Salok Mehla 9

(Pagina: 5)

ਜਗਤੁ ਭਿਖਾਰੀ ਫਿਰਤੁ ਹੈ ਸਭ ਕੋ ਦਾਤਾ ਰਾਮੁ ॥

jagat bhikhaaree firat hai sabh ko daataa raam |

Mundus mendicans circuit, sed Dominus omnium dator.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮਨ ਸਿਮਰੁ ਤਿਹ ਪੂਰਨ ਹੋਵਹਿ ਕਾਮ ॥੪੦॥

kahu naanak man simar tih pooran hoveh kaam |40|

Inquit Nanak, in memoria eius meditare, et omnia opera tua prospera erunt. ||40||

ਝੂਠੈ ਮਾਨੁ ਕਹਾ ਕਰੈ ਜਗੁ ਸੁਪਨੇ ਜਿਉ ਜਾਨੁ ॥

jhootthai maan kahaa karai jag supane jiau jaan |

Cur in te tantam falsam superbiam in- fers? Scias mundum somnium.

ਇਨ ਮੈ ਕਛੁ ਤੇਰੋ ਨਹੀ ਨਾਨਕ ਕਹਿਓ ਬਖਾਨਿ ॥੪੧॥

ein mai kachh tero nahee naanak kahio bakhaan |41|

Nihil hoc tuum est; Nanak hoc verum praedicat. ||41||

ਗਰਬੁ ਕਰਤੁ ਹੈ ਦੇਹ ਕੋ ਬਿਨਸੈ ਛਿਨ ਮੈ ਮੀਤ ॥

garab karat hai deh ko binasai chhin mai meet |

Sic es superbus de corpore tuo; subito peribit, amice.

ਜਿਹਿ ਪ੍ਰਾਨੀ ਹਰਿ ਜਸੁ ਕਹਿਓ ਨਾਨਕ ਤਿਹਿ ਜਗੁ ਜੀਤਿ ॥੪੨॥

jihi praanee har jas kahio naanak tihi jag jeet |42|

Mortalis ille, qui laudes Domini decantat, O Nanak, mundum vincit. ||42||

ਜਿਹ ਘਟਿ ਸਿਮਰਨੁ ਰਾਮ ਕੋ ਸੋ ਨਰੁ ਮੁਕਤਾ ਜਾਨੁ ॥

jih ghatt simaran raam ko so nar mukataa jaan |

Ille, qui in corde suo meditatur memoriam Domini, liberatur — hoc bene scito.

ਤਿਹਿ ਨਰ ਹਰਿ ਅੰਤਰੁ ਨਹੀ ਨਾਨਕ ਸਾਚੀ ਮਾਨੁ ॥੪੩॥

tihi nar har antar nahee naanak saachee maan |43|

Nihil interest inter personam et Dominum: Nanak, accipias hoc pro Veritate. ||43||

ਏਕ ਭਗਤਿ ਭਗਵਾਨ ਜਿਹ ਪ੍ਰਾਨੀ ਕੈ ਨਾਹਿ ਮਨਿ ॥

ek bhagat bhagavaan jih praanee kai naeh man |

Ille qui devotum Deum mente non sentit

ਜੈਸੇ ਸੂਕਰ ਸੁਆਨ ਨਾਨਕ ਮਾਨੋ ਤਾਹਿ ਤਨੁ ॥੪੪॥

jaise sookar suaan naanak maano taeh tan |44|

- O Nanak, scito corpus ejus instar porci vel cani. ||44||

ਸੁਆਮੀ ਕੋ ਗ੍ਰਿਹੁ ਜਿਉ ਸਦਾ ਸੁਆਨ ਤਜਤ ਨਹੀ ਨਿਤ ॥

suaamee ko grihu jiau sadaa suaan tajat nahee nit |

Canis domum domini sui numquam deserit.

ਨਾਨਕ ਇਹ ਬਿਧਿ ਹਰਿ ਭਜਉ ਇਕ ਮਨਿ ਹੁਇ ਇਕ ਚਿਤਿ ॥੪੫॥

naanak ih bidh har bhjau ik man hue ik chit |45|

Nanak itidem, pulsum Dominum, unanimiter, unanimiter, unanimiter, Dominum meditantes. ||45||

ਤੀਰਥ ਬਰਤ ਅਰੁ ਦਾਨ ਕਰਿ ਮਨ ਮੈ ਧਰੈ ਗੁਮਾਨੁ ॥

teerath barat ar daan kar man mai dharai gumaan |

Qui ad sacra fana peregrinantur, ritualistica ieiunia observant, et eleemosynas largiuntur charitati, dum adhuc in animis eorum superbiunt.

ਨਾਨਕ ਨਿਹਫਲ ਜਾਤ ਤਿਹ ਜਿਉ ਕੁੰਚਰ ਇਸਨਾਨੁ ॥੪੬॥

naanak nihafal jaat tih jiau kunchar isanaan |46|

- O Nanak, inutiles sunt actiones eorum, sicut elephas, qui balneum accipit, et in pulvere volvitur. ||46||

ਸਿਰੁ ਕੰਪਿਓ ਪਗ ਡਗਮਗੇ ਨੈਨ ਜੋਤਿ ਤੇ ਹੀਨ ॥

sir kanpio pag ddagamage nain jot te heen |

Caput quatit, vacillant pedes, hebetantur oculi et debiles.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਇਹ ਬਿਧਿ ਭਈ ਤਊ ਨ ਹਰਿ ਰਸਿ ਲੀਨ ॥੪੭॥

kahu naanak ih bidh bhee taoo na har ras leen |47|

Nanak, inquit, haec est conditio tua. Nec nunc etiam Domini sublimitatem essentiam non sapis. ||47||

ਨਿਜ ਕਰਿ ਦੇਖਿਓ ਜਗਤੁ ਮੈ ਕੋ ਕਾਹੂ ਕੋ ਨਾਹਿ ॥

nij kar dekhio jagat mai ko kaahoo ko naeh |

Meum spectavi mundum, sed nemo est cujusquam.

ਨਾਨਕ ਥਿਰੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਹੈ ਤਿਹ ਰਾਖੋ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੪੮॥

naanak thir har bhagat hai tih raakho man maeh |48|

O Nanak, tantum permanens devotionis cultus Domini; hoc in animo tuo cape. ||48||

ਜਗ ਰਚਨਾ ਸਭ ਝੂਠ ਹੈ ਜਾਨਿ ਲੇਹੁ ਰੇ ਮੀਤ ॥

jag rachanaa sabh jhootth hai jaan lehu re meet |

Mundus eiusque res prorsus falsae sunt; hoc bene scito, mi amice.

ਕਹਿ ਨਾਨਕ ਥਿਰੁ ਨਾ ਰਹੈ ਜਿਉ ਬਾਲੂ ਕੀ ਭੀਤਿ ॥੪੯॥

keh naanak thir naa rahai jiau baaloo kee bheet |49|

Nanak, inquit, est quasi arena murus; non sustinebit. ||49||