اکال اوستت

(صفحه: 3)

ਸਭਹੂੰ ਸਰਬ ਠੌਰ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥੮॥

sabhahoon sarab tthauar pahichaanaa |8|

من او را در درون همه شناختم و او را در همه جا تجسم کردم. 8.

ਕਾਲ ਰਹਤ ਅਨ ਕਾਲ ਸਰੂਪਾ ॥

kaal rahat an kaal saroopaa |

او بی مرگ و موجودی غیر موقت است.

ਅਲਖ ਪੁਰਖ ਅਬਗਤ ਅਵਧੂਤਾ ॥

alakh purakh abagat avadhootaa |

او پوروشای نامحسوس، تجلی ناپذیر و آسیب ندیده است.

ਜਾਤ ਪਾਤ ਜਿਹ ਚਿਹਨ ਨ ਬਰਨਾ ॥

jaat paat jih chihan na baranaa |

او که بدون طبقه و نسب و نشان و رنگ است.

ਅਬਗਤ ਦੇਵ ਅਛੈ ਅਨ ਭਰਮਾ ॥੯॥

abagat dev achhai an bharamaa |9|

خداوند آشکار ناپذیر و همیشه پایدار است.

ਸਭ ਕੋ ਕਾਲ ਸਭਨ ਕੋ ਕਰਤਾ ॥

sabh ko kaal sabhan ko karataa |

او نابود کننده همه و خالق همه است.

ਰੋਗ ਸੋਗ ਦੋਖਨ ਕੋ ਹਰਤਾ ॥

rog sog dokhan ko harataa |

او برطرف کننده بیماری ها و رنج ها و عیب هاست.

ਏਕ ਚਿਤ ਜਿਹ ਇਕ ਛਿਨ ਧਿਆਇਓ ॥

ek chit jih ik chhin dhiaaeio |

آن کس که یک لحظه در او فکر می کند

ਕਾਲ ਫਾਸ ਕੇ ਬੀਚ ਨ ਆਇਓ ॥੧੦॥

kaal faas ke beech na aaeio |10|

او در دام مرگ نمی آید. 10.

ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਕਬਿਤ ॥

tv prasaad | kabit |

به لطف تو کابیت

ਕਤਹੂੰ ਸੁਚੇਤ ਹੁਇ ਕੈ ਚੇਤਨਾ ਕੋ ਚਾਰ ਕੀਓ ਕਤਹੂੰ ਅਚਿੰਤ ਹੁਇ ਕੈ ਸੋਵਤ ਅਚੇਤ ਹੋ ॥

katahoon suchet hue kai chetanaa ko chaar keeo katahoon achint hue kai sovat achet ho |

پروردگارا! در جایی که خودآگاه می شوی، هشیاری را می آوری، جایی بی خیال می شوی، ناخودآگاه می خوابی.

ਕਤਹੂੰ ਭਿਖਾਰੀ ਹੁਇ ਕੈ ਮਾਂਗਤ ਫਿਰਤ ਭੀਖ ਕਹੂੰ ਮਹਾ ਦਾਨ ਹੁਇ ਕੈ ਮਾਂਗਿਓ ਧਨ ਦੇਤ ਹੋ ॥

katahoon bhikhaaree hue kai maangat firat bheekh kahoon mahaa daan hue kai maangio dhan det ho |

در جایی گدا می‌شوی، صدقه می‌خواهی و در جایی بزرگ می‌کنی، مال گدایی را می‌بخشی.

ਕਹੂੰ ਮਹਾਂ ਰਾਜਨ ਕੋ ਦੀਜਤ ਅਨੰਤ ਦਾਨ ਕਹੂੰ ਮਹਾਂ ਰਾਜਨ ਤੇ ਛੀਨ ਛਿਤ ਲੇਤ ਹੋ ॥

kahoon mahaan raajan ko deejat anant daan kahoon mahaan raajan te chheen chhit let ho |

برخی که هدایای تمام نشدنی به امپراطوران می دهی و در جایی امپراتوران را از پادشاهی محروم می کنی.

