راڻيءَ وانگر رام چند گذاري ويو، جيتوڻيڪ هن جا ڪيترائي مائٽ هئا.
نانڪ چوي ٿو، ڪجھ به نه ھميشه لاء. دنيا هڪ خواب وانگر آهي. ||50||
ماڻهو پريشان ٿي ويندا آهن، جڏهن ڪجهه غير متوقع ٿئي ٿو.
هي دنيا جو رستو، اي نانڪ؛ ڪجھ به مستقل يا مستقل ناهي. ||51||
جيڪو پيدا ڪيو ويو سو ناس ٿيندو. اڄ يا سڀاڻي هر ڪو فنا ٿي ويندو.
اي نانڪ، رب جي شاندار ساراهه ڳايو، ۽ ٻين سڀني مشغولن کي ڇڏي ڏيو. ||52||
دورا:
منهنجي طاقت ختم ٿي وئي آهي، ۽ مان غلامي ۾ آهيان. مان ڪجھ به نه ٿو ڪري سگهان.
چوي ٿو نانڪ، هاڻي رب منهنجو سهارو آهي. هو منهنجي مدد ڪندو، جيئن هن هاٿي جي ڪئي. ||53||
منهنجي طاقت بحال ڪئي وئي آهي، ۽ منهنجا بندا ڀڄي ويا آهن؛ هاڻي، مان سڀ ڪجهه ڪري سگهان ٿو.
نانڪ: سڀ ڪجهه تنهنجي هٿن ۾ آهي، رب. تون منهنجو مددگار ۽ مددگار آهين. ||54||
منھنجا ساٿي ۽ ساٿي سڀ مون کي ڇڏي ويا آھن. مون سان گڏ ڪو به نه رهي.
نانڪ چوي ٿو ته، هن مصيبت ۾، رب اڪيلو منهنجو سهارو آهي. ||55||
نالو رهي ٿو؛ مقدس سنت باقي آهن؛ گرو، ڪائنات جو رب، رهي ٿو.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، هن دنيا ۾ ڪيڏا گهٽ آهن، جيڪي گروءَ جو منتر ڳائين ٿا. ||56||
مون پنهنجي دل ۾ رب جو نالو رکيو آهي. ان جي برابر ڪجھ به نه آهي.
اُن جي ياد ڪرڻ سان مُنهنجا ڏک دور ٿي ويندا آهن. مون کي تنهنجي درشن جو برڪت وارو نظارو مليو آهي. ||57||1||
منڊاواڻي، پنجين مهل:
هن پليٽ تي، ٽي شيون رکيل آهن: سچائي، قناعت ۽ غور.
اسان جي پالڻھار ۽ مالڪ جو نالو، نالو جو امرت وارو امرت، پڻ ان تي رکيل آھي. اهو سڀني جو سهارو آهي.