaa jaanai jeea kee kichh pun daan karee |

Ag déanamh trócaire do dhaoine eile, tugann sé síntiúis do charthanachtaí.

ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਆਤਮ ਤੀਰਥਿ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥

sach taan par jaaneeai jaa aatam teerath kare nivaas |

Ní thuigeann duine an Fhírinne ach amháin nuair a chónaíonn sé i scrín naofa oilithreachta a anama féin.

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਪੁਛਿ ਕੈ ਬਹਿ ਰਹੈ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥

satiguroo no puchh kai beh rahai kare nivaas |

Suíonn sé agus faigheann sé teagasc ón bhFíor-Ghúrú, agus maireann sé de réir a thoile.

ਸਚੁ ਸਭਨਾ ਹੋਇ ਦਾਰੂ ਪਾਪ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥

sach sabhanaa hoe daaroo paap kadtai dhoe |

Is í an fhírinne an leigheas do chách; déanann sé ár bpeacaí a bhaint agus a ní.

ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ ਬੇਨਤੀ ਜਿਨ ਸਚੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥੨॥

naanak vakhaanai benatee jin sach palai hoe |2|

Labhraíonn Nanak an phaidir seo leo siúd a bhfuil an Fhírinne ina lapaí. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

Pauree:

ਦਾਨੁ ਮਹਿੰਡਾ ਤਲੀ ਖਾਕੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤ ਮਸਤਕਿ ਲਾਈਐ ॥

daan mahinddaa talee khaak je milai ta masatak laaeeai |

Is é an bronntanas a iarraim ná deannach chosa na Naomh; dá bhfaighfinn é chuirfinn ar mo chliabhán é.

ਕੂੜਾ ਲਾਲਚੁ ਛਡੀਐ ਹੋਇ ਇਕ ਮਨਿ ਅਲਖੁ ਧਿਆਈਐ ॥

koorraa laalach chhaddeeai hoe ik man alakh dhiaaeeai |

Déan dearmad ar an tsaint bhréige, agus déan machnamh d’aon-intinn ar an Tiarna dofheicthe.