Ang mga huwad ay umiibig sa kasinungalingan, at nakakalimutan ang kanilang Lumikha.
Kanino ako dapat makipagkaibigan, kung ang buong mundo ay lilipas?
Ang huwad ay tamis, ang huwad ay pulot; sa pamamagitan ng kasinungalingan, ang bangkang puno ng mga tao ay nalunod.
Sinasambit ni Nanak ang panalanging ito: kung wala Ka, Panginoon, lahat ay ganap na mali. ||1||
Unang Mehl:
Malalaman lamang ng isang tao ang Katotohanan kapag ang Katotohanan ay nasa kanyang puso.
Ang dumi ng kasinungalingan ay umaalis, at ang katawan ay nahuhugasan ng malinis.
Malalaman lamang ng isang tao ang Katotohanan kapag nagmamahal siya sa Tunay na Panginoon.
Pagkarinig sa Pangalan, ang isip ay nabighani; pagkatapos, natatamo niya ang pintuan ng kaligtasan.
Malalaman lamang ng isang tao ang Katotohanan kapag alam niya ang tunay na paraan ng pamumuhay.
Inihahanda ang larangan ng katawan, itinanim niya ang Binhi ng Lumikha.
Malalaman lamang ng isang tao ang Katotohanan kapag nakatanggap siya ng tunay na pagtuturo.
Nagpapakita ng awa sa ibang mga nilalang, nagbibigay siya ng mga donasyon sa mga kawanggawa.
Malalaman lamang ng isang tao ang Katotohanan kapag siya ay naninirahan sa sagradong dambana ng paglalakbay ng kanyang sariling kaluluwa.
Siya ay nakaupo at tumatanggap ng pagtuturo mula sa Tunay na Guru, at namumuhay ayon sa Kanyang Kalooban.
Ang katotohanan ang gamot para sa lahat; inaalis at hinuhugasan nito ang ating mga kasalanan.
Sinasalita ni Nanak ang panalanging ito sa mga may Katotohanan sa kanilang kandungan. ||2||
Pauree:
Ang kaloob na hinahanap ko ay ang alabok ng mga paa ng mga Banal; kung makukuha ko ito, ilalapat ko ito sa aking noo.
Itakwil ang huwad na kasakiman, at magnilay-nilay sa hindi nakikitang Panginoon.