રેહરસ સાહિબ

(પાન: 11)


ਨਮਸਕਾਰ ਤਿਸ ਹੀ ਕੋ ਹਮਾਰੀ ॥
namasakaar tis hee ko hamaaree |

હું તેને નમસ્કાર કરું છું, અન્ય નહીં, પણ તેને

ਸਕਲ ਪ੍ਰਜਾ ਜਿਨ ਆਪ ਸਵਾਰੀ ॥
sakal prajaa jin aap savaaree |

જેણે પોતાની જાતને અને પોતાના વિષયની રચના કરી છે

ਸਿਵਕਨ ਕੋ ਸਿਵਗੁਨ ਸੁਖ ਦੀਓ ॥
sivakan ko sivagun sukh deeo |

તે પોતાના સેવકોને દૈવી ગુણો અને ખુશીઓ આપે છે

ਸਤ੍ਰੁਨ ਕੋ ਪਲ ਮੋ ਬਧ ਕੀਓ ॥੩੮੬॥
satrun ko pal mo badh keeo |386|

તે દુશ્મનોનો તરત નાશ કરે છે.386.

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਾਨਤ ॥
ghatt ghatt ke antar kee jaanat |

તે દરેક હૃદયની આંતરિક લાગણીઓ જાણે છે

ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨਤ ॥
bhale bure kee peer pachhaanat |

તે સારા અને ખરાબ બંનેની વેદના જાણે છે

ਚੀਟੀ ਤੇ ਕੁੰਚਰ ਅਸਥੂਲਾ ॥
cheettee te kunchar asathoolaa |

કીડીથી ઘન હાથી સુધી

ਸਭ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਫੂਲਾ ॥੩੮੭॥
sabh par kripaa drisatt kar foolaa |387|

તે બધા પર તેની આકર્ષક નજર નાખે છે અને પ્રસન્ન થાય છે.387.

ਸੰਤਨ ਦੁਖ ਪਾਏ ਤੇ ਦੁਖੀ ॥
santan dukh paae te dukhee |

તે દુઃખદાયક છે, જ્યારે તે તેના સંતોને દુઃખમાં જુએ છે

ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਾਧੁਨ ਕੇ ਸੁਖੀ ॥
sukh paae saadhun ke sukhee |

તે ખુશ છે, જ્યારે તેના સંતો ખુશ છે.

ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨੈਂ ॥
ek ek kee peer pachhaanain |

તે દરેકની વ્યથા જાણે છે

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਪਟ ਪਟ ਕੀ ਜਾਨੈਂ ॥੩੮੮॥
ghatt ghatt ke patt patt kee jaanain |388|

તે દરેક હૃદયના આંતરિક રહસ્યો જાણે છે.388.

ਜਬ ਉਦਕਰਖ ਕਰਾ ਕਰਤਾਰਾ ॥
jab udakarakh karaa karataaraa |

જ્યારે નિર્માતાએ પોતાને રજૂ કર્યો,

ਪ੍ਰਜਾ ਧਰਤ ਤਬ ਦੇਹ ਅਪਾਰਾ ॥
prajaa dharat tab deh apaaraa |

તેમની રચના અસંખ્ય સ્વરૂપોમાં પ્રગટ થઈ

ਜਬ ਆਕਰਖ ਕਰਤ ਹੋ ਕਬਹੂੰ ॥
jab aakarakh karat ho kabahoon |

જ્યારે કોઈપણ સમયે તે તેની રચના પાછી ખેંચી લે છે,

ਤੁਮ ਮੈ ਮਿਲਤ ਦੇਹ ਧਰ ਸਭਹੂੰ ॥੩੮੯॥
tum mai milat deh dhar sabhahoon |389|

બધા ભૌતિક સ્વરૂપો તેમનામાં ભળી ગયા છે.389.

ਜੇਤੇ ਬਦਨ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਧਾਰੈ ॥
jete badan srisatt sabh dhaarai |

જગતમાં સર્જાયેલા તમામ જીવોના શરીર

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੂਝਿ ਉਚਾਰੈ ॥
aap aapanee boojh uchaarai |

તેમની સમજણ મુજબ તેમના વિશે બોલો

ਜਾਨਤ ਬੇਦ ਭੇਦ ਅਰ ਆਲਮ ॥੩੯੦॥
jaanat bed bhed ar aalam |390|

આ હકીકત વેદ અને વિદ્વાનોને ખબર છે.390.

ਨਿਰੰਕਾਰ ਨ੍ਰਿਬਿਕਾਰ ਨਿਰਲੰਭ ॥
nirankaar nribikaar niralanbh |

ભગવાન નિરાકાર, નિર્દોષ અને આશ્રય રહિત છે: