Ashtapadee:
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay palaging hindi nakakabit,
habang ang lotus sa tubig ay nananatiling hiwalay.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay laging walang bahid,
tulad ng araw, na nagbibigay ng ginhawa at init nito sa lahat.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay tumingin sa lahat ng magkatulad,
tulad ng hangin, na humihip ng pantay sa hari at sa kawawang pulubi.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay may matatag na pasensya,
tulad ng lupa, na hinukay ng isa, at pinahiran ng sandal paste ng iba.
Ito ang katangian ng nilalang na may kamalayan sa Diyos:
O Nanak, ang kanyang likas na katangian ay parang isang nag-iinit na apoy. ||1||
Ang may kamalayan sa Diyos ay ang pinakadalisay sa dalisay;
hindi dumidikit sa tubig ang dumi.
Ang isip ng may kamalayan sa Diyos ay naliwanagan,
parang langit sa ibabaw ng lupa.
Sa taong may kamalayan sa Diyos, ang kaibigan at kalaban ay pareho.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay walang mapagmataas na pagmamataas.
Ang nilalang na may kamalayan sa Diyos ay ang pinakamataas sa mataas.
Sa loob ng kanyang sariling isip, siya ang pinaka mapagpakumbaba sa lahat.
Sila lamang ang nagiging mga nilalang na may kamalayan sa Diyos,