ਕਹੂੰ ਬੇਦ ਰੀਤ ਕਹੂੰ ਤਾ ਸਿਉ ਬਿਪ੍ਰੀਤ ਕਹੂੰ ਤ੍ਰਿਗੁਨ ਅਤੀਤ ਕਹੂੰ ਸੁਰਗੁਨ ਸਮੇਤ ਹੋ ॥੧॥੧੧॥

kahoon bed reet kahoon taa siau bipreet kahoon trigun ateet kahoon suragun samet ho |1|11|

در جایی مطابق با آداب ودایی کار می‌کنی و در جایی کاملاً با آن مخالفت می‌کنی، جایی بدون سه حالت مایا و در جایی همه صفات خدایی را داری.1.11.

ਕਹੂੰ ਜਛ ਗੰਧ੍ਰਬ ਉਰਗ ਕਹੂੰ ਬਿਦਿਆਧਰ ਕਹੂੰ ਭਏ ਕਿੰਨਰ ਪਿਸਾਚ ਕਹੂੰ ਪ੍ਰੇਤ ਹੋ ॥

kahoon jachh gandhrab urag kahoon bidiaadhar kahoon bhe kinar pisaach kahoon pret ho |

پروردگارا! در جایی تو یاکشا، گانداروا، شیشاناگا و ویدیادار هستی و در جایی کینار، پیشاچا و پرتا می شوی.

ਕਹੂੰ ਹੁਇ ਕੈ ਹਿੰਦੂਆ ਗਾਇਤ੍ਰੀ ਕੋ ਗੁਪਤ ਜਪਿਓ ਕਹੂੰ ਹੁਇ ਕੈ ਤੁਰਕਾ ਪੁਕਾਰੇ ਬਾਂਗ ਦੇਤ ਹੋ ॥

kahoon hue kai hindooaa gaaeitree ko gupat japio kahoon hue kai turakaa pukaare baang det ho |

در جایی هندو می شوی و مخفیانه گایاتری را تکرار می کنی: در جایی ترک می شوی مسلمانان را به عبادت فرا می خوانی.

ਕਹੂੰ ਕੋਕ ਕਾਬ ਹੁਇ ਕੈ ਪੁਰਾਨ ਕੋ ਪੜਤ ਮਤ ਕਤਹੂੰ ਕੁਰਾਨ ਕੋ ਨਿਦਾਨ ਜਾਨ ਲੇਤ ਹੋ ॥

kahoon kok kaab hue kai puraan ko parrat mat katahoon kuraan ko nidaan jaan let ho |

در شاعری در جایی حکمت پاورانی را می خوانی و در جایی حکمت پاورانی را می خوانی و در جایی به ذات قرآن پی می بری.

ਕਹੂੰ ਬੇਦ ਰੀਤ ਕਹੂੰ ਤਾ ਸਿਉ ਬਿਪ੍ਰੀਤ ਕਹੂੰ ਤ੍ਰਿਗੁਨ ਅਤੀਤ ਕਹੂੰ ਸੁਰਗੁਨ ਸਮੇਤ ਹੋ ॥੨॥੧੨॥

kahoon bed reet kahoon taa siau bipreet kahoon trigun ateet kahoon suragun samet ho |2|12|

در جایی مطابق آداب ودایی کار می کنی و در جایی کاملاً با آن مخالفت می کنی. در جایی تو بدون سه حالت مایا و در جایی همه صفات خدایی داری. 2.12.

ਕਹੂੰ ਦੇਵਤਾਨ ਕੇ ਦਿਵਾਨ ਮੈ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਕਹੂੰ ਦਾਨਵਾਨ ਕੋ ਗੁਮਾਨ ਮਤ ਦੇਤ ਹੋ ॥

kahoon devataan ke divaan mai biraajamaan kahoon daanavaan ko gumaan mat det ho |

پروردگارا! جایی در بارگاه خدایان نشسته‌ای و در جایی عقل خودخواهانه را به شیاطین می‌بخشی.

ਕਹੂੰ ਇੰਦ੍ਰ ਰਾਜਾ ਕੋ ਮਿਲਤ ਇੰਦ੍ਰ ਪਦਵੀ ਸੀ ਕਹੂੰ ਇੰਦ੍ਰ ਪਦਵੀ ਛਿਪਾਇ ਛੀਨ ਲੇਤ ਹੋ ॥

kahoon indr raajaa ko milat indr padavee see kahoon indr padavee chhipaae chheen let ho |

در جایی مقام پادشاهی خدایان را به ایندرا می‌بخشی و در جایی ایندرا را از این مقام محروم می‌کنی.