بنتی چوپئی صاحب

(صفحو: 3)


ਨਮਸਕਾਰ ਤਿਸ ਹੀ ਕੋ ਹਮਾਰੀ ॥
namasakaar tis hee ko hamaaree |

مان هن کي سلام ڪريان ٿو، ٻيو نه، پر هن کي

ਸਕਲ ਪ੍ਰਜਾ ਜਿਨ ਆਪ ਸਵਾਰੀ ॥
sakal prajaa jin aap savaaree |

جنهن پنهنجو پاڻ کي ۽ سندس تابع ڪيو آهي

ਸਿਵਕਨ ਕੋ ਸਿਵਗੁਨ ਸੁਖ ਦੀਓ ॥
sivakan ko sivagun sukh deeo |

هو پنهنجي ٻانهن کي خدائي نعمتون ۽ خوشيون عطا ڪري ٿو

ਸਤ੍ਰੁਨ ਕੋ ਪਲ ਮੋ ਬਧ ਕੀਓ ॥੩੮੬॥
satrun ko pal mo badh keeo |386|

هو دشمنن کي فوري طور تي تباهه ڪري ٿو. 386.

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਾਨਤ ॥
ghatt ghatt ke antar kee jaanat |

هو هر دل جي اندر جي احساسن کي ڄاڻي ٿو

ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨਤ ॥
bhale bure kee peer pachhaanat |

هو سٺي ۽ خراب ٻنهي جي تڪليف کي ڄاڻي ٿو

ਚੀਟੀ ਤੇ ਕੁੰਚਰ ਅਸਥੂਲਾ ॥
cheettee te kunchar asathoolaa |

چيلهه کان مضبوط هاٿي تائين

ਸਭ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਫੂਲਾ ॥੩੮੭॥
sabh par kripaa drisatt kar foolaa |387|

387. ھو پنھنجي مھربان نظر سڀني تي رکي ٿو ۽ خوش ٿئي ٿو.

ਸੰਤਨ ਦੁਖ ਪਾਏ ਤੇ ਦੁਖੀ ॥
santan dukh paae te dukhee |

هن کي ڏک ٿيندو آهي، جڏهن هو پنهنجن بزرگن کي غم ۾ ڏسندو آهي

ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਾਧੁਨ ਕੇ ਸੁਖੀ ॥
sukh paae saadhun ke sukhee |

هو خوش هوندو آهي، جڏهن هن جا درويش خوش هوندا آهن.

ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨੈਂ ॥
ek ek kee peer pachhaanain |

هو هر ڪنهن جي تڪليف کان واقف آهي

ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਪਟ ਪਟ ਕੀ ਜਾਨੈਂ ॥੩੮੮॥
ghatt ghatt ke patt patt kee jaanain |388|

هو هر دل جا ڳجها راز ڄاڻي ٿو.

ਜਬ ਉਦਕਰਖ ਕਰਾ ਕਰਤਾਰਾ ॥
jab udakarakh karaa karataaraa |

جڏهن خالق پاڻ کي پيش ڪيو،

ਪ੍ਰਜਾ ਧਰਤ ਤਬ ਦੇਹ ਅਪਾਰਾ ॥
prajaa dharat tab deh apaaraa |

سندس تخليق بيشمار شڪلين ۾ ظاهر ٿي

ਜਬ ਆਕਰਖ ਕਰਤ ਹੋ ਕਬਹੂੰ ॥
jab aakarakh karat ho kabahoon |

جڏهن هو ڪنهن به وقت پنهنجي تخليق کي واپس وٺي،

ਤੁਮ ਮੈ ਮਿਲਤ ਦੇਹ ਧਰ ਸਭਹੂੰ ॥੩੮੯॥
tum mai milat deh dhar sabhahoon |389|

سڀ جسماني روپ هن ۾ ضم ٿي ويا آهن. 389.

ਜੇਤੇ ਬਦਨ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਧਾਰੈ ॥
jete badan srisatt sabh dhaarai |

دنيا ۾ پيدا ٿيل جاندارن جا سڀ جسم

ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੂਝਿ ਉਚਾਰੈ ॥
aap aapanee boojh uchaarai |

انھن جي سمجھ موجب سندس باري ۾ ڳالھايو

ਜਾਨਤ ਬੇਦ ਭੇਦ ਅਰ ਆਲਮ ॥੩੯੦॥
jaanat bed bhed ar aalam |390|

اها حقيقت ويد ۽ عالمن کي معلوم آهي.

ਨਿਰੰਕਾਰ ਨ੍ਰਿਬਿਕਾਰ ਨਿਰਲੰਭ ॥
nirankaar nribikaar niralanbh |

رب بي شڪل، بي گناهه ۽ بي پناهه آهي: