रामचन्दः अपि रावनः अपि स्वर्गं गतः, यद्यपि तस्य बहवः बन्धुजनाः आसन् ।
नानकः वदति, किमपि शाश्वतं न तिष्ठति; जगत् स्वप्नवत् अस्ति। ||५०||
जनाः चिन्तिताः भवन्ति, यदा किमपि अप्रत्याशितम् भवति।
इति जगतः मार्गः नानक; न किमपि स्थिरं स्थायित्वं वा भवति। ||५१||
यत्सृष्टं तत् नश्यति; सर्वे विनश्यन्ति, अद्य वा श्वः वा।
भगवतः महिमा स्तुतिं गाय नानक, अन्यान् सर्वान् उलझनान् त्यक्त्वा। ||५२||
दोहराः १.
क्षीणं मे बलं बन्धने च; अहं किमपि कर्तुं न शक्नोमि।
वदति नानकः, अधुना, भगवता मम समर्थनम् अस्ति; सः मम साहाय्यं करिष्यति यथा सः गजं कृतवान् । ||५३||
मम बलं पुनः प्राप्तम्, मम बन्धनानि च भग्नाः; अधुना, अहं सर्वं कर्तुं शक्नोमि।
नानक: सर्वं तव हस्ते एव भगवन्; त्वं मम सहायकः समर्थकः च असि। ||५४||
मम सहचराः सहचराः च सर्वे मां परित्यजन्ति; न कश्चित् मया सह तिष्ठति।
नानकः वदति, अस्मिन् दुःखदघटने भगवता एव मम समर्थनम् अस्ति। ||५५||
नाम अवशिष्यते; पवित्राः सन्तः अवशिष्टाः सन्ति; गुरुः विश्वेश्वरः तिष्ठति।
कथयति नानक, लोके गुरुमन्त्रजपकाः कथं दुर्लभाः। ||५६||
मया भगवतः नाम हृदये निहितम्; तस्य समं किमपि नास्ति।
तत्स्मरणेन ध्यायन् मम क्लेशाः अपहृताः; भवतः दर्शनस्य भगवद्दर्शनं मया प्राप्तम्। ||५७||१||
मुण्डावनी, पञ्चम मेहलः १.
अस्मिन् प्लेटे सत्यं, सन्तुष्टिः, चिन्तनं च इति त्रीणि वस्तूनि स्थापितानि सन्ति ।
अस्माकं भगवतः गुरुस्य च नाम नामस्य अम्ब्रोसियल अमृतम् अपि तस्मिन् स्थापितं अस्ति; सर्वेषां समर्थनम् एव।