اکال پرکھ اکّ ہے، جس دا نام 'ہوند والا' ہے جو سرشٹی دا رچنہار ہے، جو سبھ وچ ویاپک ہے، بھے توں رہت ہے، ویر-رہت ہے، جس دا سروپ کال توں پرے ہے، (بھاو، جس دا سریر ناس-رہت ہے)، جو جوناں وچ نہیں آؤندا، جس دا پرکاش آپنے آپ توں ہویا ہے اتے جو ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
'جپُ' بانی دا نام ہے۔
اکال پرکھ مڈھّ توں ہوند والا ہے، جگاں دے مڈھّ توں موجود ہے۔
ہے نانک! اس ویلے بھی موجود ہے تے اگانہ نوں بھی ہوند والا رہیگا ۔۔1۔۔
جے میں لکھّ واری (بھی) (اشنان آدک نال سریر دی) سچّ رکھاں، (تاں بھی اس تراں) سچّ رکھن نال (من دی) سچّ نہیں رہِ سکدی۔
جے میں (سریر دی) اک-تار سمادھی لائی رکھاں؛ (تاں بھی اس تراں) چپّ کر رہن نال من دی شانتی نہیں ہو سکدی۔
جے میں سارے بھوناں دے پدارتھاں دے ڈھیر (بھی) سامبھ لواں، تاں بھی ترشنا دے ادھین رہاں ترشنا دور نہیں ہو سکدی۔
جے (میرے وچ) ہزاراں تے لکھاں چترائیاں ہوون، (تاں بھی اہناں وچوں) اک بھی چترائی ساتھ نہیں دیندی۔
(تاں پھر) اکال پرکھ دا پرکاش ہون لئی یوگ کویں بن سکیدا ہے (اتے ساڈے اندر دا) کوڑ دا پردا کویں ٹٹّ سکدا ہے؟
رزا دے مالک اکال پرکھ دے ہکم وچ ترنا-(اہی اک ودھی ہے)۔ ہے نانک! (اہ ودھی) دھر توں ہی جد توں جگت بنیا ہے، لکھی چلی آ رہی ہے ۔۔1۔۔
اکال پرکھ دے ہکم انوسار سارے سریر بندے ہن، (پر اہ) ہکم دسیا نہیں جا سکدا کِ کہو جہا ہے۔
ربّ دے ہکم انوسار ہی سارے جیو جمّ پیندے ہن اتے ہکم انوسار ہی (ربّ دے در 'تے) شوبھا ملدی ہے۔
ربّ دے ہکم وچ کوئی منکھّ چنگا (بن جاندا) ہے، کوئی بھیڑا۔ اس دے ہکم وچ ہی (آپنے کیتے ہوئے کرماں دے) لکھے انوسار دکھّ تے سکھ بھوگیدے ہن۔
ہکم وچ ہی کدی منکھاں اتے (اکال پرکھ دے در توں) بخشش ہندی ہے، اتے اس دے ہکم وچ ہی کئی منکھّ نتّ جنم مرن دے گیڑ وچ بھوائیدے ہن۔
ہریک جیو ربّ دے ہکم وچ ہی ہے، کوئی جیو ہکم توں باہر (بھاو، ہکم تو آکی) نہیں ہو سکدا۔
ہے نانک! جے کوئی منکھّ اکال پرکھ دے ہکم نوں سمجھ لئے تاں پھر اہ سوارتھ دیاں گلاں نہیں کردا (بھاو، پھر اہ سوارتھی جیون چھڈّ دیندا ہے) ॥2۔۔
جس کسے منکھّ نوں سمرتھا ہندی ہے، اہ ربّ دے تان نوں گاؤندا ہے، (بھاو، اس دی سفت-سالاہ کردا ہے تے اس دے اہ کمّ کتھن کردا ہے، جنھاں توں اس دی وڈی تاکت پرگٹ ہووے)۔
کوئی منکھّ اس دیاں داتاں نوں ہی گاؤندا ہے، (کیونکِ اہناں داتاں نوں اہ ربّ دی رہمت دا) نشان سمجھدا ہے۔
کوئی منکھّ ربّ دے سوہنے گن تے سوہنیاں وڈیائیاں ورنن کردا ہے۔
کوئی منکھّ ودیا دے بل نال اکال پرکھ دے کٹھن گیان نوں گاؤندا ہے (بھاو، شاستر آدک دوارا آتمک فلاسفی دے اؤکھے وشیاں 'تے وچار کردا ہے)۔