اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
تیری کرپا نال: سوییے:
(ہے پربھو! میں) بدھّ اتے جین مت نوں منن والے شراوکاں، کرمکانڈیاں، سدھاں، جوگیاں اتے جتیاں دے سدھانتک وچاراں (گھراں) نوں گھوکھ لیا ہے؛
شورویراں، (دیوتیاں دے ویری) دینتاں اتے شدھّ امرت (سدھا) پان کرن والے دیوتیاں اتے انیک پرکار دے سنتاں دیاں منڈلیاں نوں (تر پھر کے ویکھ لیا ہے)؛
ساریاں دیساں دے مت-متانتراں نوں ویکھ لیا ہے پر کوئی وی اجہا نہیں ویکھیا جو (سچے ارتھاں وچ) پرماتما دا بنیا ہووے (ارتھات ادھیاتمک کرتوّ پرتِ سچیت ہووے)۔
(سچ تاں اہ ہے کِ) پرماتما دی کرپا دی بھاونا اتے اک ماتر پریت (رتی توں بنا) (اہ سارے) اک رتی دے وی نہیں ہن (ارتھات تچھّ ہن) ॥1۔۔21۔۔
سونے نال جڑھے ہوئے، اچے اکار پرکار والے سندھور نال سنوارے ہوئے انوپم مست ہاتھی ہون؛
ہرناں وانگ کدن اتے پون دی تیزی نوں وی پچھے چھڈن والے کروڑاں گھوڑے ہون؛
(دوار 'تے کھڑے) وڈیاں بھجاواں والے راجے چنگی تراں نال سر نواؤندے ہون، جنھاں دی کِ گنتی وی نا کیتے جا سکدی ہووے؛
اجہے (پرتاپی) راجا بن گئے، تاں کی ہویا، (کیونکِ) انت وچ تاں ننگے پیریں ہی (اس سنسار توں) جانا ہندا ہے ۔۔2۔۔22۔۔
(جنھاں نے) سارے دیس-دیسانتراں نوں جت لیا ہووے اتے جنھاں دے (راجمہلّ اگے) ڈھول، مردنگ اتے نگارے وجدے ہون؛
سندر ہاتھیاں دے سموہ چنگھاڑدے ہون اتے ہزاراں ہی سریشٹھ گھوڑے ہنکدے ہون؛
(اجہے مہتو والے) بھوت، بھوکھ اتے ورتمان تناں کالاں وچ اتنے راجے ہوئے ہن کِ جنھاں نوں وچاریا نہیں جا سکدا (ارتھات انگنت ہن)؛
پر مایا دے سوامی پربھو دے سمرن توں بنا انت نوں یمراج دے گھر چلے گئے ہن ۔۔3۔۔23۔۔
(جے کوئی) تیرتھ اشنان، دیا، دان، (وکاراں توں بچن دے) سنجم، نیم اتے ہور انیکاں وشیش کرم کرن والے؛
ویداں، پراناں، کتیباں اتے کران آدِ دھرتی اتے اپلبدھ ساریاں سمیاں دے (دھرم گرنتھاں نوں) گھوکھن والے؛
پون دا آہار کرن اتے جت-ست دھار کے جتی بنن والے ہزاراں ہی وچار پوروک ویکھے ہن؛
پر مایا دے سوامی پربھو دے بھجن اتے پریم ('رتی') توں بنا راجے وی (پرماتما دے دوار تے) پروان نہیں ہن ۔۔4۔۔24۔۔
چنگی سکھی ہوئی فوج جس دے سارے سپاہیاں (دی شکتی) دا کوئی انت نا ہووے اتے جو کوچ سزا کے ویریاں نوں دلن والے ہون؛