رامڪلي، صد ~ موت جو سڏ:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
هو ڪائنات جو عظيم عطا ڪندڙ، ٽنهي جهانن ۾ پنهنجي بندن جو عاشق آهي.
جيڪو گرو جي ڪلام ۾ ضم ٿي ويو آهي، سو ٻيو ڪو نه ٿو ڄاڻي.
گروءَ جي ڪلام تي رهجي، هن کي ٻيو ڪو نه ڄاتو. هو رب جي هڪڙي نالي تي غور ڪندو آهي.
گرو نانڪ ۽ گرو انگد جي فضل سان، گرو امر داس کي اعليٰ درجو حاصل ٿيو.
۽ جڏھن کيس وڃڻ جو سڏ آيو، ته ھو رب جي نالي ۾ ضم ٿي ويو.
هن دنيا ۾ عقيدت جي ذريعي، فاني، غير متحرڪ، بيشمار رب ملي ٿو. ||1||
گرو خوشيءَ سان رب جي رضا کي قبول ڪيو، ۽ پوءِ گرو آسانيءَ سان رب جي حضور تائين پهچي ويو.
سچو گرو رب کان دعا گهري ٿو، "مهرباني ڪري، منهنجي عزت بچائي، اها منهنجي دعا آهي".
اي پالڻھار پنھنجي عاجز ٻانھي جي عزت بچائي. مهرباني ڪري هن کي پنهنجي بي مثال نالي سان برڪت ڪريو.
آخري روانگي جي هن وقت، صرف اسان جي مدد ۽ مدد آهي؛ اهو موت کي تباهه ڪري ٿو، ۽ موت جو رسول.
خداوند خدا سچي گرو جي دعا ٻڌي، ۽ سندس درخواست منظور ڪئي.
رب پنهنجي رحمت جي بارش ڪئي، ۽ سچي گرو کي پاڻ سان ملايو؛ هن چيو ته، "برڪت، برڪت، شاندار!" ||2||
ٻڌو اي منهنجا سک، منهنجا ٻار ۽ قسمت جا ڀائرو. اها منهنجي رب جي مرضي آهي ته مون کي هاڻي هن ڏانهن وڃڻ گهرجي.
گرو خوشيءَ سان رب جي رضا کي قبول ڪيو، ۽ منهنجي رب خدا کيس ساراهيو.
جيڪو خداوند خدا جي مرضي تي راضي آهي، اهو هڪ ديوان آهي، سچو گرو، پريم رب.
خوشيءَ جو اڻڄاتل آواز گونجي ٿو ۽ وائبريٽ ٿو ڪري. رب کيس پنهنجي ڳچيءَ ۾ بند ڪري ٿو.
اي منھنجا ٻار، ڀائرو ۽ ڀائرو، غور سان پنھنجي دماغ ۾ غور سان ڏس.
اڳواٽ مقرر ٿيل موت جي وارنٽ کان پاسو نٿو ڪري سگهجي. گرو خدا سان گڏ ٿيڻ وارو آهي. ||3||