اہ (شورویر) آپنے من وچ بھاری گمان بھرن والے ہون کِ پربت بھاویں کھمبھ لا کے (آپنے ستھان توں) ہل جان، (پر اہ یودھے رن وچوں) ہلن والے نا ہون؛
اہ ویریاں نوں توڑن والے، باغیاں نوں مروڑن والے اتے مست ہاتھیاں دی مستی نوں مل سٹن والے ہون؛
پر مایا دے سوامی پرماتما دی کرپا توں بنا (اجہے بلوان سورمے وی) انت وچ سنسار نوں تیاگ کے چلے جانگے ۔۔5۔۔25۔۔
اپار شکتی والے شورویر اتے بہت بلوان جو بنا وچارے (سنکوچ کیتے) شستراں دی دھار نوں سہاردے ہن؛
کئی دیساں نوں توڑدے ہن، باغیاں نوں دل دندے ہن اتے مست ہاتھیاں دا ہنکار مل دندے ہن؛
جو درڑھ کلیاں نوں توڑن والے ہن اتے گلاں وچ ہی جو چوہاں چکاں نوں جت لین دی سمرتھا رکھدے ہن؛
پر مایا دا سوامی پربھو انھاں سبھناں دا مالک ہے، (اس دے در تے) اہ سارے جاچک ہن اتے اہ اک ہی دین والا ہے ۔۔6۔۔26۔۔
دینت، دیو تے ناگ اتے راکھش وی جس نوں تناں کالاں (بھوت، بھوکھ، ورتمان) وچ جپدے ہن؛
جو پل ہی پل وچ جل-تھل دے سارے جیواں دی ستھاپنا کر دندا ہے؛
جس دے سمرن نال پناں دی پرچنڈتا ودھ جاندی ہے اتے جس دے جیگھوش نوں سن کے پاپاں دے سموہ نشٹ ہو جاندے ہن؛
(اس دے پرتاپ نوں) ویکھ کے سارے سنت جگت وچ پرسنتا-پوروکا پھردے ہن اتے انھاں نوں ویکھ کے ویری لوک نشٹ ہو جاندے ہن ۔۔7۔۔27۔۔
جو منکھّ، اندر، گجندر، کبیر وانگ تنّ لوکاں اتے راج کردے ہن؛
جو کروڑاں تیرتھاں دا اشنان کرکے ہاتھی آدِ دان کردے ہن اتے انیک سئمبراں دی ووستھا کر کے (استریاں نوں) وردے ہن؛
پر جے اہ برہما، مہیش اتے وشنو اتے اندر (سچی-پتی) (دا دھیان دھردے ہن، تاں) انت وچ جمراج دے پھندھے وچ پھسدے ہن؛
جہڑے پرش مایا دے سوامی پرماتما دے چرناں دی چھوہ پراپت کردے ہن، اہ منکھّ پھر دیہ دھارن نہیں کرنگے (بھاو آواگون دے چکر توں مکت ہو جانگے) ॥8۔۔28۔۔
کی ہویا جے کوئی دوویں اکھاں بند کر کے بیٹھ گیا اتے بگلے وانگ دھیان لگا لیا؛
جے کوئی (امر بھر) ستّ سمندراں وچ اشنان کردا پھریا (تاں اہ سمجھ لیا جاوے کِ) اس دا لوک وی گیا اتے پرلوک وی (اس نے) گنواں لیا؛
بان-پرستی (بکھیان-ویکھانس) ہو کے جنگلاں وچ نواس کیتا، انھاں نے وی اس تراں آپنی ساری امر (وئرتھ وچ) بتا دتی؛
(میں) سچ کہندا ہاں، سارے (دھیان نال) سن لوو کِ جنھاں نے پرماتما نال پریم دا سمبندھ جوڑیا ہے، انھاں نے ہی اس نوں پراپت کیتا ہے ۔۔9۔۔29۔۔
کسے نے سالگرام نوں پوج کے سر اتے دھارن کر لیا ہے اتے کسے نے شولنگ لے کے گلے وچ لٹکا لیا ہے؛