Ang mundo ay gumagala na nagmamakaawa, ngunit ang Panginoon ang Tagapagbigay ng lahat.
Sabi ni Nanak, magnilay-nilay bilang pag-alaala sa Kanya, at lahat ng iyong mga gawa ay magtatagumpay. ||40||
Bakit mo ipinagmamalaki ang iyong sarili? Dapat mong malaman na ang mundo ay isang panaginip lamang.
Wala sa mga ito ang iyo; Ipinahayag ni Nanak ang katotohanang ito. ||41||
Ipinagmamalaki mo ang iyong katawan; ito ay mamamatay sa isang iglap, aking kaibigan.
Ang mortal na iyon na umaawit ng mga Papuri sa Panginoon, O Nanak, ay sumasakop sa mundo. ||42||
Ang taong iyon, na nagmumuni-muni bilang pag-alaala sa Panginoon sa kanyang puso, ay pinalaya - alamin ito nang mabuti.
Walang pagkakaiba sa pagitan ng taong iyon at ng Panginoon: O Nanak, tanggapin mo ito bilang Katotohanan. ||43||
Ang taong iyon, na hindi nakakaramdam ng debosyon sa Diyos sa kanyang isipan
- O Nanak, alamin mo na ang kanyang katawan ay parang baboy, o aso. ||44||
Hindi kailanman iniiwan ng aso ang tahanan ng kanyang amo.
Nanak, sa parehong paraan, manginig, at magnilay-nilay sa Panginoon, nang walang pag-iisip, na may isang puntong kamalayan. ||45||
Yaong mga nagbibiyahe sa mga sagradong dambana, nagsasagawa ng mga ritwal na pag-aayuno at nagbibigay ng mga donasyon sa kawanggawa habang ipinagmamalaki pa rin ang kanilang isipan
- O Nanak, ang kanilang mga aksyon ay walang silbi, tulad ng elepante, na naliligo, at pagkatapos ay gumulong sa alikabok. ||46||
Ang ulo ay nanginginig, ang mga paa ay gumagapang, at ang mga mata ay nagiging mapurol at nanghihina.
Sabi ni Nanak, ito ang iyong kondisyon. At kahit ngayon, hindi mo pa nalalasahan ang kahanga-hangang diwa ng Panginoon. ||47||
Itinuring ko ang mundo bilang sarili ko, ngunit walang pag-aari ng iba.
O Nanak, tanging ang debosyonal na pagsamba sa Panginoon ang permanente; itago mo ito sa iyong isipan. ||48||
Ang mundo at ang mga gawain nito ay ganap na huwad; alamin ito ng mabuti, aking kaibigan.
Sabi ni Nanak, ito ay parang pader ng buhangin; hindi ito magtatagal. ||49||