रहरासि साहिब

(पान: 11)

ਨਮਸਕਾਰ ਤਿਸ ਹੀ ਕੋ ਹਮਾਰੀ ॥

नमसकार तिस ही को हमारी ॥

मी त्याला नमस्कार करतो, इतर कोणीही नाही तर त्याला

ਸਕਲ ਪ੍ਰਜਾ ਜਿਨ ਆਪ ਸਵਾਰੀ ॥

सकल प्रजा जिन आप सवारी ॥

ज्याने स्वतःला आणि त्याचा विषय निर्माण केला आहे

ਸਿਵਕਨ ਕੋ ਸਿਵਗੁਨ ਸੁਖ ਦੀਓ ॥

सिवकन को सिवगुन सुख दीओ ॥

तो आपल्या सेवकांना दैवी गुण आणि आनंद देतो

ਸਤ੍ਰੁਨ ਕੋ ਪਲ ਮੋ ਬਧ ਕੀਓ ॥੩੮੬॥

सत्रुन को पल मो बध कीओ ॥३८६॥

तो शत्रूंचा तात्काळ नाश करतो.386.

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਾਨਤ ॥

घट घट के अंतर की जानत ॥

त्याला प्रत्येक हृदयाच्या आंतरिक भावना माहित आहेत

ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨਤ ॥

भले बुरे की पीर पछानत ॥

त्याला चांगल्या आणि वाईट अशा दोन्ही प्रकारच्या वेदना माहित आहेत

ਚੀਟੀ ਤੇ ਕੁੰਚਰ ਅਸਥੂਲਾ ॥

चीटी ते कुंचर असथूला ॥

मुंगीपासून घन हत्तीपर्यंत

ਸਭ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਫੂਲਾ ॥੩੮੭॥

सभ पर क्रिपा द्रिसटि करि फूला ॥३८७॥

तो सर्वांवर आपली कृपादृष्टी टाकतो आणि प्रसन्न होतो.387.

ਸੰਤਨ ਦੁਖ ਪਾਏ ਤੇ ਦੁਖੀ ॥

संतन दुख पाए ते दुखी ॥

जेव्हा तो आपल्या संतांना दुःखात पाहतो तेव्हा तो वेदनादायक असतो

ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਾਧੁਨ ਕੇ ਸੁਖੀ ॥

सुख पाए साधुन के सुखी ॥

तो आनंदी असतो, जेव्हा त्याचे संत आनंदी असतात.

ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨੈਂ ॥

एक एक की पीर पछानैं ॥

त्याला सगळ्यांच्या व्यथा माहीत आहेत

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਪਟ ਪਟ ਕੀ ਜਾਨੈਂ ॥੩੮੮॥

घट घट के पट पट की जानैं ॥३८८॥

त्याला प्रत्येक हृदयाचे अंतरंग रहस्य माहित आहे.388.

ਜਬ ਉਦਕਰਖ ਕਰਾ ਕਰਤਾਰਾ ॥

जब उदकरख करा करतारा ॥

जेव्हा निर्मात्याने स्वतःला प्रक्षेपित केले,

ਪ੍ਰਜਾ ਧਰਤ ਤਬ ਦੇਹ ਅਪਾਰਾ ॥

प्रजा धरत तब देह अपारा ॥

त्याची निर्मिती असंख्य रूपात प्रकट झाली

ਜਬ ਆਕਰਖ ਕਰਤ ਹੋ ਕਬਹੂੰ ॥

जब आकरख करत हो कबहूं ॥

जेव्हा तो कधीही त्याची निर्मिती मागे घेतो,

ਤੁਮ ਮੈ ਮਿਲਤ ਦੇਹ ਧਰ ਸਭਹੂੰ ॥੩੮੯॥

तुम मै मिलत देह धर सभहूं ॥३८९॥

सर्व भौतिक रूपे त्याच्यामध्ये विलीन झाली आहेत.389.

ਜੇਤੇ ਬਦਨ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਧਾਰੈ ॥

जेते बदन स्रिसटि सभ धारै ॥

जगात निर्माण झालेल्या सर्व जीवांचे शरीर

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੂਝਿ ਉਚਾਰੈ ॥

आपु आपनी बूझि उचारै ॥

त्यांच्या समजुतीनुसार त्याच्याबद्दल बोला

ਜਾਨਤ ਬੇਦ ਭੇਦ ਅਰ ਆਲਮ ॥੩੯੦॥

जानत बेद भेद अर आलम ॥३९०॥

हे सत्य वेद आणि विद्वानांना माहित आहे.390.

ਨਿਰੰਕਾਰ ਨ੍ਰਿਬਿਕਾਰ ਨਿਰਲੰਭ ॥

निरंकार न्रिबिकार निरलंभ ॥

परमेश्वर निराकार, निर्दोष आणि निवाराहीन आहे: