ਹੁਮਕਨਾਮਾ/HUKAMNAMA

ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩ ਅਨੰਦੁ ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਅਨੰਦੁ ਭਇਆ ਮੇਰੀ ਮਾਏ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮੈ ਪਾਇਆ ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਤ ਪਾਇਆ ਸਹਜ ਸੇਤੀ ਮਨਿ ਵਜੀਆ ਵਾਧਾਈਆ ॥
ਰਾਗ ਰਤਨ ਪਰਵਾਰ ਪਰੀਆ ਸਬਦ ਗਾਵਣ ਆਈਆ ॥
ਸਬਦੋ ਤ ਗਾਵਹੁ ਹਰੀ ਕੇਰਾ ਮਨਿ ਜਿਨੀ ਵਸਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਅਨੰਦੁ ਹੋਆ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮੈ ਪਾਇਆ ॥੧॥
ਏ ਮਨ ਮੇਰਿਆ ਤੂ ਸਦਾ ਰਹੁ ਹਰਿ ਨਾਲੇ ॥
ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਰਹੁ ਤੂ ਮੰਨ ਮੇਰੇ ਦੂਖ ਸਭਿ ਵਿਸਾਰਣਾ ॥
ਅੰਗੀਕਾਰੁ ਓਹੁ ਕਰੇ ਤੇਰਾ ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਸਵਾਰਣਾ ॥
ਸਭਨਾ ਗਲਾ ਸਮਰਥੁ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮੰਨ ਮੇਰੇ ਸਦਾ ਰਹੁ ਹਰਿ ਨਾਲੇ ॥੨॥
ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬਾ ਕਿਆ ਨਾਹੀ ਘਰਿ ਤੇਰੈ ॥
ਘਰਿ ਤ ਤੇਰੈ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਸੁ ਪਾਵਏ ॥
ਸਦਾ ਸਿਫਤਿ ਸਲਾਹ ਤੇਰੀ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਾਵਏ ॥
ਨਾਮੁ ਜਿਨ ਕੈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਵਾਜੇ ਸਬਦ ਘਨੇਰੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਕਿਆ ਨਾਹੀ ਘਰਿ ਤੇਰੈ ॥੩॥
ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੋ ॥
ਸਾਚੁ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਮੇਰਾ ਜਿਨਿ ਭੁਖਾ ਸਭਿ ਗਵਾਈਆ ॥
ਕਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸੁਖ ਮਨਿ ਆਇ ਵਸਿਆ ਜਿਨਿ ਇਛਾ ਸਭਿ ਪੁਜਾਈਆ ॥
ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਕੀਤਾ ਗੁਰੂ ਵਿਟਹੁ ਜਿਸ ਦੀਆ ਏਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸਬਦਿ ਧਰਹੁ ਪਿਆਰੋ ॥
ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੋ ॥੪॥
ਵਾਜੇ ਪੰਚ ਸਬਦ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ॥
ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ਸਬਦ ਵਾਜੇ ਕਲਾ ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਧਾਰੀਆ ॥
ਪੰਚ ਦੂਤ ਤੁਧੁ ਵਸਿ ਕੀਤੇ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿਆ ॥
ਧੁਰਿ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਤੁਧੁ ਜਿਨ ਕਉ ਸਿ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਕੈ ਲਾਗੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਤਹ ਸੁਖੁ ਹੋਆ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ॥੫॥
ਸਾਚੀ ਲਿਵੈ ਬਿਨੁ ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ॥
ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥
ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਸਮਰਥ ਕੋਇ ਨਾਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਬਨਵਾਰੀਆ ॥
ਏਸ ਨਉ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਸਬਦਿ ਲਾਗਿ ਸਵਾਰੀਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥੬॥
ਆਨੰਦੁ ਆਨੰਦੁ ਸਭੁ ਕੋ ਕਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥
ਜਾਣਿਆ ਆਨੰਦੁ ਸਦਾ ਗੁਰ ਤੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਸਾਰਿਆ ॥
ਅੰਦਰਹੁ ਜਿਨ ਕਾ ਮੋਹੁ ਤੁਟਾ ਤਿਨ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਚੈ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਹੁ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥੭॥
ਬਾਬਾ ਜਿਸੁ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵੈ ॥
ਪਾਵੈ ਤ ਸੋ ਜਨੁ ਦੇਹਿ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਰਿ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਵੇਚਾਰਿਆ ॥
ਇਕਿ ਭਰਮਿ ਭੂਲੇ ਫਿਰਹਿ ਦਹ ਦਿਸਿ ਇਕਿ ਨਾਮਿ ਲਾਗਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨੁ ਭਇਆ ਨਿਰਮਲੁ ਜਿਨਾ ਭਾਣਾ ਭਾਵਏ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਪਿਆਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵਏ ॥੮॥
ਆਵਹੁ ਸੰਤ ਪਿਆਰਿਹੋ ਅਕਥ ਕੀ ਕਰਹ ਕਹਾਣੀ ॥
ਕਰਹ ਕਹਾਣੀ ਅਕਥ ਕੇਰੀ ਕਿਤੁ ਦੁਆਰੈ ਪਾਈਐ ॥
ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਸਭੁ ਸਉਪਿ ਗੁਰ ਕਉ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਪਾਈਐ ॥
ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰਾ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਕਥਿਹੁ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੯॥
ਏ ਮਨ ਚੰਚਲਾ ਚਤੁਰਾਈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ਚਤੁਰਾਈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਿਨੈ ਤੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨ ਮੇਰਿਆ ॥
ਏਹ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਏਤੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥
ਮਾਇਆ ਤ ਮੋਹਣੀ ਤਿਨੈ ਕੀਤੀ ਜਿਨਿ ਠਗਉਲੀ ਪਾਈਆ ॥
ਕੁਰਬਾਣੁ ਕੀਤਾ ਤਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਮੋਹੁ ਮੀਠਾ ਲਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਚੰਚਲ ਚਤੁਰਾਈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੦॥
ਏ ਮਨ ਪਿਆਰਿਆ ਤੂ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥
ਏਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਤੂ ਜਿ ਦੇਖਦਾ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਤੇਰੈ ਨਾਲੇ ॥
ਸਾਥਿ ਤੇਰੈ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ॥
ਐਸਾ ਕੰਮੁ ਮੂਲੇ ਨ ਕੀਚੈ ਜਿਤੁ ਅੰਤਿ ਪਛੋਤਾਈਐ ॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਾ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਿ ਤੂ ਹੋਵੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਪਿਆਰੇ ਤੂ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥੧੧॥
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰਾ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ਅੰਤੋ ਨ ਪਾਇਆ ਕਿਨੈ ਤੇਰਾ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਤੂ ਜਾਣਹੇ ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਖੇਲੁ ਤੇਰਾ ਕਿਆ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣਏ ॥
ਆਖਹਿ ਤ ਵੇਖਹਿ ਸਭੁ ਤੂਹੈ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਤੂ ਸਦਾ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥
ਸੁਰਿ ਨਰ ਮੁਨਿ ਜਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖੋਜਦੇ ਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥
ਪਾਇਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਨੀ ਸਚਾ ਮਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਉਪਾਏ ਇਕਿ ਵੇਖਿ ਪਰਸਣਿ ਆਇਆ ॥
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਚੂਕਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭਲਾ ਭਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਤੁਠਾ ਤਿਨਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥੧੩॥
ਭਗਤਾ ਕੀ ਚਾਲ ਨਿਰਾਲੀ ॥
ਚਾਲਾ ਨਿਰਾਲੀ ਭਗਤਾਹ ਕੇਰੀ ਬਿਖਮ ਮਾਰਗਿ ਚਲਣਾ ॥
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਜਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਨਾਹੀ ਬੋਲਣਾ ॥
ਖੰਨਿਅਹੁ ਤਿਖੀ ਵਾਲਹੁ ਨਿਕੀ ਏਤੁ ਮਾਰਗਿ ਜਾਣਾ ॥
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨੀ ਆਪੁ ਤਜਿਆ ਹਰਿ ਵਾਸਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਚਾਲ ਭਗਤਾ ਜੁਗਹੁ ਜੁਗੁ ਨਿਰਾਲੀ ॥੧੪॥
ਜਿਉ ਤੂ ਚਲਾਇਹਿ ਤਿਵ ਚਲਹ ਸੁਆਮੀ ਹੋਰੁ ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ॥
ਜਿਵ ਤੂ ਚਲਾਇਹਿ ਤਿਵੈ ਚਲਹ ਜਿਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵਹੇ ॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਨ ਨਾਮਿ ਲਾਇਹਿ ਸਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹੇ ॥
ਜਿਸ ਨੋ ਕਥਾ ਸੁਣਾਇਹਿ ਆਪਣੀ ਸਿ ਗੁਰਦੁਆਰੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵਹੇ ॥੧੫॥
ਏਹੁ ਸੋਹਿਲਾ ਸਬਦੁ ਸੁਹਾਵਾ ॥
ਸਬਦੋ ਸੁਹਾਵਾ ਸਦਾ ਸੋਹਿਲਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੁਣਾਇਆ ॥
ਏਹੁ ਤਿਨ ਕੈ ਮੰਨਿ ਵਸਿਆ ਜਿਨ ਧੁਰਹੁ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ ॥
ਇਕਿ ਫਿਰਹਿ ਘਨੇਰੇ ਕਰਹਿ ਗਲਾ ਗਲੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਸੋਹਿਲਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੁਣਾਇਆ ॥੧੬॥
ਪਵਿਤੁ ਹੋਏ ਸੇ ਜਨਾ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥
ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਪਵਿਤੁ ਹੋਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ॥
ਪਵਿਤੁ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੁਟੰਬ ਸਹਿਤ ਸਿਉ ਪਵਿਤੁ ਸੰਗਤਿ ਸਬਾਈਆ ॥
ਕਹਦੇ ਪਵਿਤੁ ਸੁਣਦੇ ਪਵਿਤੁ ਸੇ ਪਵਿਤੁ ਜਿਨੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੇ ਪਵਿਤੁ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥੧੭॥
ਕਰਮੀ ਸਹਜੁ ਨ ਊਪਜੈ ਵਿਣੁ ਸਹਜੈ ਸਹਸਾ ਨ ਜਾਇ ॥
ਨਹ ਜਾਇ ਸਹਸਾ ਕਿਤੈ ਸੰਜਮਿ ਰਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
ਸਹਸੈ ਜੀਉ ਮਲੀਣੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਧੋਤਾ ਜਾਏ ॥
ਮੰਨੁ ਧੋਵਹੁ ਸਬਦਿ ਲਾਗਹੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹਹੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੁ ਉਪਜੈ ਇਹੁ ਸਹਸਾ ਇਵ ਜਾਇ ॥੧੮॥
ਜੀਅਹੁ ਮੈਲੇ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ॥
ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ਜੀਅਹੁ ਤ ਮੈਲੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਜੂਐ ਹਾਰਿਆ ॥
ਏਹ ਤਿਸਨਾ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਲਗਾ ਮਰਣੁ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
ਵੇਦਾ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਉਤਮੁ ਸੋ ਸੁਣਹਿ ਨਾਹੀ ਫਿਰਹਿ ਜਿਉ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਸਚੁ ਤਜਿਆ ਕੂੜੇ ਲਾਗੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਜੂਐ ਹਾਰਿਆ ॥੧੯॥
ਜੀਅਹੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ॥
ਬਾਹਰਹੁ ਤ ਨਿਰਮਲ ਜੀਅਹੁ ਨਿਰਮਲ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਰਣੀ ਕਮਾਣੀ ॥
ਕੂੜ ਕੀ ਸੋਇ ਪਹੁਚੈ ਨਾਹੀ ਮਨਸਾ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ਜਨਮੁ ਰਤਨੁ ਜਿਨੀ ਖਟਿਆ ਭਲੇ ਸੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਮੰਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਰਹਹਿ ਗੁਰ ਨਾਲੇ ॥੨੦॥
ਜੇ ਕੋ ਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਸੇਤੀ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥
ਹੋਵੈ ਤ ਸਨਮੁਖੁ ਸਿਖੁ ਕੋਈ ਜੀਅਹੁ ਰਹੈ ਗੁਰ ਨਾਲੇ ॥
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਹਿਰਦੈ ਧਿਆਏ ਅੰਤਰ ਆਤਮੈ ਸਮਾਲੇ ॥
ਆਪੁ ਛਡਿ ਸਦਾ ਰਹੈ ਪਰਣੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਏ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥੨੧॥
ਜੇ ਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥
ਪਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਰ ਥੈ ਕੋਈ ਪੁਛਹੁ ਬਿਬੇਕੀਆ ਜਾਏ ॥
ਅਨੇਕ ਜੂਨੀ ਭਰਮਿ ਆਵੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥
ਫਿਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਏ ਲਾਗਿ ਚਰਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥੨੨॥
ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥
ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ ॥
ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥
ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥
ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥
ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥
ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥
ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥
ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥
ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥
ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥
ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥
ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥
ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥
ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥
ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥
ਮਾਤਾ ਕੇ ਉਦਰ ਮਹਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰੇ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥
ਮਨਹੁ ਕਿਉ ਵਿਸਾਰੀਐ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਜਿ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਆਹਾਰੁ ਪਹੁਚਾਵਏ ॥
ਓਸ ਨੋ ਕਿਹੁ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੀ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਲਾਵਏ ॥
ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਆਪੇ ਲਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲੀਐ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥੨੮॥
ਜੈਸੀ ਅਗਨਿ ਉਦਰ ਮਹਿ ਤੈਸੀ ਬਾਹਰਿ ਮਾਇਆ ॥
ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਸਭ ਇਕੋ ਜੇਹੀ ਕਰਤੈ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਜੰਮਿਆ ਪਰਵਾਰਿ ਭਲਾ ਭਾਇਆ ॥
ਲਿਵ ਛੁੜਕੀ ਲਗੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਇਆ ਅਮਰੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥
ਏਹ ਮਾਇਆ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਵਿਸਰੈ ਮੋਹੁ ਉਪਜੈ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਲਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨਾ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਤਿਨੀ ਵਿਚੇ ਮਾਇਆ ਪਾਇਆ ॥੨੯॥
ਹਰਿ ਆਪਿ ਅਮੁਲਕੁ ਹੈ ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ਕਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਰਹੇ ਲੋਕ ਵਿਲਲਾਇ ॥
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤਿਸ ਨੋ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਜਾਇ ॥
ਜਿਸ ਦਾ ਜੀਉ ਤਿਸੁ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
ਹਰਿ ਆਪਿ ਅਮੁਲਕੁ ਹੈ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਕੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਹਰਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੩੦॥
ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ॥
ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਰਾਸਿ ਜਾਣੀ ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਜਪਿਹੁ ਜੀਅਹੁ ਲਾਹਾ ਖਟਿਹੁ ਦਿਹਾੜੀ ॥
ਏਹੁ ਧਨੁ ਤਿਨਾ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨ ਹਰਿ ਆਪੇ ਭਾਣਾ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਹੋਆ ਵਣਜਾਰਾ ॥੩੧॥
ਏ ਰਸਨਾ ਤੂ ਅਨ ਰਸਿ ਰਾਚਿ ਰਹੀ ਤੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ਹੋਰਤੁ ਕਿਤੈ ਜਿਚਰੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥
ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇ ਪਲੈ ਪੀਐ ਹਰਿ ਰਸੁ ਬਹੁੜਿ ਨ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਲਾਗੈ ਆਇ ॥
ਏਹੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਕਰਮੀ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਹੋਰਿ ਅਨ ਰਸ ਸਭਿ ਵੀਸਰੇ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੩੨॥
ਏ ਸਰੀਰਾ ਮੇਰਿਆ ਹਰਿ ਤੁਮ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਰਖੀ ਤਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥
ਹਰਿ ਜੋਤਿ ਰਖੀ ਤੁਧੁ ਵਿਚਿ ਤਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥
ਹਰਿ ਆਪੇ ਮਾਤਾ ਆਪੇ ਪਿਤਾ ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਉਪਾਇ ਜਗਤੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿਆ ਤਾ ਚਲਤੁ ਹੋਆ ਚਲਤੁ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਿਆ ਜੋਤਿ ਰਾਖੀ ਤਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥੩੩॥
ਮਨਿ ਚਾਉ ਭਇਆ ਪ੍ਰਭ ਆਗਮੁ ਸੁਣਿਆ ॥
ਹਰਿ ਮੰਗਲੁ ਗਾਉ ਸਖੀ ਗ੍ਰਿਹੁ ਮੰਦਰੁ ਬਣਿਆ ॥
ਹਰਿ ਗਾਉ ਮੰਗਲੁ ਨਿਤ ਸਖੀਏ ਸੋਗੁ ਦੂਖੁ ਨ ਵਿਆਪਏ ॥
ਗੁਰ ਚਰਨ ਲਾਗੇ ਦਿਨ ਸਭਾਗੇ ਆਪਣਾ ਪਿਰੁ ਜਾਪਏ ॥
ਅਨਹਤ ਬਾਣੀ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਜਾਣੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਭੋਗੋ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਮਿਲਿਆ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਜੋਗੋ ॥੩੪॥
ਏ ਸਰੀਰਾ ਮੇਰਿਆ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇ ਕੈ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ॥
ਕਿ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ਤੁਧੁ ਸਰੀਰਾ ਜਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਤੇਰਾ ਰਚਨੁ ਰਚਿਆ ਸੋ ਹਰਿ ਮਨਿ ਨ ਵਸਾਇਆ ॥
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਿਆ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਹੁ ਸਰੀਰੁ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਆ ਜਿਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੩੫॥
ਏ ਨੇਤ੍ਰਹੁ ਮੇਰਿਹੋ ਹਰਿ ਤੁਮ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਧਰੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦੇਖਹੁ ਕੋਈ ॥
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦੇਖਹੁ ਕੋਈ ਨਦਰੀ ਹਰਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥
ਏਹੁ ਵਿਸੁ ਸੰਸਾਰੁ ਤੁਮ ਦੇਖਦੇ ਏਹੁ ਹਰਿ ਕਾ ਰੂਪੁ ਹੈ ਹਰਿ ਰੂਪੁ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿਆ ਜਾ ਵੇਖਾ ਹਰਿ ਇਕੁ ਹੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਹਿ ਨੇਤ੍ਰ ਅੰਧ ਸੇ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਦਿਬ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਹੋਈ ॥੩੬॥
ਏ ਸ੍ਰਵਣਹੁ ਮੇਰਿਹੋ ਸਾਚੈ ਸੁਨਣੈ ਨੋ ਪਠਾਏ ॥
ਸਾਚੈ ਸੁਨਣੈ ਨੋ ਪਠਾਏ ਸਰੀਰਿ ਲਾਏ ਸੁਣਹੁ ਸਤਿ ਬਾਣੀ ॥
ਜਿਤੁ ਸੁਣੀ ਮਨੁ ਤਨੁ ਹਰਿਆ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਸਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ਸਚੁ ਅਲਖ ਵਿਡਾਣੀ ਤਾ ਕੀ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਏ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸੁਣਹੁ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋਵਹੁ ਸਾਚੈ ਸੁਨਣੈ ਨੋ ਪਠਾਏ ॥੩੭॥
ਹਰਿ ਜੀਉ ਗੁਫਾ ਅੰਦਰਿ ਰਖਿ ਕੈ ਵਾਜਾ ਪਵਣੁ ਵਜਾਇਆ ॥
ਵਜਾਇਆ ਵਾਜਾ ਪਉਣ ਨਉ ਦੁਆਰੇ ਪਰਗਟੁ ਕੀਏ ਦਸਵਾ ਗੁਪਤੁ ਰਖਾਇਆ ॥
ਗੁਰਦੁਆਰੈ ਲਾਇ ਭਾਵਨੀ ਇਕਨਾ ਦਸਵਾ ਦੁਆਰੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ਤਹ ਅਨੇਕ ਰੂਪ ਨਾਉ ਨਵ ਨਿਧਿ ਤਿਸ ਦਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਈ ਪਾਇਆ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਪਿਆਰੈ ਜੀਉ ਗੁਫਾ ਅੰਦਰਿ ਰਖਿ ਕੈ ਵਾਜਾ ਪਵਣੁ ਵਜਾਇਆ ॥੩੮॥
ਏਹੁ ਸਾਚਾ ਸੋਹਿਲਾ ਸਾਚੈ ਘਰਿ ਗਾਵਹੁ ॥
ਗਾਵਹੁ ਤ ਸੋਹਿਲਾ ਘਰਿ ਸਾਚੈ ਜਿਥੈ ਸਦਾ ਸਚੁ ਧਿਆਵਹੇ ॥
ਸਚੋ ਧਿਆਵਹਿ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨਾ ਬੁਝਾਵਹੇ ॥
ਇਹੁ ਸਚੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਖਸਮੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਜਨੁ ਪਾਵਹੇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਚੁ ਸੋਹਿਲਾ ਸਚੈ ਘਰਿ ਗਾਵਹੇ ॥੩੯॥
ਅਨਦੁ ਸੁਣਹੁ ਵਡਭਾਗੀਹੋ ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰੇ ॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਉਤਰੇ ਸਗਲ ਵਿਸੂਰੇ ॥
ਦੂਖ ਰੋਗ ਸੰਤਾਪ ਉਤਰੇ ਸੁਣੀ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥
ਸੰਤ ਸਾਜਨ ਭਏ ਸਰਸੇ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣੀ ॥
ਸੁਣਤੇ ਪੁਨੀਤ ਕਹਤੇ ਪਵਿਤੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗੇ ਵਾਜੇ ਅਨਹਦ ਤੂਰੇ ॥੪੦॥੧॥

raamakalee mahalaa 3 anand |
ik oankaar satigur prasaad |
anand bheaa meree maae satiguroo mai paaeaa |
satigur ta paaeaa sahaj setee man vajeea vaadhaaeea |
raag ratan paravaar pareea sabad gaavan aaeea |
sabado ta gaavahu haree keraa man jinee vasaaeaa |
kahai naanak anand hoaa satiguroo mai paaeaa |1|
e man meriaa too sadaa rahu har naale |
har naal rahu too man mere dookh sabh visaaranaa |
angeekaar ohu kare teraa kaaraj sabh savaaranaa |
sabhanaa galaa samarath suaamee so kiau manahu visaare |
kahai naanak man mere sadaa rahu har naale |2|
saache saahibaa kiaa naahee ghar terai |
ghar ta terai sabh kichh hai jis dehi su paave |
sadaa sifat salaah teree naam man vasaave |
naam jin kai man vasiaa vaaje sabad ghanere |
kahai naanak sache saahib kiaa naahee ghar terai |3|
saachaa naam meraa aadhaaro |
saach naam adhaar meraa jin bhukhaa sabh gavaaeea |
kar saant sukh man aae vasiaa jin ichhaa sabh pujaaeea |
sadaa kurabaan keetaa guroo vittahu jis deea ehi vaddiaaeea |
kahai naanak sunahu santahu sabad dharahu piaaro |
saachaa naam meraa aadhaaro |4|
vaaje panch sabad tith ghar sabhaagai |
ghar sabhaagai sabad vaaje kalaa jit ghar dhaareea |
panch doot tudh vas keete kaal kanttak maariaa |
dhur karam paaeaa tudh jin kau si naam har kai laage |
kahai naanak tah sukh hoaa tith ghar anahad vaaje |5|
saachee livai bin deh nimaanee |
deh nimaanee livai baajhahu kiaa kare vechaareea |
tudh baajh samarath koe naahee kripaa kar banavaareea |
es nau hor thaau naahee sabad laag savaareea |
kahai naanak livai baajhahu kiaa kare vechaareea |6|
aanand aanand sabh ko kahai aanand guroo te jaaniaa |
jaaniaa aanand sadaa gur te kripaa kare piaariaa |
kar kirapaa kilavikh katte giaan anjan saariaa |
andarahu jin kaa mohu tuttaa tin kaa sabad sachai savaariaa |
kahai naanak ehu anand hai aanand gur te jaaniaa |7|
baabaa jis too dehi soee jan paavai |
paavai ta so jan dehi jis no hor kiaa kareh vechaariaa |
eik bharam bhoole fireh dah dis ik naam laag savaariaa |
guraparasaadee man bheaa niramal jinaa bhaanaa bhaave |
kahai naanak jis dehi piaare soee jan paave |8|
aavahu sant piaariho akath kee karah kahaanee |
karah kahaanee akath keree kit duaarai paaeeai |
tan man dhan sabh saup gur kau hukam maniaai paaeeai |
hukam manihu guroo keraa gaavahu sachee baanee |
kahai naanak sunahu santahu kathihu akath kahaanee |9|
e man chanchalaa chaturaaee kinai na paaeaa |
chaturaaee na paaeaa kinai too sun man meriaa |
eh maaeaa mohanee jin et bharam bhulaaeaa |
maaeaa ta mohanee tinai keetee jin tthgaulee paaeea |
kurabaan keetaa tisai vittahu jin mohu meetthaa laaeaa |
kahai naanak man chanchal chaturaaee kinai na paaeaa |10|
e man piaariaa too sadaa sach samaale |
ehu kuttanb too ji dekhadaa chalai naahee terai naale |
saath terai chalai naahee tis naal kiau chit laaeeai |
aaisaa kam moole na keechai jit ant pachhotaaeeai |
satiguroo kaa upades sun too hovai terai naale |
kahai naanak man piaare too sadaa sach samaale |11|
agam agocharaa teraa ant na paaeaa |
anto na paaeaa kinai teraa aapanaa aap too jaanahe |
jeea jant sabh khel teraa kiaa ko aakh vakhaane |
aakheh ta vekheh sabh toohai jin jagat upaaeaa |
kahai naanak too sadaa agam hai teraa ant na paaeaa |12|
sur nar mun jan amrit khojade su amrit gur te paaeaa |
paaeaa amrit gur kripaa keenee sachaa man vasaaeaa |
jeea jant sabh tudh upaae ik vekh parasan aaeaa |
lab lobh ahankaar chookaa satiguroo bhalaa bhaaeaa |
kahai naanak jis no aap tutthaa tin amrit gur te paaeaa |13|
bhagataa kee chaal niraalee |
chaalaa niraalee bhagataah keree bikham maarag chalanaa |
lab lobh ahankaar taj trisanaa bahut naahee bolanaa |
khaniahu tikhee vaalahu nikee et maarag jaanaa |
guraparasaadee jinee aap tajiaa har vaasanaa samaanee |
kahai naanak chaal bhagataa jugahu jug niraalee |14|
jiau too chalaaeihi tiv chalah suaamee hor kiaa jaanaa gun tere |
jiv too chalaaeihi tivai chalah jinaa maarag paavahe |
kar kirapaa jin naam laaeihi si har har sadaa dhiaavahe |
jis no kathaa sunaaeihi aapanee si guraduaarai sukh paavahe |
kahai naanak sache saahib jiau bhaavai tivai chalaavahe |15|
ehu sohilaa sabad suhaavaa |
sabado suhaavaa sadaa sohilaa satiguroo sunaaeaa |
ehu tin kai man vasiaa jin dhurahu likhiaa aaeaa |
eik fireh ghanere kareh galaa galee kinai na paaeaa |
kahai naanak sabad sohilaa satiguroo sunaaeaa |16|
pavit hoe se janaa jinee har dhiaaeaa |
har dhiaaeaa pavit hoe guramukh jinee dhiaaeaa |
pavit maataa pitaa kuttanb sahit siau pavit sangat sabaaeea |
kahade pavit sunade pavit se pavit jinee man vasaaeaa |
kahai naanak se pavit jinee guramukh har har dhiaaeaa |17|
karamee sahaj na aoopajai vin sahajai sahasaa na jaae |
nah jaae sahasaa kitai sanjam rahe karam kamaae |
sahasai jeeo maleen hai kit sanjam dhotaa jaae |
man dhovahu sabad laagahu har siau rahahu chit laae |
kahai naanak guraparasaadee sahaj upajai ihu sahasaa iv jaae |18|
jeeahu maile baaharahu niramal |
baaharahu niramal jeeahu ta maile tinee janam jooaai haariaa |
eh tisanaa vaddaa rog lagaa maran manahu visaariaa |
vedaa meh naam utam so suneh naahee fireh jiau betaaliaa |
kahai naanak jin sach tajiaa koorre laage tinee janam jooaai haariaa |19|
jeeahu niramal baaharahu niramal |
baaharahu ta niramal jeeahu niramal satigur te karanee kamaanee |
koorr kee soe pahuchai naahee manasaa sach samaanee |
janam ratan jinee khattiaa bhale se vanajaare |
kahai naanak jin man niramal sadaa raheh gur naale |20|
je ko sikh guroo setee sanamukh hovai |
hovai ta sanamukh sikh koee jeeahu rahai gur naale |
gur ke charan hiradai dhiaae antar aatamai samaale |
aap chhadd sadaa rahai paranai gur bin avar na jaanai koe |
kahai naanak sunahu santahu so sikh sanamukh hoe |21|
je ko gur te vemukh hovai bin satigur mukat na paavai |
paavai mukat na hor thai koee puchhahu bibekeea jaae |
anek joonee bharam aavai vin satigur mukat na paae |
fir mukat paae laag charanee satiguroo sabad sunaae |
kahai naanak veechaar dekhahu vin satigur mukat na paae |22|
aavahu sikh satiguroo ke piaariho gaavahu sachee baanee |
baanee ta gaavahu guroo keree baaneea sir baanee |
jin kau nadar karam hovai hiradai tinaa samaanee |
peevahu amrit sadaa rahahu har rang japihu saarigapaanee |
kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|
satiguroo binaa hor kachee hai baanee |
baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |
kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |
har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |
chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |
kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|
gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |
sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |
sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |
aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |
kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|
siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |
hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |
torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |
guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |
kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|
simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |
tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |
tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |
gur kirapaa te se jan jaage jinaa har man vasiaa boleh amrit baanee |
kahai naanak so tat paae jis no anadin har liv laagai jaagat rain vihaanee |27|
maataa ke udar meh pratipaal kare so kiau manahu visaareeai |
manahu kiau visaareeai evadd daataa ji agan meh aahaar pahuchaave |
os no kihu pohi na sakee jis nau aapanee liv laave |
aapanee liv aape laae guramukh sadaa samaaleeai |
kahai naanak evadd daataa so kiau manahu visaareeai |28|
jaisee agan udar meh taisee baahar maaeaa |
maaeaa agan sabh iko jehee karatai khel rachaaeaa |
jaa tis bhaanaa taa jamiaa paravaar bhalaa bhaaeaa |
liv chhurrakee lagee trisanaa maaeaa amar varataaeaa |
eh maaeaa jit har visarai mohu upajai bhaau doojaa laaeaa |
kahai naanak guraparasaadee jinaa liv laagee tinee viche maaeaa paaeaa |29|
har aap amulak hai mul na paaeaa jaae |
mul na paaeaa jaae kisai vittahu rahe lok vilalaae |
aaisaa satigur je milai tis no sir saupeeai vichahu aap jaae |
jis daa jeeo tis mil rahai har vasai man aae |
har aap amulak hai bhaag tinaa ke naanakaa jin har palai paae |30|
har raas meree man vanajaaraa |
har raas meree man vanajaaraa satigur te raas jaanee |
har har nit japihu jeeahu laahaa khattihu dihaarree |
ehu dhan tinaa miliaa jin har aape bhaanaa |
kahai naanak har raas meree man hoaa vanajaaraa |31|
e rasanaa too an ras raach rahee teree piaas na jaae |
piaas na jaae horat kitai jichar har ras palai na paae |
har ras paae palai peeai har ras bahurr na trisanaa laagai aae |
ehu har ras karamee paaeeai satigur milai jis aae |
kahai naanak hor an ras sabh veesare jaa har vasai man aae |32|
e sareeraa meriaa har tum meh jot rakhee taa too jag meh aaeaa |
har jot rakhee tudh vich taa too jag meh aaeaa |
har aape maataa aape pitaa jin jeeo upaae jagat dikhaaeaa |
guraparasaadee bujhiaa taa chalat hoaa chalat nadaree aaeaa |
kahai naanak srisatt kaa mool rachiaa jot raakhee taa too jag meh aaeaa |33|
man chaau bheaa prabh aagam suniaa |
har mangal gaau sakhee grihu mandar baniaa |
har gaau mangal nit sakhee sog dookh na viaape |
gur charan laage din sabhaage aapanaa pir jaape |
anahat baanee gur sabad jaanee har naam har ras bhogo |
kahai naanak prabh aap miliaa karan kaaran jogo |34|
e sareeraa meriaa is jag meh aae kai kiaa tudh karam kamaaeaa |
ki karam kamaaeaa tudh sareeraa jaa too jag meh aaeaa |
jin har teraa rachan rachiaa so har man na vasaaeaa |
guraparasaadee har man vasiaa poorab likhiaa paaeaa |
kahai naanak ehu sareer paravaan hoaa jin satigur siau chit laaeaa |35|
e netrahu meriho har tum meh jot dharee har bin avar na dekhahu koee |
har bin avar na dekhahu koee nadaree har nihaaliaa |
ehu vis sansaar tum dekhade ehu har kaa roop hai har roop nadaree aaeaa |
guraparasaadee bujhiaa jaa vekhaa har ik hai har bin avar na koee |
kahai naanak ehi netr andh se satigur miliaai dib drisatt hoee |36|
e sravanahu meriho saachai sunanai no patthaae |
saachai sunanai no patthaae sareer laae sunahu sat baanee |
jit sunee man tan hariaa hoaa rasanaa ras samaanee |
sach alakh viddaanee taa kee gat kahee na jaae |
kahai naanak amrit naam sunahu pavitr hovahu saachai sunanai no patthaae |37|
har jeeo gufaa andar rakh kai vaajaa pavan vajaaeaa |
vajaaeaa vaajaa paun nau duaare paragatt kee dasavaa gupat rakhaaeaa |
guraduaarai laae bhaavanee ikanaa dasavaa duaar dikhaaeaa |
tah anek roop naau nav nidh tis daa ant na jaaee paaeaa |
kahai naanak har piaarai jeeo gufaa andar rakh kai vaajaa pavan vajaaeaa |38|
ehu saachaa sohilaa saachai ghar gaavahu |
gaavahu ta sohilaa ghar saachai jithai sadaa sach dhiaavahe |
sacho dhiaaveh jaa tudh bhaaveh guramukh jinaa bujhaavahe |
eihu sach sabhanaa kaa khasam hai jis bakhase so jan paavahe |
kahai naanak sach sohilaa sachai ghar gaavahe |39|
anad sunahu vaddabhaageeho sagal manorath poore |
paarabraham prabh paaeaa utare sagal visoore |
dookh rog santaap utare sunee sachee baanee |
sant saajan bhe sarase poore gur te jaanee |
sunate puneet kahate pavit satigur rahiaa bharapoore |
binavant naanak gur charan laage vaaje anahad toore |40|1|

ਵਿਆਖਿਆ

- ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ, ਅੰਗ : 917-918

ਰਾਗ ਰਾਮਕਲੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ 'ਅਨੰਦ'।
ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਹੇ ਭਾਈ ਮਾਂ! (ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ) ਪੂਰਨ ਖਿੜਾਉ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ) ਮੈਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮਿਲ ਪਿਆ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮਿਲਿਆ ਹੈ, ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਅਡੋਲ ਅਵਸਥਾ ਭੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ (ਭਾਵ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਮਿਲਣ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਮਨ ਡੋਲਣੋਂ ਹਟ ਗਿਆ ਹੈ); ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ) ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵਾਜੇ ਵੱਜ ਪਏ ਹਨ,
ਸੋਹਣੇ ਰਾਗ ਆਪਣੇ ਪਰਵਾਰ ਤੇ ਰਾਣੀਆਂ ਸਮੇਤ (ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ, ਮਾਨੋ,) ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਵਣ ਆ ਗਏ ਹਨ।
(ਤੁਸੀ ਭੀ) ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾਵੋ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਇਆ ਹੈ (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੂਰਨ ਖਿੜਾਉ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ (ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਭੀ) ਆਨੰਦ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ) ਮੈਨੂੰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਲ ਪਿਆ ਹੈ ॥੧॥
ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਤੂੰ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਲ (ਜੁੜਿਆ) ਰਹੁ।
ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਤੂੰ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖ।
ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ।
ਉਹ ਸਦਾ ਤੇਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਸਿਰੇ ਚਾੜ੍ਹਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ।
ਉਸ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਕਿਉਂ (ਆਪਣੇ) ਮਨ ਤੋਂ ਭੁਲਾਂਦਾ ਹੈਂ ਜੋ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਰਨ-ਜੋਗਾ ਹੈ? ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਤੂੰ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੁੜਿਆ ਰਹੁ ॥੨॥
ਹੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਾਲਕ (-ਪ੍ਰਭੂ)! (ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋਂ ਮਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ) ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕੇਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ?
ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਤਾਂ ਹਰੇਕ ਚੀਜ਼ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਪ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ।
(ਫਿਰ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ) ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਤੇ ਤੇਰੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ (ਆਪਣੇ) ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਂਦਾ ਹੈ (ਜਿਸ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਨੰਦ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ (ਤੇਰਾ) ਨਾਮ ਵੱਸਦਾ ਹੈ (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਮਾਨੋ,) ਬੇਅੰਤ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ (ਮਿਲਵੀਆਂ) ਸੁਰਾਂ ਵੱਜਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ (ਭਾਵ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਉਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤੇ ਚਾਉ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਈ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਮਿਲਵਾਂ ਰਾਗ ਸੁਣ ਕੇ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਾਲਕ! ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਸ਼ੈ ਦਾ ਘਾਟਾ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਤੇ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋਂ ਆਨੰਦ ਦਾ ਦਾਨ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ) ॥੩॥
(ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਸਰਾ (ਬਣ ਗਿਆ) ਹੈ।
ਉਹ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਸਰਾ ਬਣ ਗਿਆ) ਹੈ, ਜਿਸ (ਹਰਿ-ਨਾਮ) ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਲਾਲਚ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।
ਜੋ ਹਰਿ-ਨਾਮ (ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ) ਸ਼ਾਂਤੀ ਤੇ ਸੁਖ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਟਿਕਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ (ਹਰਿ-ਨਾਮ) ਨੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਮਨਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ।
ਮੈਂ (ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ) ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀਆਂ ਹੀ ਹਨ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਸੰਤ ਜਨੋ! (ਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ) ਸੁਣੋ, ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਬਣਾਓ।
(ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ) ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਸਰਾ (ਬਣ ਗਿਆ) ਹੈ ॥੪॥
ਉਸ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ (ਹਿਰਦੇ-) ਘਰ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ) ਪੰਜ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਮਿਲਵੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਵੱਜ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ,
ਜਿਸ (ਹਿਰਦੇ-) ਘਰ ਵਿਚ (ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੂੰ) ਸੱਤਿਆ ਪਾਈ ਹੈ, ਉਸ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ (ਹਿਰਦੇ-) ਘਰ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ) ਪੰਜ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਮਿਲਵੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਵੱਜ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ (ਭਾਵ, ਉਸ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਆਨੰਦ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ),
(ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ!) ਉਸ ਦੇ ਪੰਜੇ ਕਾਮਾਦਿਕ ਵੈਰੀ ਤੂੰ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ, ਤੇ ਡਰਾਣ ਵਾਲਾ ਕਾਲ (ਭਾਵ, ਮੌਤ ਦਾ ਡਰ) ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ।
ਪਰ ਸਿਰਫ਼ ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਹਰਿ-ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੁੜਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਧੁਰ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ (ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਲੇਖ ਲਿਖ ਕੇ) ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਹਿਰਦੇ-ਘਰ ਵਿਚ ਸੁਖ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ (ਮਾਨੋ) ਇਕ-ਰਸ (ਵਾਜੇ) ਵੱਜਦੇ ਹਨ ॥੫॥
ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਲਗਨ (ਦੇ ਆਨੰਦ) ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਇਹ (ਮਨੁੱਖਾ) ਸਰੀਰ ਨਿਆਸਰਾ ਜੇਹਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਨਿਆਸਰਾ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਇਹ ਸਰੀਰ ਜੋ ਕੁਝ ਭੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਨਕਾਰੇ ਕੰਮ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਹੇ ਜਗਤ ਦੇ ਮਾਲਕ! ਤੂੰ ਹੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰ! (ਤਾ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਲੱਗ ਕੇ ਸੁਧਰ ਜਾਏ) ਕੋਈ ਹੋਰ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਚੱਜੇ ਪਾਸੇ ਲਾਣ ਜੋਗਾ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਜਿਥੇ ਇਹ ਸਰੀਰ ਸੁਚੱਜੇ ਪਾਸੇ ਲੱਗ ਸਕੇ। (ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਹੀ) ਇਹ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਲੱਗ ਕੇ ਸੁਧਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਇਹ ਸਰੀਰ ਪਰ-ਅਧੀਨ (ਭਾਵ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ) ਹੈ ਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਹੈ ਨਿਕੰਮਾ ਕੰਮ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੬॥
ਆਖਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਆਖ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ (ਅਸਲ) ਆਨੰਦ ਦੀ ਸੂਝ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।
ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਭਾਈ! (ਅਸਲ) ਆਨੰਦ ਦੀ ਸੂਝ ਸਦਾ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। (ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਅਸਲ ਆਨੰਦ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਉਤੇ ਗੁਰੂ) ਕਿਰਪਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਮੇਹਰ ਕਰ ਕੇ (ਉਸ ਦੇ) (ਅੰਦਰੋਂ) ਪਾਪ ਕੱਟ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ (ਉਸ ਦੀਆਂ ਵਿਚਾਰ-ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ) ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੂਝ ਦਾ ਸੁਰਮਾ ਪਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚੋਂ ਮਾਇਆ ਦਾ ਮੋਹ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬੋਲ ਹੀ ਸੁਚੱਜਾ ਮਿੱਠਾ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਆਨੰਦ ਇਹੀ ਹੈ, ਤੇ ਇਹ ਆਨੰਦ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ॥੭॥
ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਤੂੰ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੀ ਦਾਤਿ) ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ਉਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ (ਇਸ ਦਾਤ ਨੂੰ) ਮਾਣਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਦਿੰਦਾ ਹੈਂ, ਹੋਰਨਾਂ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਦੀ (ਮਾਇਆ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਅੱਗੇ) ਕੋਈ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ।
ਕਈ ਬੰਦੇ (ਮਾਇਆ ਦੀ) ਭਟਕਣਾ ਵਿਚ (ਅਸਲ ਰਸਤੇ ਤੋਂ) ਭੁੱਲੇ ਹੋਏ ਦਸੀਂ ਪਾਸੀਂ ਦੌੜਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, ਕਈ (ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ) ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੋੜ ਕੇ (ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜਨਮ) ਸਵਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ।
(ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਰਜ਼ਾ ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਨ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਤੇ ਉਹ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ,
(ਪਰ) ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ!) ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੂੰ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੀ ਦਾਤਿ) ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈਂ ਉਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ॥੮॥
ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਸੰਤ ਜਨੋ! ਆਓ, ਅਸੀਂ (ਰਲ ਕੇ) ਬੇਅੰਤ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀਏ,
ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣੀਏ ਸੁਣਾਈਏ ਜਿਸ ਦੇ ਗੁਣ ਬਿਆਨ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹਨ। (ਪਰ ਜੇ ਤੁਸੀ ਪੁੱਛੋ ਕਿ) ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਕਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ?
(ਤਾਂ ਉੱਤਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣਾ ਆਪ ਮਾਇਆ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨ ਦੇ ਥਾਂ) ਆਪਣਾ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਰੂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰੋ (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਜੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
(ਸੋ, ਸੰਤ ਜਨੋ!) ਗੁਰੂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਉੱਤੇ ਤੁਰੋ ਤੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗਾਇਆ ਕਰੋ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਸੰਤ ਜਨੋ ਸੁਣੋ, (ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਅਤੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਨ ਦਾ ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ) ਉਸ ਅਕੱਥ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਕਰਿਆ ਕਰੋ ॥੯॥
ਹੇ ਚੰਚਲ ਮਨ! ਚਲਾਕੀਆਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੇ ਭੀ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ) ਹਾਸਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਤੂੰ (ਧਿਆਨ ਨਾਲ) ਸੁਣ ਲੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਜੀਵ ਨੇ ਭੀ ਚਤੁਰਾਈ ਨਾਲ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਆਨੰਦ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
(ਅੰਦਰੋਂ ਮੋਹਣੀ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਭੀ ਫਸਿਆ ਰਹੇ, ਤੇ, ਬਾਹਰੋਂ ਨਿਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਚਾਹੇ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ)। ਇਹ ਮਾਇਆ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸਾਣ ਲਈ ਬੜੀ ਡਾਢੀ ਹੈ, ਇਸ ਨੇ ਇਸ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਮੋਹ ਮਿੱਠੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਰਾਹੇ ਪਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।
(ਪਰ ਜੀਵ ਦੇ ਭੀ ਕੀਹ ਵੱਸ?) ਜਿਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਠਗਬੂਟੀ (ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ) ਚੰਬੋੜੀ ਹੈ ਉਸੇ ਨੇ ਇਹ ਮੋਹਣੀ ਮਾਇਆ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।
(ਸੋ, ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ! ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ਤੋਂ ਸਦਕੇ ਕਰਨ ਦੇ ਥਾਂ) ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਦਕੇ ਕਰੋ ਜਿਸ ਨੇ ਮਿੱਠਾ ਮੋਹ ਲਾਇਆ ਹੈ (ਤਦੋਂ ਹੀ ਇਹ ਮਿੱਠਾ ਮੋਹ ਮੁੱਕਦਾ ਹੈ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ (ਮੇਰੇ) ਚੰਚਲ ਮਨ! ਚਤੁਰਾਈਆਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੇ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ) ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ ॥੧੦॥
ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਮਨ! (ਜੇ ਤੂੰ ਸਦਾ ਦਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਲੋੜਦਾ ਹੈਂ ਤਾਂ) ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ) ਸੰਭਾਲ ਰੱਖ!
ਇਹ ਜੇਹੜਾ ਪਰਵਾਰ ਤੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈਂ, ਇਸ ਨੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਨਿਭਣਾ।
ਇਸ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਕਿਉਂ ਫਸਦਾ ਹੈਂ? ਇਸ ਨੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਤੋੜ ਸਦਾ ਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਨਿਬਾਹ ਸਕਣਾ।
ਜਿਸ ਕੰਮ ਦੇ ਕੀਤਿਆਂ ਆਖ਼ਰ ਹੱਥ ਮਲਣੇ ਪੈਣ, ਉਹ ਕੰਮ ਕਦੇ ਭੀ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ।
ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ (ਗਹੁ ਨਾਲ) ਸੁਣ, ਇਹ ਗੁਰ-ਉਪਦੇਸ਼ ਸਦਾ ਚੇਤੇ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਮਨ! (ਜੇ ਤੂੰ ਆਨੰਦ ਲੋੜਦਾ ਹੈਂ ਤਾਂ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਹਰ ਵੇਲੇ (ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ) ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖ ॥੧੧॥
(ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਮਨ! ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਸੰਭਾਲ ਰੱਖ, ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਇਉਂ ਅਰਜ਼ੋਈ ਕਰ-) ਹੇ ਅਪਹੁੰਚ ਹਰੀ! ਹੇ ਇੰਦ੍ਰਿਆਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ! (ਤੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ) ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ।
ਆਪਣੇ (ਅਸਲ) ਸਰੂਪ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ, ਹੋਰ ਕੋਈ ਜੀਵ ਤੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਅਖ਼ੀਰ ਨਹੀਂ ਲੱਭ ਸਕਦਾ।
ਕੋਈ ਹੋਰ ਜੀਵ (ਤੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ) ਆਖ ਕੇ ਬਿਆਨ ਕਰੇ ਭੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ? ਇਹ ਸਾਰੇ ਜੀਵ (ਤਾਂ) ਤੇਰਾ ਹੀ ਰਚਿਆ ਹੋਇਆ ਇਕ ਖੇਲ ਹੈ।
ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਵਿਚ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਬੋਲਦਾ ਹੈਂ, ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਦੀ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈਂ (ਤੂੰ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈਂ) ਜਿਸ ਨੇ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਮਨ! ਪ੍ਰਭੂ ਅੱਗੇ ਇਉਂ ਅਰਜ਼ੋਈ ਕਰ-) ਤੂੰ ਸਦਾ ਅਪਹੁੰਚ ਹੈਂ, (ਕਿਸੇ ਜੀਵ ਨੇ ਤੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਕਦੇ) ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਲੱਭਾ ॥੧੨॥
(ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਇਕ ਐਸਾ) ਅੰਮ੍ਰਿਤ (ਹੈ ਜਿਸ) ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਮਨੁੱਖ ਮੁਨੀ ਲੋਕ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, (ਪਰ) ਇਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉੱਤੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ ਉਸ ਨੇ (ਇਹ) ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ (ਕਿਉਂਕਿ) ਉਸ ਨੇ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਟਿਕਾ ਲਿਆ।
ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਜੰਤ ਤੂੰ ਹੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਹਨ (ਤੂੰ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਹੈਂ, ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਨਾਲ ਹੀ) ਕਈ ਜੀਵ (ਗੁਰੂ ਦਾ) ਦੀਦਾਰ ਕਰ ਕੇ (ਉਸ ਦੇ) ਚਰਨ ਛੁਹਣ ਆਉਂਦੇ ਹਨ,
ਸਤਿਗੁਰੂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ (ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ) ਲੱਬ ਲੋਭ ਤੇ ਅਹੰਕਾਰ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਉਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਨੇ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ-ਰੂਪ) ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ॥੧੩॥
(ਜੇਹੜੇ ਸੁਭਾਗ ਬੰਦੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ ਉਹੀ ਭਗਤ ਹਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ) ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ-ਜੁਗਤੀ (ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸਦਾ) ਵੱਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,
(ਇਹ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ) ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ-ਜੁਗਤੀ (ਹੋਰਨਾਂ ਨਾਲੋਂ) ਵੱਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ (ਬੜੇ) ਔਖੇ ਰਸਤੇ ਉਤੇ ਤੁਰਦੇ ਹਨ।
ਉਹ ਲੱਬ ਲੋਭ ਅਹੰਕਾਰ ਤੇ ਮਾਇਆ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਤਿਆਗਦੇ ਹਨ ਤੇ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੇ (ਭਾਵ, ਆਪਣੀ ਸੋਭਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਫਿਰਦੇ)।
ਇਸ ਰਸਤੇ ਉਤੇ ਤੁਰਨਾ (ਬੜੀ ਔਖੀ ਖੇਡ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਰਸਤਾ) ਖੰਡੇ ਦੀ ਧਾਰ ਨਾਲੋਂ ਤ੍ਰਿੱਖਾ ਹੈ ਤੇ ਵਾਲ ਨਾਲੋਂ ਪਤਲਾ ਹੈ (ਇਸ ਉਤੋਂ ਡਿੱਗਣ ਦੀ ਭੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹਰ ਵੇਲੇ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਦੁਨੀਆ ਵਾਲੀ ਵਾਸਨਾ ਮਨ ਦੀ ਅਡੋਲਤਾ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇ ਦੇਂਦੀ ਹੈ)।
ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਆਪਾ-ਭਾਵ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ (ਮਾਇਕ) ਵਾਸਨਾ ਹਰੀ-ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਨ ਵਾਲੇ) ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ-ਜੁਗਤੀ ਸਦਾ ਤੋਂ ਹੀ (ਦੁਨੀਆ ਨਾਲੋਂ) ਵੱਖਰੀ ਚਲੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ॥੧੪॥
ਹੇ ਮਾਲਕ-ਪ੍ਰਭੂ! ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ (ਸਾਨੂੰ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ-ਸੜਕ ਉਤੇ) ਤੋਰਦਾ ਹੈਂ, ਤਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਤੁਰਦੇ ਹਾਂ (ਬੱਸ! ਮੈਨੂੰ ਇਤਨੀ ਹੀ ਸੂਝ ਪਈ ਹੈ), ਤੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਹੋਰ ਭੇਤ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ।
(ਮੈਂ ਇਹੀ ਸਮਝਿਆ ਹਾਂ ਕਿ) ਜਿਸ ਰਾਹੇ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਤੋਰਦਾ ਹੈਂ, ਉਸੇ ਰਾਹੇ ਅਸੀਂ ਤੁਰਦੇ ਹਾਂ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਨ ਦੇ) ਰਸਤੇ ਉਤੇ ਤੋਰਦਾ ਹੈਂ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੇਹਰ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਜੋੜਦਾ ਹੈਂ, ਉਹ ਬੰਦੇ ਸਦਾ ਹਰੀ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ।
ਜਿਸ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹੈਂ (ਸੁਣਨ ਵਲ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਹੈਂ), ਉਹ ਬੰਦੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ (ਪਹੁੰਚ ਕੇ) ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਾਲਕ! ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੂੰ (ਸਾਨੂੰ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ) ਜੀਵਨ-ਰਾਹ ਉਤੇ ਤੋਰਦਾ ਹੈਂ ॥੧੫॥
(ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ) ਇਹ ਸੋਹਣਾ ਸ਼ਬਦ (ਆਤਮਕ) ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਗੀਤ ਹੈ,
(ਯਕੀਨ ਜਾਣੋ ਕਿ) ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇ ਜੇਹੜਾ ਸੋਹਣਾ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਾਇਆ ਹੈ ਉਹ ਸਦਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।
ਪਰ ਇਹ ਗੁਰ-ਸ਼ਬਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਧੁਰੋਂ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖ ਉੱਘੜਦਾ ਹੈ।
ਬਥੇਰੇ ਅਨੇਕਾਂ ਐਸੇ ਬੰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ (ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਗੁਰ-ਸ਼ਬਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਵੱਸਿਆ, ਪਰ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ) ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਿਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸੁਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ-ਦਾਤਾ ਹੈ ॥੧੬॥
(ਗੁਰ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਸਦਕਾ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਿਆ (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਐਸਾ ਆਨੰਦ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮਾਇਆ ਵਾਲੇ ਰਸਾਂ ਦੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਹੀ ਨਾਹ ਰਹੀ, ਤੇ) ਉਹ ਬੰਦੇ ਪਵਿਤ੍ਰ ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ ਬਣ ਗਏ।
ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰਿਆ ਉਹ ਸੁੱਧ ਆਚਰਨ ਵਾਲੇ ਹੋ ਗਏ।
(ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲਾਗ ਨਾਲ) ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਜੀਵ ਪਵਿਤ੍ਰ ਜੀਵਨ ਵਾਲੇ ਬਣੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕੀਤੀ ਉਹ ਸਾਰੇ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਗਏ।
ਹਰੀ-ਨਾਮ (ਇਕ ਐਸਾ ਆਨੰਦ ਦਾ ਸੋਮਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ) ਜਪਣ ਵਾਲੇ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਤੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੇਹੜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਹਰੀ-ਨਾਮ ਸਿਮਰਿਆ ਹੈ ਉਹ ਸੁੱਧ ਆਚਰਨ ਵਾਲੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ॥੧੭॥
ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸੇ ਰਿਹਾਂ ਮਨ ਵਿਚ ਸਦਾ ਤੌਖ਼ਲਾ-ਸਹਿਮ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, (ਇਹ) ਤੌਖ਼ਲਾ-ਸਹਿਮ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, (ਤੇ,) ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਬਾਹਰੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਜਾਪਦੇ ਕਰਮ ਕੀਤਿਆਂ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਅਨੇਕਾਂ ਬੰਦੇ (ਅਜੇਹੇ) ਕਰਮ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਹਾਰ ਗਏ ਹਨ, ਪਰ ਮਨ ਦਾ ਤੌਖ਼ਲਾ-ਸਹਿਮ ਅਜੇਹੇ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।
(ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ) ਮਨ ਸਹਿਮ ਵਿਚ (ਹੈ ਉਤਨਾ ਚਿਰ) ਮੈਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਮਨ ਦੀ ਇਹ ਮੈਲ ਕਿਸੇ (ਬਾਹਰਲੀ) ਜੁਗਤੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਧੁਪਦੀ।
ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਜੁੜੋ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਸਦਾ ਚਿੱਤ ਜੋੜੀ ਰੱਖੋ, (ਜੇ) ਮਨ (ਧੋਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਧੋਵੋ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਹੀ (ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ) ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨ ਦਾ ਤੌਖ਼ਲਾ-ਸਹਿਮ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥੧੮॥
(ਨਿਰੇ ਬਾਹਰੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਦਿੱਸਦੇ ਕਰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ) ਮਨ ਵਿਚ (ਵਿਕਾਰਾਂ ਨਾਲ) ਮੈਲੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਹੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਜਾਪਦੇ ਹਨ।
ਤੇ, ਜੇਹੜੇ ਬੰਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਪਵਿਤ੍ਰ ਦਿੱਸਣ, ਉਂਞ ਮਨੋਂ ਵਿਕਾਰੀ ਹੋਣ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਇਉਂ ਵਿਅਰਥ ਗਵਾ ਲਿਆ ਸਮਝੋ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਜੁਆਰੀਆ ਜੂਏ ਵਿਚ ਧਨ ਹਾਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
(ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋ-ਅੰਦਰ) ਮਾਇਆ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦਾ ਭਾਰਾ ਰੋਗ ਖਾਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, (ਮਾਇਆ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿਚ) ਮੌਤ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਭੁਲਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
(ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਧਾਰਮਿਕ ਦਿੱਸਣ ਵਾਸਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਹਰੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਦਿੱਸਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਦੱਸਣ ਲਈ ਵੇਦ ਆਦਿਕ ਧਰਮ-ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਵਾਲੇ ਦੇਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ) ਵੇਦ ਆਦਿਕ ਧਰਮ-ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਣ ਦਾ ਉੱਤਮ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਉਸ ਵਲ ਉਹ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤੇ ਭੂਤਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਜਗਤ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦੇ ਹਨ (ਜੀਵਨ-ਤਾਲ ਤੋਂ ਖੁੰਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ (-ਸਿਮਰਨ) ਛੱਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਤੇ ਜੋ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ-ਖੇਡ ਜੂਏ ਵਿਚ ਹਾਰ ਲਈ ਸਮਝੋ ॥੧੯॥
ਉਹ ਬੰਦੇ ਮਨੋਂ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,
ਜੋ ਬੰਦੇ (ਆਚਰਨ-ਉਸਾਰੀ ਦੀ) ਉਹ ਕਮਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਦੀ ਹਿਦਾਇਤ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਮਨੋਂ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਭਾਵ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜਗਤ ਨਾਲ ਵਰਤਾਰਾ ਭੀ ਸੁਚੱਜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ), ਉਹ ਬਾਹਰੋਂ ਭੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਭੀ ਸੁੱਚੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਦਾ ਮਾਇਕ ਫੁਰਨਾ ਸਿਮਰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਤਨਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ) ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਤਕ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਤਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦੀ।
(ਜੀਵ ਜਗਤ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ ਵੱਖਰ ਵਿਹਾਝਣ ਆਏ ਹਨ) ਉਹੀ ਜੀਵ-ਵਪਾਰੀ ਚੰਗੇ ਕਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ (ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਤੁਰ ਕੇ ਨਾਮ-ਕਮਾਈ ਕਰ ਕੇ) ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਮਨੁੱਖਾ ਜਨਮ ਸਫਲਾ ਕਰ ਲਿਆ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਦਾ ਮਨ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਉਹ (ਅੰਤਰ ਆਤਮੇ) ਸਦਾ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥੨੦॥
ਜੇ ਕੋਈ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਜੋ ਸਿੱਖ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਲੁਕਵੇਂ ਖੋਟ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਨ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਣ, (ਤਾਂ ਰਸਤਾ ਇਕੋ ਹੀ ਹੈ ਕਿ) ਉਹ ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਟਿਕੇ।
ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਥਾਂ ਦੇਵੇ, ਆਪਣੇ ਆਤਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੰਭਾਲ ਰੱਖੇ।
ਆਪਾ-ਭਾਵ ਛੱਡ ਕੇ ਸਦਾ ਗੁਰੂ ਦੇ ਆਸਰੇ, ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ (ਆਪਣੇ ਆਤਮਕ ਜੀਵਨ ਦਾ, ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ ਵਸੀਲਾ) ਨਾ ਸਮਝੇ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਸੰਤ ਜਨੋ! ਸੁਣੋ ਉਹ ਸਿੱਖ (ਹੀ) ਖਿੜੇ-ਮੱਥੇ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦੇ ਹੀ ਅੰਦਰ ਆਤਮਕ ਖੇੜਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਹੀ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਸਕਦਾ ਹੈ) ॥੨੧॥
(ਜਿਥੇ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਹਿਮ ਹੈ ਉਥੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਨਹੀਂ ਪਲ੍ਹਰ ਸਕਦਾ, ਪਰ) ਜੇ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਗੁਰੂ ਵਲੋਂ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਲਏ (ਉਸ ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ) ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।
ਬੇਸ਼ੱਕ ਕਿਸੇ ਵਿਚਾਰਵਾਨਾਂ ਤੋਂ ਜਾ ਕੇ ਪੁੱਛ ਲਵੋ (ਤੇ ਤਸੱਲੀ ਕਰ ਲਵੋ, ਇਹ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਕਿਸੇ ਭੀ ਹੋਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਮਾਇਕ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।
(ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਫਸਿਆ ਮਨੁੱਖ) ਅਨੇਕਾਂ ਜੂਨੀਆਂ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਇਸ ਮੋਹ ਤੋਂ ਖ਼ਲਾਸੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।
ਆਖ਼ਰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਚਰਨੀਂ ਲੱਗ ਕੇ ਹੀ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰੂ (ਸਹੀ ਜੀਵਨ-ਮਾਰਗ ਦਾ) ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਣਾਂਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਵੇਖ ਲਵੋ, ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਮਾਇਆ ਦੇ ਬੰਧਨ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ, (ਤੇ ਇਸ ਮੁਕਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ) ॥੨੨॥
ਹੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਸਿੱਖੋ! ਆਵੋ, ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਜੋੜਨ ਵਾਲੀ ਬਾਣੀ (ਰਲ ਕੇ) ਗਾਵੋ।
ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗਾਵੋ, ਇਹ ਬਾਣੀ ਹੋਰ ਸਭ ਬਾਣੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਸ਼ਿਰੋਮਣੀ ਹੈ।
ਇਹ ਬਾਣੀ ਉਹਨਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਹੀ ਟਿਕਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਮੇਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਹੋਵੇ, ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਹੋਵੇ।
(ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਗੁਰਸਿੱਖੋ!) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਸਿਮਰੋ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਸਦਾ ਜੁੜੇ ਰਹੋ, ਇਹ (ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲਾ, ਆਤਮਕ ਹੁਲਾਰਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ) ਨਾਮ-ਜਲ ਪੀਓ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਹੇ ਗੁਰਸਿੱਖੋ!) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਵਾਲੀ ਇਹ ਬਾਣੀ ਸਦਾ ਗਾਵੋ (ਇਸੇ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਹੈ) ॥੨੩॥
ਗੁਰ-ਆਸ਼ੇ ਤੋਂ ਉਲਟ ਬਾਣੀ (ਮਾਇਆ) ਦੀ ਝਲਕ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਥਿੜਕਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਗੁਰ-ਆਸ਼ੇ ਤੋਂ ਉਲਟ ਬਾਣੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਡੇਗਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰ-ਆਸ਼ੇ ਦੇ ਉਲਟ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮਨ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮਨ ਭੀ ਥਿੜਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਜੋ ਅਜੇਹੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਭੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮਨ ਦੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜੇ ਉਹ ਬੰਦੇ ਜੀਭ-ਨਾਲ ਹਰੀ-ਨਾਮ ਭੀ ਬੋਲਣ ਤਾਂ ਭੀ ਜੋ ਕੁਝ ਉਹ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਉਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਸਾਂਝ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ,
ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ਨੇ ਮੋਹ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਜੋ ਕੁਝ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਜ਼ਬਾਨੀ ਜ਼ਬਾਨੀ ਹੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰ-ਆਸ਼ੇ ਤੋਂ ਉਲਟ ਬਾਣੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਡੇਗਦੀ ਹੈ ॥੨੪॥
ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਇਕ ਐਸੀ ਅਮੋਲਕ ਦਾਤ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀਆਂ ਵਡਿਆਈਆਂ ਭਰੀਆਂ ਪਈਆਂ ਹਨ।
ਸ਼ਬਦ, ਮਾਨੋ, (ਐਸਾ) ਰਤਨ ਹੈ, ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਰਾਹੀਂ (ਮਨੁੱਖ ਦਾ) ਮਨ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ) ਟਿਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ) ਇਕ ਅਸਚਰਜ ਲੀਨਤਾ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਜੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ (ਮਨੁੱਖ ਦਾ) ਮਨ ਜੁੜ ਜਾਏ, ਤਾਂ (ਇਸ ਦੀ ਬਰਕਤਿ ਨਾਲ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ (ਉਸ ਦਾ) ਪ੍ਰੇਮ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
(ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ) ਹੀਰਾ-ਨਾਮ ਹੀ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ) ਰਤਨ-ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। (ਪਰ ਇਹ ਦਾਤ ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ) ਜਿਸ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਇਹ) ਸੂਝ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ, ਮਾਨੋ, ਇਕ ਰਤਨ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ-ਰੂਪ ਹੀਰਾ ਜੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ॥੨੫॥
ਜੀਵਾਤਮਾ ਅਤੇ ਮਾਇਆ ਪੈਦਾ ਕਰ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਹੀ (ਇਹ) ਹੁਕਮ ਵਰਤਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਮਾਇਆ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਜੀਵਾਂ ਉਤੇ ਪਿਆ ਰਹੇ)।
ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਇਹ ਹੁਕਮ ਵਰਤਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਪ ਹੀ ਇਹ ਖੇਡ ਵੇਖਦਾ ਹੈ (ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਵ ਮਾਇਆ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਉਤੇ ਨੱਚ ਰਹੇ ਹਨ), ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ (ਇਸ ਖੇਡ ਦੀ) ਸੂਝ ਦੇ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
(ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੂਝ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ) ਮਾਇਆ (ਦੇ ਮੋਹ) ਦੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਬੰਦਾ ਮਾਇਆ ਦੇ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਸੁਤੰਤਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਕਿਉਂਕਿ) ਉਹ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਤੁਰਨ ਜੋਗਾ ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਇਹ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਇਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਸੁਰਤ ਜੋੜਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਉਹ ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਹੀ (ਜੀਵਾਤਮਾ ਤੇ ਮਾਇਆ ਦੀ) ਰਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪ ਹੀ (ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਨੂੰ ਇਹ) ਸੂਝ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ (ਕਿ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਭੀ ਉਸ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ) ਹੁਕਮ (ਜਗਤ ਵਿਚ ਵਰਤ ਰਿਹਾ) ਹੈ ॥੨੬॥
ਸਿੰਮ੍ਰਿਤੀਆਂ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਆਦਿਕ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਪੰਡਿਤ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਇਹਨਾਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਅਨੁਸਾਰ) ਪਾਪ ਕੀਹ ਹੈ ਤੇ ਪੁੰਨ ਕੀਹ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ ਰਸ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ।
(ਇਹ ਗੱਲ ਯਕੀਨੀ ਜਾਣੋ ਕਿ) ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ ਰਸ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ।
ਜਗਤ ਤਿੰਨਾਂ ਗੁਣਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਭਟਕ ਭਟਕ ਕੇ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਮੋਹ ਵਿਚ ਸੁੱਤਿਆਂ ਦੀ ਹੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਸਿੰਮ੍ਰਿਤੀਆਂ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਇਸ ਨੀਂਦ ਵਿਚੋਂ ਜਗਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ)।
(ਮੋਹ ਦੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚੋਂ) ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ (ਸਿਰਫ਼) ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਜਾਗਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਉਚਾਰਦੇ ਹਨ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹੀ ਮਨੁੱਖ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਯਾਦ ਦੀ ਲਗਨ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਜਿਸ ਦੀ ਉਮਰ (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੋਹ ਦੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚੋਂ) ਜਾਗਦਿਆਂ ਬੀਤਦੀ ਹੈ ॥੨੭॥
(ਜੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ) ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਭੁਲਾਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, ਜੋ ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ (ਭੀ) ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਇਤਨੇ ਵੱਡੇ ਦਾਤੇ ਨੂੰ ਮਨੋਂ ਭੁਲਾਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਜੋ (ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਦੀ) ਅੱਗ ਵਿਚ (ਭੀ) ਖ਼ੁਰਾਕ ਅਪੜਾਂਦਾ ਹੈ।
(ਇਹ ਮੋਹ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਆਨੰਦ ਤੋਂ ਵਾਂਜਿਆਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ) ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ (ਮੋਹ ਆਦਿਕ) ਕੁਝ ਭੀ ਪੋਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ।
(ਪਰ ਜੀਵ ਦੇ ਕੀਹ ਵੱਸ?) ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਦਾਤ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪੈ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਮਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਜੇ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ) ਇਤਨੇ ਵੱਡੇ ਦਾਤਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਭੀ ਭੁਲਾਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ॥੨੮॥
ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿਚ ਅੱਗ ਹੈ ਤਿਵੇਂ ਬਾਹਰ ਜਗਤ ਵਿਚ ਮਾਇਆ (ਦੁਖਦਾਈ) ਹੈ।
ਮਾਇਆ ਤੇ ਅੱਗ ਇਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਹੀ ਹਨ, ਕਰਤਾਰ ਨੇ ਐਸੀ ਹੀ ਖੇਡ ਰਚ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੀਵ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰਵਾਰ ਵਿਚ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
(ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਜੀਵ ਉਸ ਨਵੇਂ ਜੰਮੇ ਬਾਲ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਫਸ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਨਾਲੋਂ) ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਤਾਰ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਮਾਇਆ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਆ ਚੰਬੜਦੀ ਹੈ, ਮਾਇਆ (ਉਸ ਉਤੇ) ਆਪਣਾ ਜ਼ੋਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਮਾਇਆ ਹੈ ਹੀ ਐਸੀ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਰੱਬ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, (ਦੁਨੀਆ ਦਾ) ਮੋਹ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, (ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਹੋਰ ਹੋਰ ਪਿਆਰ ਉਪਜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ (ਫਿਰ ਅਜੇਹੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਕਿਥੋਂ ਮਿਲੇ?)
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਡੋਰ ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੁੜੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ਵਿਚ ਵਰਤਦਿਆਂ ਹੀ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ) ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ॥੨੯॥
(ਜਦ ਤਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਦ ਤਕ ਆਨੰਦ ਨਹੀਂ ਮਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਪਰ) ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ, ਪਰਮਾਤਮਾ (ਧਨ ਆਦਿਕ) ਕਿਸੇ ਕੀਮਤ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ।
ਜੀਵ ਖਪ ਖਪ ਕੇ ਹਾਰ ਗਏ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ (ਧਨ ਆਦਿਕ) ਕੀਮਤ ਦੇ ਕੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ।
(ਹਾਂ,) ਜੇ ਅਜੇਹਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲ ਪਏ (ਜਿਸ ਦੇ ਮਿਲਿਆਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਆਪਾ-ਭਾਵ ਨਿਕਲ ਜਾਏ) ਤਾਂ ਉਸ ਗੁਰੂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਭੇਟ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ (ਆਪਣਾ ਆਪ ਅਰਪਣ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ),
(ਤੇ ਜਿਸ ਗੁਰੂ ਦੇ ਮਿਲਿਆਂ) ਜੀਵ ਉਸ ਹਰੀ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੁੜਿਆ ਰਹੇ ਉਹ ਹਰੀ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਵੱਸ ਪਏ ਜਿਸ ਦਾ ਇਹ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਹੇ ਨਾਨਕ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ (ਕਿਸੇ ਕੀਮਤ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ, ਪਰ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ (ਗੁਰੂ ਦੇ) ਲੜ ਲਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਾਗ ਜਾਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ (ਉਹ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ) ॥੩੦॥
ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਮੇਰੀ ਰਾਸਿ-ਪੂੰਜੀ ਹੈ ਤੇ ਮੇਰਾ ਮਨ ਵਪਾਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਆਈ ਹੈ ਕਿ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੀ ਖੱਟੀ ਖੱਟਣ ਲਈ) ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਮੇਰੀ ਰਾਸਿ-ਪੂੰਜੀ (ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ), ਮੇਰਾ ਮਨ (ਇਸ ਵਣਜ ਦਾ) ਵਪਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।
ਤੁਸੀ ਭੀ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਸਦਾ ਹਰੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਿਆ ਕਰੋ, ਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ (ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ) ਲਾਭ ਖੱਟੋ।
(ਹਰੀ-ਨਾਮ ਦਾ, ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ) ਇਹ ਧਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਮ ਮੇਰੀ ਪੂੰਜੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ (ਹੁਣ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੀ ਖੱਟੀ ਖੱਟਦਾ ਹਾਂ) ॥੩੧॥
ਹੇ (ਮੇਰੀ) ਜੀਭ! ਤੂੰ ਹੋਰ ਹੋਰ ਸੁਆਦ ਵਿਚ ਮਸਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈਂ, (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਤੇਰਾ ਸੁਆਦਾਂ ਦਾ ਚਸਕਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਜਿਤਨਾ ਚਿਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਾ ਹੋਵੇ, (ਉਤਨਾ ਚਿਰ) ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਸੁਆਦਾਂ ਦਾ ਚਸਕਾ ਮਿਟ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਿਲ ਜਾਏ, ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਹਰੀ-ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਸੁਆਦ ਮਾਣਨ ਲੱਗ ਪਏ, ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ਦੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਨਹੀਂ ਪੋਹ ਸਕਦੀ।
ਪਰ ਇਹ ਹਰੀ-ਨਾਮ ਦਾ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ) ਜਿਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮਿਲੇ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਹਰੀ-ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਨ ਵਿਚ ਵੱਸ ਪਏ, ਤਦੋਂ ਹੋਰ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਚਸਕੇ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੩੨॥
ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ! (ਤੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਅਨੰਦ ਢੂੰਢਦਾ ਹੈਂ, ਪਰ ਆਨੰਦ ਦਾ ਸੋਮਾ ਤਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੈ ਜੋ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵੱਸਦਾ ਹੈ) ਤੂੰ ਜਗਤ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੀ ਤਦੋਂ, ਜਦੋਂ ਹਰੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੋਤਿ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ।
(ਇਹ ਯਕੀਨ ਜਾਣ ਕਿ) ਜਦੋਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੀ ਜੋਤਿ ਰੱਖੀ, ਤਦੋਂ ਤੂੰ ਜਗਤ ਵਿਚ ਜੰਮਿਆ।
ਜੇਹੜਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਜੀਵ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਗਤ ਵਿਚ ਭੇਜਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਦੀ ਮਾਂ ਹੈ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਦਾ ਪਿਤਾ ਹੈ (ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਹੀ ਮਾਪਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜੀਵ ਨੂੰ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੁਖ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਸੁਖ ਆਨੰਦ ਦਾ ਦਾਤਾ ਹੈ ਹੀ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ। ਪਰ ਜੀਵ ਜਗਤ ਵਿਚੋਂ ਮਾਇਕ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਆਨੰਦ ਭਾਲਦਾ ਹੈ)।
ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮੇਹਰ ਨਾਲ ਜੀਵ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਜਗਤ ਤਾਂ ਇਕ ਖੇਡ ਹੀ ਹੈ, ਫਿਰ ਜੀਵ ਨੂੰ ਇਹ ਜਗਤ (ਮਦਾਰੀ ਦਾ) ਇਕ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੀ ਦਿੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹੈ (ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਇਸ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ! ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਜਗਤ-ਰਚਨਾ ਦਾ ਮੁੱਢ ਬੱਧਾ, ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੀ ਜੋਤਿ ਪਾਈ, ਤਦੋਂ ਤੂੰ ਜਗਤ ਵਿਚ ਜਨਮਿਆ ॥੩੩॥
ਆਪਣੀ ਹਿਰਦੇ-ਸੇਜ ਉਤੇ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਦਾ ਆਉਣਾ ਮੈਂ ਸੁਣ ਲਿਆ ਹੈ (ਮੈਂ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਆ ਵੱਸਿਆ ਹੈ ਹੁਣ) ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਨੰਦ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।
ਹੇ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦੇ! ਮੇਰਾ ਇਹ ਹਿਰਦਾ-ਘਰ ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ ਦਾ ਨਿਵਾਸ-ਅਸਥਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾ।
ਹੇ ਜਿੰਦੇ! ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾਂਦੀ ਰਹੁ, (ਇਹ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਕੋਈ ਫ਼ਿਕਰ ਕੋਈ ਦੁੱਖ (ਆਪਣਾ) ਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦਾ।
ਉਹ ਦਿਨ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ (ਮੱਥਾ) ਗੁਰੂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਉਤੇ ਟਿਕੇ, ਪਿਆਰਾ ਪਤੀ-ਪ੍ਰਭੂ (ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ) ਦਿੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਇਕ-ਰਸ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਰੌ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਭੂ-ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣੀਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਹੇ ਜਿੰਦੇ! ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾ) ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਪ੍ਰਭੂ ਆਪ ਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਪਿਆ ਹੈ ॥੩੪॥
ਹੇ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ! ਇਸ ਜਗਤ ਵਿਚ ਜਨਮ ਲੈ ਕੇ ਤੂੰ ਹੋਰ ਹੋਰ ਕੰਮ ਹੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ।
ਜਦੋਂ ਦਾ ਤੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੈਂ, ਤੂੰ (ਪ੍ਰਭੂ-ਸਿਮਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾ) ਹੋਰ ਹੋਰ ਕੰਮ ਹੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ।
ਜਿਸ ਹਰੀ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਵਸਾਇਆ (ਉਸ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਜੁੜਿਆ)।
(ਪਰ, ਹੇ ਸਰੀਰ! ਤੇਰੇ ਭੀ ਕੀਹ ਵੱਸ?) ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੂਰਬਲੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਸੰਸਕਾਰ ਉੱਘੜਦੇ ਹਨ, ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵੱਸਦਾ ਹੈ (ਉਹੀ ਹਰੀ-ਸਿਮਰਨ ਵਿਚ ਜੁੜਦਾ ਹੈ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਗੁਰੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਚਿੱਤ ਜੋੜ ਲਿਆ, (ਉਸ ਦਾ) ਇਹ ਸਰੀਰ ਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਉਹ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਾਸਤੇ ਇਹ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ) ॥੩੫॥
ਹੇ ਮੇਰੀਓ ਅੱਖੀਓ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ (ਆਪਣੀ) ਜੋਤਿ ਟਿਕਾਈ ਹੈ (ਤਾਹੀਏਂ ਤੁਸੀ ਵੇਖਣ-ਜੋਗੀਆਂ ਹੋ) ਜਿੱਧਰ ਤੱਕੋ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਹੀ ਦੀਦਾਰ ਕਰੋ।
ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਗ਼ੈਰ ਨਾ ਦਿੱਸੇ, ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਹਰੀ ਨੂੰ ਵੇਖੋ।
(ਹੇ ਅੱਖੀਓ!) ਇਹ ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਜੋ ਤੁਸੀ ਵੇਖ ਰਹੀਆਂ ਹੋ, ਇਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ ਹੈ, ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ ਦਿੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਪਈ ਹੈ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਜਦੋਂ (ਚੁਫੇਰੇ) ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਹਰ ਥਾਂ ਇਕ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ) ਇਹ ਅੱਖੀਆਂ (ਅਸਲ ਵਿਚ) ਅੰਨ੍ਹੀਆਂ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਮਿਲਿਆ, ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਰੌਸ਼ਨੀ ਆਈ (ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਥਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਿੱਸਣ ਲੱਗਾ। ਇਹੀ ਦੀਦਾਰ ਆਨੰਦ-ਮੂਲ ਹੈ) ॥੩੬॥
ਹੇ ਮੇਰੇ ਕੰਨੋ! ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਸੁਣਨ ਵਾਸਤੇ ਬਣਾਇਆ ਹੈ,
ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਸੁਣਿਆ ਕਰੋ, ਸਦਾ-ਥਿਰ ਕਰਤਾਰ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹੀ ਸੁਣਨ ਵਾਸਤੇ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਥਾਪਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੇ ਸੁਣਨ ਨਾਲ ਤਨ ਮਨ ਆਨੰਦ-ਭਰਪੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੀਭ ਆਨੰਦ ਵਿਚ ਮਸਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤਾਂ ਅਸਚਰਜ-ਰੂਪ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਚਿਹਨ-ਚੱਕ੍ਰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਉਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਹੈ।
(ਉਸ ਦੇ ਗੁਣ ਕਹਿਣ ਸੁਣਨ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਹੀਏਂ) ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਸੁਣਿਆ ਕਰੋ, ਤੁਸੀ ਪਵਿਤ੍ਰ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹੀ ਸੁਣਨ ਵਾਸਤੇ ਭੇਜਿਆ (ਬਣਾਇਆ) ਹੈ ॥੩੭॥
ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਸਰੀਰ-ਗੁਫ਼ਾ ਵਿਚ ਟਿਕਾ ਕੇ ਜੀਵ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ।
ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ, ਨੱਕ ਕੰਨ ਆਦਿਕ ਨੌ ਕਰਮ-ਇੰਦ੍ਰੀਆਂ ਪਰਤੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਬਣਾਈਆਂ, ਦਸਵੇਂ ਦਰ (ਦਿਮਾਗ਼) ਨੂੰ ਲੁਕਵਾਂ ਰੱਖਿਆ।
ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਅਪੜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦੀ ਸਰਧਾ ਬਖ਼ਸ਼ੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਸਵਾਂ ਦਰ ਭੀ ਵਿਖਾ ਦਿੱਤਾ (ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਵਿਚਾਰ-ਸੱਤਿਆ ਭੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਜੋ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਦਾ ਮੂਲ ਹੈ)।
ਉਸ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਅਨੇਕਾਂ ਰੰਗਾਂ ਰੂਪਾਂ ਵਿਚ ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਉਹ ਨਾਮ-ਰੂਪਾਂ ਨੌ ਖ਼ਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਭੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ (ਜੋ ਕਦੇ ਮੁੱਕਦਾ ਨਹੀਂ)।
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਸਰੀਰ-ਗੁਫ਼ਾ ਵਿਚ ਟਿਕਾ ਕੇ ਜੀਵ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਭੀ ਦਿੱਤੀ ॥੩੮॥
ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਇਹ ਬਾਣੀ ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਵਿਚ (ਬੈਠ ਕੇ) ਗਾਵਿਆ ਕਰੋ।
ਉਸ ਸਤ ਸੰਗ ਵਿਚ ਆਮਤਕ ਅਨੰਦ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਬਾਣੀ ਗਾਵਿਆ ਕਰੋ, ਜਿਥੇ (ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨ) ਸਦਾ-ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਗਾਂਦੇ ਹਨ।
ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ! ਤੈਨੂੰ ਸਦਾ-ਥਿਰ ਨੂੰ ਤਦੋਂ ਹੀ ਜੀਵ ਸਿਮਰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗੇ ਲੱਗਣ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਸੂਝ ਬਖ਼ਸ਼ੇਂ।
ਸਦਾ-ਥਿਰ ਪ੍ਰਭੂ ਸਭ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਜਿਸ ਜਿਸ ਉਤੇ ਉਹ ਮੇਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਹ ਜੀਵ ਤੈਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਤੇ, ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਤ ਸੰਗਤ ਵਿਚ (ਬੈਠ ਕੇ) ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਵਾਲੀ ਬਾਣੀ ਗਾਂਦੇ ਹਨ ॥੩੯॥
ਹੇ ਵੱਡੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਿਓ! ਸੁਣੋ, ਆਨੰਦ ਇਹ ਹੈ ਕਿ (ਉਸ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ) ਮਨ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਦੌੜਾਂ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ (ਸਾਰੇ ਸੰਕਲਪ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ),
ਪਰਮ ਆਤਮਾ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਚਿੰਤਾ-ਝੌਰੇ ਮਨ ਤੋਂ ਲਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਸੁਣਿਆਂ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖ ਰੋਗ ਕਲੇਸ਼ ਮਿਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜੇਹੜੇ ਸੰਤ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰੇ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ ਦੀ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਪਾਣੀ ਸਿੱਖ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਖਿੜ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਉਚਾਰਨ ਵਾਲੇ ਸਭ ਪਵਿਤ੍ਰ-ਆਤਮਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੀ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ-ਜੇਹੜੇ ਬੰਦੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਚਰਨੀਂ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਕ-ਰਸ (ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ) ਵਾਜੇ ਵੱਜ ਪੈਂਦੇ ਹਨ (ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ॥੪੦॥੧॥

Explanation

- Guru Amardas Ji, Page : 917-918

Raamkalee, Third Mehl, Anand ~ The Song Of Bliss:
One Universal Creator God. By The Grace Of The True Guru:
I am in ecstasy, O my mother, for I have found my True Guru.
I have found the True Guru, with intuitive ease, and my mind vibrates with the music of bliss.
The jewelled melodies and their related celestial harmonies have come to sing the Word of the Shabad.
The Lord dwells within the minds of those who sing the Shabad.
Says Nanak, I am in ecstasy, for I have found my True Guru. ||1||
O my mind, remain always with the Lord.
Remain always with the Lord, O my mind, and all sufferings will be forgotten.
He will accept You as His own, and all your affairs will be perfectly arranged.
Our Lord and Master is all-powerful to do all things, so why forget Him from your mind?
Says Nanak, O my mind, remain always with the Lord. ||2||
O my True Lord and Master, what is there which is not in Your celestial home?
Everything is in Your home; they receive, unto whom You give.
Constantly singing Your Praises and Glories, Your Name is enshrined in the mind.
The divine melody of the Shabad vibrates for those, within whose minds the Naam abides.
Says Nanak, O my True Lord and Master, what is there which is not in Your home? ||3||
The True Name is my only support.
The True Name is my only support; it satisfies all hunger.
It has brought peace and tranquility to my mind; it has fulfilled all my desires.
I am forever a sacrifice to the Guru, who possesses such glorious greatness.
Says Nanak, listen, O Saints; enshrine love for the Shabad.
The True Name is my only support. ||4||
The Panch Shabad, the five primal sounds, vibrate in that blessed house.
In that blessed house, the Shabad vibrates; He infuses His almighty power into it.
Through You, we subdue the five demons of desire, and slay Death, the torturer.
Those who have such pre-ordained destiny are attached to the Lord's Name.
Says Nanak, they are at peace, and the unstruck sound current vibrates within their homes. ||5||
Without the true love of devotion, the body is without honor.
The body is dishonored without devotional love; what can the poor wretches do?
No one except You is all-powerful; please bestow Your Mercy, O Lord of all nature.
There is no place of rest, other than the Name; attached to the Shabad, we are embellished with beauty.
Says Nanak, without devotional love, what can the poor wretches do? ||6||
Bliss, bliss - everyone talks of bliss; bliss is known only through the Guru.
Eternal bliss in known only through the Guru, when the Beloved Lord grants His Grace.
Granting His Grace, He cuts away our sins; He blesses us with the healing ointment of spiritual wisdom.
Those who eradicate attachment from within themselves, are adorned with the Shabad, the Word of the True Lord.
Says Nanak, this alone is bliss - bliss which is known through the Guru. ||7||
O Baba, he alone receives it, unto whom You give it.
He alone receives it, unto whom You give it; what can the other poor wretched beings do?
Some are deluded by doubt, wandering in the ten directions; some are adorned with attachment to the Naam.
By Guru's Grace, the mind becomes immaculate and pure, for those who follow God's Will.
Says Nanak, he alone receives it, unto whom You give it, O Beloved Lord. ||8||
Come, Beloved Saints, let us speak the Unspoken Speech of the Lord.
How can we speak the Unspoken Speech of the Lord? Through which door will we find Him?
Surrender body, mind, wealth, and everything to the Guru; obey the Order of His Will, and you will find Him.
Obey the Hukam of the Guru's Command, and sing the True Word of His Bani.
Says Nanak, listen, O Saints, and speak the Unspoken Speech of the Lord. ||9||
O fickle mind, through cleverness, no one has found the Lord.
Through cleverness, no one has found Him; listen, O my mind.
This Maya is so fascinating; because of it, people wander in doubt.
This fascinating Maya was created by the One who has administered this potion.
I am a sacrifice to the One who has made emotional attachment sweet.
Says Nanak, O fickle mind, no one has found Him through cleverness. ||10||
O beloved mind, contemplate the True Lord forever.
This family which you see shall not go along with you.
They shall not go along with you, so why do you focus your attention on them?
Don't do anything that you will regret in the end.
Listen to the Teachings of the True Guru - these shall go along with you.
Says Nanak, O beloved mind, contemplate the True Lord forever. ||11||
O inaccessible and unfathomable Lord, Your limits cannot be found.
No one has found Your limits; only You Yourself know.
All living beings and creatures are Your play; how can anyone describe You?
You speak, and You gaze upon all; You created the Universe.
Says Nanak, You are forever inaccessible; Your limits cannot be found. ||12||
The angelic beings and the silent sages search for the Ambrosial Nectar; this Amrit is obtained from the Guru.
This Amrit is obtained, when the Guru grants His Grace; He enshrines the True Lord within the mind.
All living beings and creatures were created by You; only some come to see the Guru, and seek His blessing.
Their greed, avarice and egotism are dispelled, and the True Guru seems sweet.
Says Nanak, those with whom the Lord is pleased, obtain the Amrit, through the Guru. ||13||
The lifestyle of the devotees is unique and distinct.
The devotees' lifestyle is unique and distinct; they follow the most difficult path.
They renounce greed, avarice, egotism and desire; they do not talk too much.
The path they take is sharper than a two-edged sword, and finer than a hair.
By Guru's Grace, they shed their selfishness and conceit; their hopes are merged in the Lord.
Says Nanak, the lifestyle of the devotees, in each and every age, is unique and distinct. ||14||
As You make me walk, so do I walk, O my Lord and Master; what else do I know of Your Glorious Virtues?
As You cause them to walk, they walk - You have placed them on the Path.
In Your Mercy, You attach them to the Naam; they meditate forever on the Lord, Har, Har.
Those whom You cause to listen to Your sermon, find peace in the Gurdwara, the Guru's Gate.
Says Nanak, O my True Lord and Master, you make us walk according to Your Will. ||15||
This song of praise is the Shabad, the most beautiful Word of God.
This beauteous Shabad is the everlasting song of praise, spoken by the True Guru.
This is enshrined in the minds of those who are so pre-destined by the Lord.
Some wander around, babbling on and on, but none obtain Him by babbling.
Says Nanak, the Shabad, this song of praise, has been spoken by the True Guru. ||16||
Those humble beings who meditate on the Lord become pure.
Meditating on the Lord, they become pure; as Gurmukh, they meditate on Him.
They are pure, along with their mothers, fathers, family and friends; all their companions are pure as well.
Pure are those who speak, and pure are those who listen; those who enshrine it within their minds are pure.
Says Nanak, pure and holy are those who, as Gurmukh, meditate on the Lord, Har, Har. ||17||
By religious rituals, intuitive poise is not found; without intuitive poise, skepticism does not depart.
Skepticism does not depart by contrived actions; everybody is tired of performing these rituals.
The soul is polluted by skepticism; how can it be cleansed?
Wash your mind by attaching it to the Shabad, and keep your consciousness focused on the Lord.
Says Nanak, by Guru's Grace, intuitive poise is produced, and this skepticism is dispelled. ||18||
Inwardly polluted, and outwardly pure.
Those who are outwardly pure and yet polluted within, lose their lives in the gamble.
They contract this terrible disease of desire, and in their minds, they forget about dying.
In the Vedas, the ultimate objective is the Naam, the Name of the Lord; but they do not hear this, and they wander around like demons.
Says Nanak, those who forsake Truth and cling to falsehood, lose their lives in the gamble. ||19||
Inwardly pure, and outwardly pure.
Those who are outwardly pure and also pure within, through the Guru, perform good deeds.
Not even an iota of falsehood touches them; their hopes are absorbed in the Truth.
Those who earn the jewel of this human life, are the most excellent of merchants.
Says Nanak, those whose minds are pure, abide with the Guru forever. ||20||
If a Sikh turns to the Guru with sincere faith, as sunmukh
if a Sikh turns to the Guru with sincere faith, as sunmukh, his soul abides with the Guru.
Within his heart, he meditates on the lotus feet of the Guru; deep within his soul, he contemplates Him.
Renouncing selfishness and conceit, he remains always on the side of the Guru; he does not know anyone except the Guru.
Says Nanak, listen, O Saints: such a Sikh turns toward the Guru with sincere faith, and becomes sunmukh. ||21||
One who turns away from the Guru, and becomes baymukh - without the True Guru, he shall not find liberation.
He shall not find liberation anywhere else either; go and ask the wise ones about this.
He shall wander through countless incarnations; without the True Guru, he shall not find liberation.
But liberation is attained, when one is attached to the feet of the True Guru, chanting the Word of the Shabad.
Says Nanak, contemplate this and see, that without the True Guru, there is no liberation. ||22||
Come, O beloved Sikhs of the True Guru, and sing the True Word of His Bani.
Sing the Guru's Bani, the supreme Word of Words.
Those who are blessed by the Lord's Glance of Grace - their hearts are imbued with this Bani.
Drink in this Ambrosial Nectar, and remain in the Lord's Love forever; meditate on the Lord, the Sustainer of the world.
Says Nanak, sing this True Bani forever. ||23||
Without the True Guru, other songs are false.
The songs are false without the True Guru; all other songs are false.
The speakers are false, and the listeners are false; those who speak and recite are false.
They may continually chant, 'Har, Har' with their tongues, but they do not know what they are saying.
Their consciousness is lured by Maya; they are just reciting mechanically.
Says Nanak, without the True Guru, other songs are false. ||24||
The Word of the Guru's Shabad is a jewel, studded with diamonds.
The mind which is attached to this jewel, merges into the Shabad.
One whose mind is attuned to the Shabad, enshrines love for the True Lord.
He Himself is the diamond, and He Himself is the jewel; one who is blessed, understands its value.
Says Nanak, the Shabad is a jewel, studded with diamonds. ||25||
He Himself created Shiva and Shakti, mind and matter; the Creator subjects them to His Command.
Enforcing His Order, He Himself sees all. How rare are those who, as Gurmukh, come to know Him.
They break their bonds, and attain liberation; they enshrine the Shabad within their minds.
Those whom the Lord Himself makes Gurmukh, lovingly focus their consciousness on the One Lord.
Says Nanak, He Himself is the Creator; He Himself reveals the Hukam of His Command. ||26||
The Simritees and the Shaastras discriminate between good and evil, but they do not know the true essence of reality.
They do not know the true essence of reality without the Guru; they do not know the true essence of reality.
The world is asleep in the three modes and doubt; it passes the night of its life sleeping.
Those humble beings remain awake and aware, within whose minds, by Guru's Grace, the Lord abides; they chant the Ambrosial Word of the Guru's Bani.
Says Nanak, they alone obtain the essence of reality, who night and day remain lovingly absorbed in the Lord; they pass the night of their life awake and aware. ||27||
He nourished us in the mother's womb; why forget Him from the mind?
Why forget from the mind such a Great Giver, who gave us sustenance in the fire of the womb?
Nothing can harm one, whom the Lord inspires to embrace His Love.
He Himself is the love, and He Himself is the embrace; the Gurmukh contemplates Him forever.
Says Nanak, why forget such a Great Giver from the mind? ||28||
As is the fire within the womb, so is Maya outside.
The fire of Maya is one and the same; the Creator has staged this play.
According to His Will, the child is born, and the family is very pleased.
Love for the Lord wears off, and the child becomes attached to desires; the script of Maya runs its course.
This is Maya, by which the Lord is forgotten; emotional attachment and love of duality well up.
Says Nanak, by Guru's Grace, those who enshrine love for the Lord find Him, in the midst of Maya. ||29||
The Lord Himself is priceless; His worth cannot be estimated.
His worth cannot be estimated, even though people have grown weary of trying.
If you meet such a True Guru, offer your head to Him; your selfishness and conceit will be eradicated from within.
Your soul belongs to Him; remain united with Him, and the Lord will come to dwell in your mind.
The Lord Himself is priceless; very fortunate are those, O Nanak, who attain to the Lord. ||30||
The Lord is my capital; my mind is the merchant.
The Lord is my capital, and my mind is the merchant; through the True Guru, I know my capital.
Meditate continually on the Lord, Har, Har, O my soul, and you shall collect your profits daily.
This wealth is obtained by those who are pleasing to the Lord's Will.
Says Nanak, the Lord is my capital, and my mind is the merchant. ||31||
O my tongue, you are engrossed in other tastes, but your thirsty desire is not quenched.
Your thirst shall not be quenched by any means, until you attain the subtle essence of the Lord.
If you do obtain the subtle essence of the Lord, and drink in this essence of the Lord, you shall not be troubled by desire again.
This subtle essence of the Lord is obtained by good karma, when one comes to meet with the True Guru.
Says Nanak, all other tastes and essences are forgotten, when the Lord comes to dwell within the mind. ||32||
O my body, the Lord infused His Light into you, and then you came into the world.
The Lord infused His Light into you, and then you came into the world.
The Lord Himself is your mother, and He Himself is your father; He created the created beings, and revealed the world to them.
By Guru's Grace, some understand, and then it's a show; it seems like just a show.
Says Nanak, He laid the foundation of the Universe, and infused His Light, and then you came into the world. ||33||
My mind has become joyful, hearing of God's coming.
Sing the songs of joy to welcome the Lord, O my companions; my household has become the Lord's Mansion.
Sing continually the songs of joy to welcome the Lord, O my companions, and sorrow and suffering will not afflict you.
Blessed is that day, when I am attached to the Guru's feet and meditate on my Husband Lord.
I have come to know the unstruck sound current and the Word of the Guru's Shabad; I enjoy the sublime essence of the Lord, the Lord's Name.
Says Nanak, God Himself has met me; He is the Doer, the Cause of causes. ||34||
O my body, why have you come into this world? What actions have you committed?
And what actions have you committed, O my body, since you came into this world?
The Lord who formed your form - you have not enshrined that Lord in your mind.
By Guru's Grace, the Lord abides within the mind, and one's pre-ordained destiny is fulfilled.
Says Nanak, this body is adorned and honored, when one's consciousness is focused on the True Guru. ||35||
O my eyes, the Lord has infused His Light into you; do not look upon any other than the Lord.
Do not look upon any other than the Lord; the Lord alone is worthy of beholding.
This whole world which you see is the image of the Lord; only the image of the Lord is seen.
By Guru's Grace, I understand, and I see only the One Lord; there is no one except the Lord.
Says Nanak, these eyes were blind; but meeting the True Guru, they became all-seeing. ||36||
O my ears, you were created only to hear the Truth.
To hear the Truth, you were created and attached to the body; listen to the True Bani.
Hearing it, the mind and body are rejuvenated, and the tongue is absorbed in Ambrosial Nectar.
The True Lord is unseen and wondrous; His state cannot be described.
Says Nanak, listen to the Ambrosial Naam and become holy; you were created only to hear the Truth. ||37||
The Lord placed the soul to the cave of the body, and blew the breath of life into the musical instrument of the body.
He blew the breath of life into the musical instrument of the body, and revealed the nine doors; but He kept the Tenth Door hidden.
Through the Gurdwara, the Guru's Gate, some are blessed with loving faith, and the Tenth Door is revealed to them.
There are many images of the Lord, and the nine treasures of the Naam; His limits cannot be found.
Says Nanak, the Lord placed the soul to the cave of the body, and blew the breath of life into the musical instrument of the body. ||38||
Sing this true song of praise in the true home of your soul.
Sing the song of praise in your true home; meditate there on the True Lord forever.
They alone meditate on You, O True Lord, who are pleasing to Your Will; as Gurmukh, they understand.
This Truth is the Lord and Master of all; whoever is blessed, obtains it.
Says Nanak, sing the true song of praise in the true home of your soul. ||39||
Listen to the song of bliss, O most fortunate ones; all your longings shall be fulfilled.
I have obtained the Supreme Lord God, and all sorrows have been forgotten.
Pain, illness and suffering have departed, listening to the True Bani.
The Saints and their friends are in ecstasy, knowing the Perfect Guru.
Pure are the listeners, and pure are the speakers; the True Guru is all-pervading and permeating.
Prays Nanak, touching the Guru's Feet, the unstruck sound current of the celestial bugles vibrates and resounds. ||40||1||

Explicación

- Guru Amardas Ji, Página : 917-918

Ramkali, Mejl Guru Amar Das, Tercer Canal Divino, Anand -La Melodía del Éxtasis.
Un Dios Creador del Universo, por la Gracia del Verdadero Guru
Me encuentro en Éxtasis, oh mi madre, pues he encontrado al Guru.
Al Guru lo he obtenido de manera espontánea y en mi ser se escucha la Divina Melodía.
Es como si todos los raguis vestidos con joyas y sus familias en celestiales cuerpos vinieran a cantar la Palabra del Shabd.
Cantan la Palabra sólo aquéllos que La han elevado en su mente.
Dice Nanak, me encuentro en Éxtasis pues por fin encontré a mi Señor.(1)
Oh mente mía, vive siempre en Dios;
habita en Él y deshazte de todas tus aflicciones
Él, tu Señor, será tu Soporte y así vivirás satisfecho.
El Maestro es Todopoderoso; ¿por qué habríamos de Abandonarlo?
Dice Nanak, permanece por siempre en Dios, oh mente mía. (2)
Oh Maestro Verdadero, ¿acaso existe algo que no se encuentre en Tu Hogar?
En Tu Hogar se encuentra todo, pero sólo aquél a quien Tú bendices, gozará de ello;
cantando Tu Alabanza para siempre y enalteciendo Tu Nombre en su ser.
En aquéllos que alaban el Nombre, resuena la Melodía Divina.
Dice Nanak, oh mi Maestro Verdadero, ¿qué existe que no esté ya en Tu Hogar? (3)
El Nombre Verdadero del Señor es mi Único Soporte;
mi Único Soporte es el Nombre Verdadero que calma toda ansiedad.
La Paz y la Bondad nacen en mi mente y así vivo satisfecho.
Ofrezco mi ser en sacrificio a aquel Guru, Cuya Gloria ha dejado eco a través de las épocas.
Dice Nanak, escuchen, oh Santos: amen la Palabra del Shabd del Señor;
el Nombre del Señor es en verdad mi Soporte. (4)
En aquel hogar afortunado donde manifiestas Tu Presencia,
oh Señor, se escuchan Celestiales Coros de Armonía.
En ese hogar Tú permites que uno conquiste a los cinco enemigos de las pasiones y que se venza el temor y la muerte.
Aquéllos a quienes bendices en Tu Misericordia, oh Señor, viven entonados en Tu Nombre.
Dice Nanak, ese hogar es todo Bondad; sí, la Melodía Divina resuena en su interior. (5)
Sin entonar el Nombre, inútil se vuelve el cuerpo,
¿qué puede hacerse en tal estado?
Oh Señor, no hay poder que Tú no otorgues;
bendíceme, oh Señor de los Bosques, para que pronto Te encuentre. Sólo con Tu Palabra se embellece el cuerpo;
dice Nanak, si no me entono en el Señor, ¿de qué sirve mi pobre cuerpo?(6)
Muchos dicen, estoy en Éxtasis, pero el Éxtasis sólo viene del Guru,
cuando el Señor Bienamado tiene Misericordia de nosotros.
En Su Misericordia el Señor disipa nuestros males y nos bendice con el Colirio de la Sabiduría.
Quienes eliminan el apego de su ser, son adornados con el Shabd de la Palabra del Verdadero Señor,
dice Nanak, ese es en verdad el Éxtasis que uno logra del Guru.(7)
Oh Baba, sólo aquél a quien bendices obtiene el Éxtasis,
mientras que los esfuerzos de otros de nada sirven.
Algunos vagan en las diez direcciones, mientras otros son embellecidos al entonar Tu Nombre.
Por la Gracia del Guru la mente se vuelve Inmaculada y uno ama la Voluntad del Señor.
Dice Nanak, sólo es bendecido aquél a quien Tú bendices, oh Señor.(8)
Vengan mis queridos amigos, cantemos el Nombre del Señor;
pero, ¿acaso podrá recitarse lo Inefable? ¿Hay alguna Puerta que nos conduzca al Nombre?
Sólo entregando mi mente, cuerpo y riquezas al Guru y sometiéndome a Su Voluntad, he de lograrlo.
Entrégate a la Voluntad del Guru y canta la Palabra Verdadera.
Dice Nanak, escuchen, oh Santos, reciten la Palabra Inefable del Señor. (9)
Oh mente astuta, nadie ha llegado
al Señor por medio de astucias.
Maya es la gran embustera que siembra la duda
en nuestra mente y a muchos desvía del camino.
Sin embargo, Dios Mismo ha creado a esta hechicera que se dedica a embrujar a todos con su encanto. Ofrezco mi vida en sacrificio al Señor, Quien ha puesto en mí el dulce deseo de Su Propio Ser.
Dice Nanak, oh mi mente, el Señor no se obtiene a través de la erudición o de la astucia. (10)
Amada mente, eleva siempre la Verdad del Señor.
La familia que tenemos no ha de acompañarnos después de esta vida;
¿por qué entonces nos apegamos a ella?,
no realices acciones de las que puedas arrepentirte al final
Escucha la Instrucción del Guru Verdadero, pues ella sí irá contigo.
Dice Nanak, oh mente amada, alaba siempre la Verdad de Dios. (11)
Oh Señor Imperceptible e Insondable, jamás alcanzaré a percibir Tus Límites,
ya que sólo Tú los conoces.
La creación es un escenario creado por Ti; ¿qué puede uno recitar de Tu Gloria?
Sólo Tú eres Testigo de Tu Propia Creación.
Dice Nanak, eres Insondable, oh Señor; no conozco Tu fin. (12)
Los ángeles y los sabios buscan Tu Néctar, oh Dios; pero tan Preciosa Esencia sólo se obtiene a través del Guru.
Sólo bendecido por el Guru con el Néctar del Nombre, es que se puede enaltecer al Uno Verdadero en la mente.
La Creación es obra Tuya, pero extraordinario es aquél que lo reconoce y se postra ante el Guru.
Tal reconocimiento produce la desaparición de la avaricia y del ego; el mismo Guru se le muestra con dulzura a tal afortunado.
Dice Nanak, aquél que participa de la Misericordia del Señor, obtiene el Néctar del Nombre a través del Guru. (13)
Prodigiosa es la vida de los Devotos,
pues caminando por el Sendero difícil,
se liberan de su ego, avaricia y angustia, su hablar se vuelve Ambrosial.
La senda por la que caminan es más filosa que una daga y más fina que un cabello.
Por la Gracia del Guru ellos abandonan su egocentrismo, y contienda, y sus esperanzas se inmergen en el Señor.
Dice Nanak, el Portentoso estilo de vida de los Devotos, en cada Época, es único en verdad. (14)
Así como lo haces caminar, ellos caminan,
pues los has colocado en el Sendero y en Tu Misericordia los apegas al Naam,
y ellos meditan para siempre en el Señor, Jar, Jar.
Aquél a quien llevas a escuchar Tu Jukam, encuentra la Paz en el Gurdwara, la Puerta del Guru,
pues oh, dice Nanak, oh Maestro, nos conduces de acuerdo a Tu Voluntad. (15)
La Alabanza Verdadera del Señor es Palabra de Inefable Belleza;
sí, cuando esta Palabra de Prodigio es recitada por el Guru
Verdadero se convierte en la Oración Eterna del Señor.
Tal Alabanza sólo la llegan a pronunciar aquéllos que lo tienen ya dispuesto en su Destino. Hay quienes se la pasan discutiendo, pero, ¿acaso podrá alguien obtener a Dios por hablar y hablar?
Dice Nanak, bella en verdad es la Palabra del Shabd recitada por el Guru, pues sólo Ella habla de la Alabanza del Señor.(16)
Puros son aquéllos que habitan en el Nombre del Señor;
sí, aquéllos que habitan en el Señor,
por la Gracia del Guru, se vuelven Puros.
Puros son sus padres, sus parientes y la sociedad a que pertenecen; puros son también aquéllos que escuchan y alaban en su interior la Palabra.
Dice Nanak, puros, puros en verdad son aquéllos que habitan en el Señor por la Gracia del Guru. (17)
Ni aún con acciones puras llega la Paz a la mente, y sin Paz la duda persiste.
Por más que lo intentes no hallarás por ti mismo una práctica que deshaga tus dudas.
Tu mente se mantendrá en la duda, pero, ¿acaso habrá alguna disciplina que pueda eliminarla?
Entona tu ser en la Palabra y limpia así tu mente; entonces podrás alabar a tu Señor.
Dice Nanak, esa es la forma en que, por la Gracia del Guru, llega la Paz a la mente y es disipada la duda.(18)
Aquéllos que están puros por fuera,
bien pueden estar turbios por dentro, y así, perder su vida arriesgándola en vano.
El mal de la ansiedad los infecta y olvidan que la muerte los aguarda.
También en los Vedas es aclamada la Gloria del Señor como el Bien Supremo, mas uno se olvida de ello y vaga entonces como fantasma extraviado en la ilusión.
Dice Nanak, aquéllos que abandonan la Verdad y se aferran a lo ilusorio, pierden su vida arriesgándola en vano. (19)
Aquéllos que son puros en su interior
y en sus acciones y viven de acuerdo a la Voluntad del Guru,
no escuchan jamás falsedades y sólo anhelan la Verdad.
Sí, aquéllos que han ganado el premio de la Vida Eterna son en verdad los comerciantes benditos.
Dice Nanak, aquéllos que tienen una mente pura, habitan siempre en la Presencia del Guru.(20)
Si un Sikj voltea hacia el Guru, con Fe sincera, como Sunmukj,
Si un Sikj voltea hacia el Guru,su Alma habita en el Guru,
con su corazón medita en el Loto de los Pies del Guru y en lo profundo de su Alma Lo contempla.
Renunciando a la actitud voluntariosa y a la confrontación, permanece siempre al lado del Guru y no conoce a nadie más que al Guru.
Dice Nanak, tal Sikj voltea hacia el Guru con Fe sincera y se vuelve un Sunmukj.(21)
Aquél que le da la espalda al Guru se priva de la redención;
pregunta a cualquier Sabio si existe alguna otra forma de ser redimido.
Ese hombre vagará a través de muchas reencarnaciones, pero si no halla al Guru Verdadero, no podrá ser emancipado.
Sólo obtendrá la Salvación, cuando el Guru recite en su corazón la Palabra del Shabd del Señor.
Medita en esto: sin la Intercesión del Guru nadie puede ser redimido. (22)
Vengan amados Discípulos del Guru y canten la Palabra Verdadera;
canten la Palabra del Shabd del Guru, pues es Ella lo más Sublime de todo.
Aquéllos que gozan de la Gracia del Señor, Lo enaltecen en su corazón.
Beban entonces el Néctar del Señor, Quien es el Soporte del Universo,
y vivan imbuidos en Su Amor. Dice Nanak, canten, oh Devotos, la Palabra del Shabd del Guru Verdadero. (23)
Falsa es la palabra que no proviene del Verdadero Guru.
Falsos son aquéllos que la recitan
y falsos quienes la escuchan.
Podrán cantar el Nombre del Señor, pero sin impregnarse de Su Significado
la mente de esos hombres vaga en la ilusión y como loros recitan el Nombre.
Dice Nanak: Con excepción de la Palabra del Shabd del Guru, todas las demás son falsas. (24)
La Palabra del Shabd del Guru es la Joya engarzada con diamantes;
aquél que centra su mente en esa Joya, se funde en ella y se logra entonar en el Amor del Uno Verdadero.
Su mente permanece entonada en ella, y él, en el Amor del Uno Verdadero.
El Señor Mismo es la Joya y los Diamantes, y sólo Lo conoce aquél, a quien Él Mismo revela Su Misterio.
Dice Nanak, la Palabra del Shabd del Guru es la Joya Preciosa engarzada con diamantes.(25)
Dios Mismo creó el cuerpo y el Alma, y su Destino Eterno alcanza toda la Creación.
Todo está sujeto a Su Voluntad, pero contados son aquéllos que La llegan a conocer a través de la Gracia del Guru.
Aquellos seres rompen sus amarras, se emancipan y enaltecen la Palabra en sus mentes.
Sólo aquél que es bendecido por Dios voltea hacia Él y entonces se entona en el Uno Solo.
Dice Nanak, el Señor Creador revela por Sí Mismo Su Voluntad.(26)
Los Textos Semíticos y los Shastras discriminan entre lo bueno y lo malo, pero no hablan de la Quintaesencia de lo Real.
Sin la ayuda del Guru nadie conoce la Quintaesencia o la Realidad de lo real.
El mundo entero vive en el sopor; pasa la noche de su vida embebido en la ilusión de las tres Gunas.
Dice Nanak, sólo aquéllos que se conserven alertas, a través de la Gracia del Guru,
y que enaltezcan al Señor en su mente, recitando la Bella Palabra Ambrosial, despertarán a la Esencia de la Realidad. (27)
¿Por qué habríamos de olvidar a Aquél que nos da el sustento, aún en el vientre materno?
Sí, ¿por qué habríamos de abandonar a tan Grandioso Maestro que nos alimentó en el fuego de la matriz?
Ningún mal puede sobrevenir a aquél a quien el Señor atrae a Su Servicio.
Estando entonado en Él, el Gurmukj alaba permanentemente a su Señor.
Dice Nanak, oh mi mente, ¿por qué olvidar a tan Grandioso Señor?(28)
El fuego del vientre es como el fuego de Maya;
ambos son la Obra del Creador, y ambos son extinguidos por Él.
Por la Voluntad del Señor se nace en el mundo para dicha de los parientes;
más tarde uno se desentiende del Señor dando prominencia al mundo ilusorio de Maya.
Maya es quien nos hace olvidar al Señor; entonces crece en nuestra mente el amor por lo efímero.
Dice Nanak, sólo a través de la Gracia del Guru puede vivirse en medio de Maya entonado en el Señor. (29)
El Señor es Invaluable, nadie Lo puede describir, y aunque muchos han intentado, nadie ha logrado ponderarlo.
Si alguien tuviera la ventura de encontrar al Guru Verdadero, debería entregarle su cabeza e incluso su propio ser.
Ese ser tendría que entonarse solamente en el Uno
a Quien todas las Almas pertenecen y elevar así al Señor en su mente.
Sí, en verdad que el Señor es Invaluable; afortunados son aquéllos que viven entonados en Él. (30)
El Señor es mi fortuna, mi mente es un mercader
que sólo comercia con los Bienes del Señor.
Así lo entendí del Guru: contempla siempre a tu Señor y disfruta de Sus Ganancias.
Pero sólo aquéllos que viven en la Gracia del Señor, son bendecidos con Sus Riquezas.
Dice Nanak, el Señor es mi fortuna, mi mente el mercader.(31)
Sin embargo, mis labios son engañados por otros sabores y por ello, nunca cesa su añoranza;
sólo se libera uno de ese apego hasta obtener al Señor.
Al beber la Esencia del Señor, la ansiedad se desvanece;
el Néctar del Nombre del Señor sólo se obtiene a través de Su Gracia, cuando se encuentra al Guru Verdadero.
Dice Nanak, toda inquietud se calma, cuando uno eleva al Señor en su mente. (32)
Oh mi cuerpo, el Señor ha puesto Su Luz en ti y así llegaste al mundo;
sí, llegaste al mundo cuando el Señor con Su Luz iluminó tu mente.
El Señor Mismo es el Padre y la Madre, es Quien creó la vida para contemplar el mundo;
pero cuando la vida, por la Gracia del Guru, conoció su propia realidad,
entonces se dio cuenta de que era sólo un teatro. Dice Nanak, y así, el Señor creó el Universo y poniendo Su Luz en ti, te trajo a ser.(33)
Mi mente se pone en Éxtasis, escuchando que el Señor va a llegar a mi hogar.
Oh mis compañeros, canten los himnos nupciales, pues mi hogar se ha convertido en templo.
Sí, canten por siempre la Melodía de Dicha, para que nunca sean infectados por la pena y la tristeza;
permanezcan, mis hermanos, entonados a los Pies del Guru y así, sus días serán bendecidos y verán la Presencia del Señor.
He podido escuchar la Melodía Divina del Shabd de la Palabra y ahora disfruto de la Sublime Esencia del Señor, del Nombre del Señor.
Dice Nanak, Dios Mismo me ha encontrado, Él es el Hacedor y la Causa de causas. (34)
Oh cuerpo mío, ¿qué hiciste para venir al mundo?
y ¿cuáles han sido tus logros desde tu llegada?
Al Señor, que te creó, no Lo enalteces en tu mente
pero por la Gracia del Guru, vino a habitar en tu mente, cumpliendo así el Divino Designio.
Dice Nanak, sólo entonándose en el Señor será aprobado este cuerpo.(35)
Ojos míos, el Señor puso Su Luz en ustedes; no contemplen a nadie más que a Él;
sí, no se distraigan, conserven sólo la Imagen de su Creador.
Este mundo que ven, es la Manifestación del Señor; en verdad es al Señor a Quien contemplan.
Conociendo este Misterio a través de la Gracia del Guru, empiezo a contemplar en verdad al Señor.
Dice Nanak, estaba ciego, pero cuando encontré al Guru mis velos se corrieron.
Oídos míos, ustedes fueron creados para escuchar sólo la Verdad; (36)
esa es la razón de su existencia, escuchar sólo la Palabra Verdadera. Escuchen el Bani Verdadero,
la mente y el cuerpo florecen y el paladar es inundado con su Néctar.
El Señor es Maravilloso e Insondable; y nadie puede describir Su Estado.
Dice Nanak, escuchen oídos míos, el Nombre Ambrosial del Señor y vuélvanse puros, pues fueron creados sólo para escuchar la Verdad del Señor. (37)
El Señor puso el Alma en la gruta del cuerpo e hizo del aire la melodía de la vida.
Al crear las nueve puertas manifiestas, dejó la Décima escondida;
y sólo a aquél que entró en el Amor de la Sabiduría del Guru, le fue abierta la Décima Puerta
en donde reverbera el Nombre del Señor en millones y maravillosas formas. Oh, es tan Inefable ese Tesoro que no hay quien pueda sondear Su Infinita Profundidad.
Dice Nanak, el Señor, poniendo al Alma en la gruta del cuerpo, hizo del aire la melodía de la vida. (38)
Esta Melodía Maravillosa de Eterno Éxtasis es para ser cantada en el Hogar Verdadero del Alma;
sí, canta esta Melodía de Éxtasis en la Casa Verdadera, ahí donde el Señor es contemplado.
Oh Señor, aquéllos que tienen Tu Gracia, contemplan Tu Verdad; sí, benditos son aquéllos a quienes les revelas Tu Ser a través del Guru.
Esta Verdad es la que rige a todas las demás, y sólo La obtiene aquél que alcanza Tu Bendición.
Dice Nanak, canten, oh amigos, esta Melodía Infinita de Éxtasis en el Verdadero Hogar del Alma. (39)
Oh seres afortunados, escuchen esta Melodía de Éxtasis. Así verán cumplidas todas las añoranzas de sus corazones,
así alcanzarán al Señor Trascendente y sus aflicciones terminarán.
Escuchando la Palabra Verdadera, serán liberados de males y penas.
Oh Santos, compañeros míos, cuando el Guru Perfecto les revela su Ser, entonces logran el Éxtasis.
Así es como se vuelven puros y ven al Señor Omnipresente en todas partes, aquéllos que escuchan y recitan la Palabra Verdadera,
dice Nanak, postrándose a los Pies del Guru, la Divina Melodía de la Palabra resuena en su Alma.(40-1)

Explication

- Guru Amardas Ji, Page : 917-918

Raamkalee, Troisième Mehl, Anand ~ La chanson du bonheur :
Un Dieu Créateur Universel. Par la grâce du vrai gourou :
Je suis en extase, ô ma mère, car j'ai trouvé ma véritable gourou।
J'ai trouvé le vrai gourou, avec une facilité intuitive, et mon esprit vibre avec la musique de bonheur।
Les mélodies de pierreries, et leur rapport harmonies célestes venus chanter la parole de l'Shabad।
Le seigneur habite l'esprit de ceux qui chantent le Shabad।
Nanak dit, je suis en extase, car j'ai trouvé ma véritable gourou। । । 1 । ।
O mon esprit, rester toujours avec le Seigneur।
Restez toujours avec le Seigneur, ô mon esprit, et toutes les souffrances seront oubliées।
Il vous accepter comme le sien, et toutes vos affaires seront parfaitement agencés।
Notre seigneur et maître tout-puissant de faire toutes choses, alors pourquoi lui faire oublier de votre esprit?
Nanak dit, o mon esprit, rester toujours avec le Seigneur। । । 2 । ।
O mon véritable seigneur et maître, ce qui est là qui n'est pas dans votre maison céleste?
Tout est dans votre maison, ils reçoivent, à qui vous donnez।
Constamment chanter tes louanges et de gloire, votre nom est inscrit dans l'esprit।
La mélodie divine de l'vibre Shabad pour ceux qui, dans l'esprit desquels la demeure naam।
Nanak dit, o mon véritable seigneur et maître, ce qui est là qui n'est pas dans votre maison? । । 3 । ।
Le vrai nom est mon seul soutien।
Le vrai nom est mon seul soutien, elle répond à tous faim।
Il a apporté la paix et la tranquillité de mon esprit, il a rempli tous mes désirs।
Je suis toujours un sacrifice pour le gourou, qui possède une telle grandeur glorieuse।
Nanak dit, écoutez, o saints, l'amour pour la consacrer Shabad।
Le vrai nom est mon seul soutien। । । 4 । ।
Le Shabad panch, les cinq sons primal, vibrer dans cette maison bénie।
Dans cette maison bénie, la vibre Shabad, il insuffle à son pouvoir tout-puissant en elle।
Grâce à vous, nous soumettre les cinq démons du désir, et la mort tuer, le bourreau।
Ceux qui ont ce destin préétabli sont attachées au nom du Seigneur।
Nanak dit, ils sont en paix, et la vibration du son non frappé actuelle au sein de leur foyer। । । 5 । ।
Sans l'amour vrai de la dévotion, le corps est sans honneur।
Le corps est refusé sans dévotion amour; ce qui peut les malheureux faire?
Nul autre que vous est tout-puissant, s'il vous plaît donner votre miséricorde, Seigneur de toute la nature।
Il n'y a pas lieu de repos, autre que le nom; attaché à la Shabad, nous sont ornés de beauté।
Nanak dit, sans l'amour de dévotion, ce qui peut les malheureux faire? । । 6 । ।
Bliss, bonheur - tout le monde parle de bonheur; bonheur n'est connu que par le gourou।
Eternal Bliss dans connue que par le gourou, quand le Seigneur bien-aimé subventions sa grâce।
Octroi sa grâce, il l'enlève nos péchés, il nous bénit avec la pommade cicatrisante de la sagesse spirituelle।
Ceux qui l'éradication de l'attachement d'elles-mêmes, sont ornés du Shabad, le mot de la véritable seigneur।
Nanak dit, cela seul est le bonheur - le bonheur qui est connu par le gourou। । । 7 । ।
Baba O, il reçoit à lui seul il, à qui vous lui donnez।
Lui seul qu'il reçoit, à qui vous lui donnez; ce qui peut l'autre pauvre malheureux faire?
Certains sont abusés par le doute, errant dans les dix directions, dont certaines sont ornées de fixation sur le Naam।
Par la grâce du gourou, l'esprit devient immaculé et pur, pour ceux qui suivent la volonté de Dieu।
Nanak dit, lui seul qu'il reçoit, à qui vous le donnez, Seigneur bien-aimé। । । 8 । ।
Venez, saints bien-aimés, laissez-nous parler du discours du non-dit du seigneur।
Comment peut-on parler du discours du non-dit du Seigneur? Par quelle porte allons-nous le trouver?
Surrender corps, l'esprit, la richesse, et tout le gourou; obéir à l'ordre de sa volonté, et vous le trouverez।
Respectez les hukam de commandement du gourou, et chanter la parole vraie de son bani।
Nanak dit, écoutez, o saints, et de parler le discours du non-dit du seigneur। । । 9 । ।
O esprit volage, grâce à leur ingéniosité, personne n'a trouvé le seigneur।
Grâce à leur ingéniosité, personne ne l'a trouvé, écoutez, ô mon esprit।
Cette maya est si fascinant, à cause de cela, les gens errent dans le doute।
Cette fascinante maya a été créé par celui qui a administré cette potion।
Je suis un sacrifice à celui qui a fait l'attachement émotionnel douce।
Nanak dit, l'esprit volage o, personne ne l'a trouvé grâce à leur ingéniosité। । । 10 । ।
O esprit bien-aimée, contempler le vrai seigneur à jamais।
Cette famille que vous voyez ne doit pas aller avec vous।
Ils ne doivent pas aller avec vous, alors pourquoi ne vous focalisez votre attention sur eux?
Ne pas faire quelque chose que vous regretterez à la fin।
Écoutez les enseignements du gourou vrai - ceux-ci doivent aller de pair avec vous।
Nanak dit, l'esprit o bien-aimé, contempler le vrai seigneur à jamais। । । 11 । ।
O seigneur inaccessible et insondable, vos limites ne peut pas être trouvé।
Personne n'a trouvé ses limites; que vous vous connaissez।
Tous les êtres vivants et les créatures sont votre jeu, comment peut-on vous décrire?
Vous parlez, et vous regardez à tous; vous avez créé l'univers।
Nanak dit, vous êtes à jamais inaccessible; vos limites ne peut pas être trouvé। । । 12 । ।
Les êtres angéliques et la recherche silencieuse sages pour le nectar d'ambroisie, ce amrit est obtenu à partir du gourou।
Cette amrit est obtenu, lorsque le gourou de subventions sa grâce, il consacre le véritable seigneur dans l'esprit।
Tous les êtres vivants et de créatures ont été créées par vous; que certains viennent de voir le gourou, et demander sa bénédiction।
Leur cupidité, l'avarice et l'égoïsme sont dissipés, et le véritable gourou semble douce।
Nanak dit, ceux avec lesquels le Seigneur a le plaisir, procurez-vous amrit, par le gourou। । । 13 । ।
Le mode de vie des fidèles est unique et distinct।
Le mode de vie dévots »est unique et distincte; ils suivent le chemin le plus difficile।
Ils renoncent à la cupidité, l'avarice, l'égoïsme et le désir; ils ne parlent pas trop।
Le chemin qu'ils prennent est plus acérée qu'une épée à deux tranchants, et plus fin qu'un cheveu।
Par la grâce du gourou, ils ont versé leur égoïsme et la vanité; leurs espoirs sont fusionnés dans le Seigneur।
Nanak dit, le mode de vie des fidèles, dans chaque âge, est unique et distinct। । । 14 । ।
Comme vous me faire marcher, il ne faut que je marche, ô mon seigneur et maître; Que dois-je faire part de vos vertus glorieuses?
Comme vous les faire marcher, ils marchent - vous les avez placés sur le chemin।
Dans ta miséricorde, de les joindre à l'naam, ils méditent toujours sur le seigneur, Har, Har।
Ceux que vous faire écouter à votre sermon, trouver la paix dans le gurdwara, la porte du gourou।
Nanak dit, o mon véritable seigneur et maître, tu nous fais marcher selon ta volonté। । । 15 । ।
Ce chant de louange est le Shabad, le plus beau mot de Dieu।
Cette Shabad belle est la chanson éternelle de louange, parlée par le véritable gourou।
Ce principe est consacré dans l'esprit de ceux qui sont si pré-destinés par le Seigneur।
Certains errent, du babillage et encore, mais nul ne le procurer par le babillage।
Nanak dit, le Shabad, ce chant de louange, il a été parlé par le vrai gourou। । । 16 । ।
Ces êtres humbles qui méditent sur le seigneur devenir pur।
En méditant sur le Seigneur, ils deviennent pure, comme Gurmukh, ils méditent sur lui।
Ils sont purs, ainsi que leurs mères, des pères, la famille et amis, tous leurs compagnons sont purs ainsi।
Pure sont ceux qui parlent, et purs sont ceux qui écoutent, ceux qui l'inscrire dans leur esprit est pur।
Nanak dit, pur et saint sont ceux qui, comme Gurmukh, méditer sur le Seigneur, Har, Har। । । 17 । ।
Par les rituels religieux, l'équilibre n'est pas trouvé intuitive, sans équilibre intuitive, le scepticisme ne s'écarte pas।
Le scepticisme ne déroge pas par des actions artificiel, tout le monde est fatigué de l'exécution de ces rituels।
L'âme est polluée par le scepticisme, comment peut-il être nettoyé?
Lavez-vous l'esprit en l'attachant à la Shabad, et de garder votre conscience centrée sur le Seigneur।
Nanak dit, par la grâce du gourou, l'équilibre intuitive est produite, et ce scepticisme est dissipé। । । 18 । ।
Intérieurement, pollué, et vers l'extérieur pure।
Ceux qui sont en apparence pure et encore pollué à l'intérieur, perdent la vie dans le pari।
Ils contractent cette terrible maladie du désir, et dans leur esprit, ils oublient de mourir।
Dans les Védas, l'objectif ultime est le naam, le nom du Seigneur, mais ils n'entendent pas cela, et ils errent comme des démons।
Nanak dit, ceux qui abandonnent la vérité et de s'accrocher au mensonge, perdent la vie dans le pari। । । 19 । ।
Intérieurement pure, pure et vers l'extérieur।
Ceux qui sont en apparence pure et pure à l'intérieur, par le gourou, accomplir de bonnes actions।
Pas même un iota de leur touche mensonge; leurs espoirs sont absorbés dans la vérité।
Ceux qui gagnent le joyau de la vie humaine, sont le plus excellent des marchands।
Nanak dit, ceux dont l'esprit est pur, se conformer avec le gourou toujours। । । 20 । ।
Si un sikh se tourne vers le gourou avec une foi sincère, comme sunmukh
- Si un sikh se tourne vers le gourou avec une foi sincère, comme sunmukh, son âme se conforme avec le gourou।
Dans son cœur, il médite sur les pieds de lotus du gourou; au plus profond de son âme, il le contemple।
Renoncer à l'égoïsme et la vanité, il reste toujours du côté du gourou, il ne connaît personne, sauf le gourou।
Nanak dit, écoutez, saints o: une telle sikh se tourne vers le gourou avec une foi sincère, et devient sunmukh। । । 21 । ।
Celui qui se détourne du gourou, et devient baymukh - sans le vrai gourou, il ne doit pas trouver la libération।
Il ne doit pas trouver nulle part ailleurs la libération ou l'autre; aller demander les sages à ce sujet।
Il doit errer à travers d'innombrables incarnations, sans le véritable gourou, il ne doit pas trouver la libération।
Mais la libération est atteint, quand on est attaché aux pieds du gourou vrai, scandant le mot de la Shabad।
Nanak dit, contempler ce et de voir que, sans le véritable gourou, il n'ya pas de libération। । । 22 । ।
Viens, o sikhs bien-aimés du vrai gourou, et chanter la parole vraie de son bani।
Sing bani du gourou, le mot suprême de mots।
Ceux qui sont bénis par le regard du Seigneur de la grâce - que leurs cœurs sont imprégnés de cette bani।
Boire dans ce nectar d'ambroisie, et demeurer dans l'amour du Seigneur pour toujours; méditer sur le Seigneur, le soutient le monde।
Nanak dit, chanter cette bani vrai pour toujours। । । 23 । ।
Sans le véritable gourou, d'autres chansons sont fausses।
Les chansons sont faux sans véritable gourou; toutes les autres chansons sont fausses।
Ceux qui parlent sont faux, et ceux qui écoutent sont faux ; ceux qui parlent et récitent sont faux.
Ils peuvent toujours le chant, «Har, Har 'avec leur langue, mais ils ne savent pas ce qu'ils disent।
Leur conscience est attiré par maya, ils ne sont que réciter mécaniquement।
Nanak dit, sans le véritable gourou, d'autres chansons sont fausses। । । 24 । ।
Le mot de Shabad le gourou est un joyau, serti de diamants।
L'esprit qui est attaché à ce bijou, se fond dans le Shabad।
Celui dont l'esprit est à l'écoute des Shabad, consacre l'amour pour le vrai seigneur।
Il est lui-même le diamant, et il est lui-même le bijou; celui qui est béni, comprend sa valeur।
Nanak dit, le Shabad est un joyau, serti de diamants। । । 25 । ।
Lui-même crée Shiva et Shakti, l'esprit et la matière, le créateur les soumet à son commandement।
Exercez son ordre, il se voit tout। Comment rares sont ceux qui, comme Gurmukh, apprenons à le connaître।
Ils brisent leurs liens, et atteindre la libération, ils consacrent le Shabad dans leurs esprits।
Ceux que le Seigneur lui-même fait Gurmukh, amoureusement concentrer leur conscience sur l'unique Seigneur।
Nanak dit, il est lui-même le créateur, il se révèle l'hukam de son commandement। । । 26 । ।
Le simritees et le shaastras discriminer entre le bien et le mal, mais ils ne savent pas la véritable essence de la réalité।
Ils ne connaissent pas la véritable essence de la réalité sans le Guru ; ils ne connaissent pas la véritable essence de la réalité.
Le monde dort dans les trois modes et le doute ; il passe la nuit de sa vie à dormir.
Ces êtres humbles restent éveillés et conscients, dans l'esprit desquels, par la grâce du Guru, le Seigneur demeure ; ils chantent la Parole ambrosiale du Bani du Guru.
Selon Nanak, eux seuls obtiennent l'essence de la réalité, ceux qui, nuit et jour, restent amoureusement absorbés dans le Seigneur ; ils passent la nuit de leur vie éveillés et conscients. ||27||
Il nous a nourris dans le ventre de notre mère ; pourquoi l'oublier de l'esprit ?
Pourquoi oublier de l’esprit un si Grand Donateur, qui nous a donné de la nourriture dans le feu du sein maternel ?
Rien ne peut nuire à celui que le Seigneur inspire à embrasser Son Amour.
Lui-même est l’amour, et Lui-même est l’étreinte ; le Gurmukh le contemple pour toujours.
Nanak dit, pourquoi oublier un si grand donateur de l'esprit ? ||28||
Tout comme le feu dans l’utérus, Maya l’est aussi à l’extérieur.
Le feu de Maya est un seul et même ; le Créateur a mis en scène cette pièce.
Selon Sa Volonté, l'enfant est né et la famille est très heureuse.
L'amour pour le Seigneur s'estompe et l'enfant s'attache aux désirs ; le scénario de Maya suit son cours.
C'est Maya, par laquelle le Seigneur est oublié ; l'attachement émotionnel et l'amour de la dualité surgissent.
Dit Nanak, par la grâce du Guru, ceux qui consacrent l'amour pour le Seigneur le trouvent au milieu de Maya. ||29||
Le Seigneur lui-même n’a pas de prix ; Sa valeur ne peut être estimée.
Sa valeur ne peut être estimée, même si les gens sont fatigués d’essayer.
Si vous rencontrez un tel Vrai Guru, offrez-Lui votre tête ; votre égoïsme et votre vanité seront éradiqués de l’intérieur.
Votre âme Lui appartient ; restez uni à Lui, et le Seigneur viendra habiter dans votre esprit.
Le Seigneur lui-même n’a pas de prix ; très chanceux sont ceux, ô Nanak, qui parviennent au Seigneur. ||30||
Le Seigneur est ma capitale ; mon esprit est le marchand.
Le Seigneur est ma capitale, et mon esprit est le marchand ; grâce au Vrai Guru, je connais mon capital.
Médite continuellement sur le Seigneur, Har, Har, ô mon âme, et tu récolteras tes bénéfices quotidiennement.
Cette richesse est obtenue par ceux qui plaisent à la Volonté du Seigneur.
Dit Nanak, le Seigneur est ma capitale et mon esprit est le marchand. ||31||
Ô ma langue, tu es absorbée par d'autres goûts, mais ta soif de désir n'est pas étanchée.
Votre soif ne sera en aucun cas étanchée tant que vous n’aurez pas atteint l’essence subtile du Seigneur.
Si vous obtenez l’essence subtile du Seigneur et buvez cette essence du Seigneur, vous ne serez plus troublé par le désir.
Cette essence subtile du Seigneur s’obtient par un bon karma, lorsque l’on vient à la rencontre du Vrai Guru.
Selon Nanak, tous les autres goûts et essences sont oubliés lorsque le Seigneur vient habiter dans l'esprit. ||32||
Ô mon corps, le Seigneur a insufflé Sa Lumière en toi, et puis tu es venu au monde.
Le Seigneur vous a infusé Sa Lumière, puis vous êtes venu au monde.
Le Seigneur lui-même est votre mère, et il est lui-même votre père ; Il a créé les êtres créés et leur a révélé le monde.
Par la grâce du gourou, certains comprendre, et puis c'est un spectacle, il semble que c'était un spectacle।
Nanak dit : Il a posé les fondations de l'Univers et a infusé Sa Lumière, puis vous êtes venu au monde. ||33||
Mon esprit est devenu joyeux en entendant la venue de Dieu.
Chantez les chants de joie pour accueillir le Seigneur, ô mes compagnons ; ma maison est devenue la demeure du Seigneur.
Chantez continuellement des chants de joie pour accueillir le Seigneur, ô mes compagnons, et le chagrin et la souffrance ne vous affligeront pas.
Béni soit ce jour où je suis attaché aux pieds du Guru et où je médite sur mon Seigneur Mari.
J'ai appris à connaître le courant sonore non frappé et la Parole du Shabad du Guru ; J'apprécie l'essence sublime du Seigneur, le Nom du Seigneur.
Dit Nanak, Dieu lui-même m'a rencontré ; Il est l'Acteur, la Cause des causes. ||34||
Ô mon corps, pourquoi es-tu venu dans ce monde ? Quelles actions avez-vous commises ?
Et quelles actions as-tu commises, ô mon corps, depuis que tu es venu dans ce monde ?
Le Seigneur qui a formé votre forme – vous n’avez pas inscrit ce Seigneur dans votre esprit.
Par la grâce du Guru, le Seigneur demeure dans l'esprit et la destinée prédéterminée de chacun s'accomplit.
Selon Nanak, ce corps est orné et honoré lorsque la conscience est concentrée sur le Vrai Guru. ||35||
O mes yeux, le seigneur a insufflé sa lumière en vous, ne regardez pas sur toute autre que le seigneur।
Ne regardez personne d’autre que le Seigneur ; le Seigneur seul est digne d’être vu.
Ce monde entier que vous voyez est l’image du Seigneur ; seule l'image du Seigneur est vue.
Par la grâce du Guru, je comprends et je ne vois que le Seigneur Unique ; il n'y a personne sauf le Seigneur.
Dit Nanak, ces yeux étaient aveugles ; mais rencontrant le Vrai Guru, ils devinrent omnivoyants. ||36||
Ô mes oreilles, vous avez été créés uniquement pour entendre la Vérité.
Pour entendre la vérité, vous avez été créés et attachés au corps; écouter les bani vrai।
avoir entendu, le corps et l'esprit sont rajeunis, et la langue est absorbée dans le nectar d'ambroisie।
Le vrai seigneur est invisible et merveilleux; son état ne peut pas être décrit।
Nanak dit, écoutez le naam ambroisie et de devenir sainte; vous ont été créés uniquement pour entendre la vérité। । । 37 । ।
Le Seigneur a placé l'âme de la grotte de l'organisme, et a soufflé le souffle de vie dans l'instrument de musique du corps।
Il souffla un souffle de vie dans l'instrument de musique du corps, et révélé les neuf portes, mais il a laissé la porte dixième cachés।
Grâce au gurdwara, la porte du gourou, certains sont bénis avec une foi aimante, et la porte de un dixième soit révélé।
Il ya beaucoup d'images du seigneur, et les neuf trésors du naam, ses limites ne peuvent pas être trouvé।
Nanak dit, le Seigneur a placé l'âme de la grotte de l'organisme, et a soufflé le souffle de vie dans l'instrument de musique du corps। । । 38 । ।
Chantez cette chanson de louange vrai dans la vraie maison de votre âme।
Chanter le chant de louange dans votre vraie maison; y méditer sur le véritable seigneur à jamais।
Ils sont les seuls méditer sur toi, Seigneur vrai, qui sont agréables à votre volonté; que Gurmukh, ils comprennent।
Cette vérité est le seigneur et maître de tous, celui qui est béni, il obtient।
Nanak dit, chanter la chanson de louange vrai dans la vraie maison de votre âme। । । 39 । ।
Écoutez la chanson du bonheur, les plus chanceux o; tous vos désirs doivent être remplies।
J'ai obtenu le seigneur dieu suprême, et toutes les douleurs ont été oubliés।
La douleur, la maladie et la souffrance sont partis, l'écoute de la vraie bani।
Les saints et leurs amis sont en extase, sachant le gourou parfait।
Pure sont les auditeurs, et pures sont les haut-parleurs; le véritable gourou est tout-pénétrant et imprégnant।
Nanak prie, toucher les pieds du gourou, le son non frappé actuel de la vibre et résonne clairons célestes। । । 40 । । 1 । ।

Erläuterung

- Guru Amardas Ji, Page : 917-918

Raamkalee, Third Mehl, Anand ~ Das Lied der Glückseligkeit:
Ein universeller Schöpfergott. Durch die Gnade des wahren Gurus:
Ich bin in Ekstase, oh meine Mutter, denn ich habe meinen wahren Guru gefunden.
Ich habe mit intuitiver Leichtigkeit den Wahren Guru gefunden und mein Geist vibriert mit der Musik der Glückseligkeit.
Die juwelenbesetzten Melodien und die damit verbundenen himmlischen Harmonien sind gekommen, um das Wort des Shabad zu singen.
Der Herr wohnt im Geist derer, die das Shabad singen.
Nanak sagt: „Ich bin in Ekstase, denn ich habe meinen wahren Guru gefunden.“ ||1||
O mein Geist, bleib immer beim Herrn.
Bleib immer beim Herrn, oh mein Geist, und alles Leid wird vergessen sein.
Er wird Sie als sein Eigentum annehmen und alle Ihre Angelegenheiten werden perfekt geregelt.
Unser Herr und Meister ist allmächtig und kann alles tun. Warum sollten Sie ihn also aus Ihrem Gedächtnis vergessen?
Nanak sagt: „O mein Geist, bleib immer beim Herrn.“ ||2||
O mein wahrer Herr und Meister, was gibt es, das es in Deiner himmlischen Heimat nicht gibt?
Alles ist in Deinem Haus. Wer gibt, dem empfängt.
Indem wir ständig Dein Lob und Deine Herrlichkeit singen, bleibt Dein Name im Gedächtnis verankert.
Die göttliche Melodie des Shabad vibriert für diejenigen, in deren Geist Naam wohnt.
Nanak sagt: „O mein wahrer Herr und Meister, was gibt es, was es in Deinem Heim nicht gibt?“ ||3||
Der Wahre Name ist meine einzige Stütze.
Der Wahre Name ist meine einzige Stütze. Er stillt allen Hunger.
Es hat meinem Geist Frieden und Ruhe gebracht und alle meine Wünsche erfüllt.
Ich bin für immer ein Opfer für den Guru, der solch eine glorreiche Größe besitzt.
Nanak sagt: „Hört zu, ihr Heiligen, und bewahrt eure Liebe für den Shabad.“
Der Wahre Name ist meine einzige Stütze. ||4||
Das Panch Shabad, die fünf Urklänge, vibrieren in diesem gesegneten Haus.
In diesem gesegneten Haus vibriert der Shabad; Er verleiht ihm seine allmächtige Kraft.
Durch Dich unterwerfen wir die fünf Dämonen der Begierde und töten den Tod, den Folterer.
Diejenigen, deren Schicksal vorherbestimmt ist, sind an den Namen des Herrn gebunden.
Nanak sagt: „Sie sind in Frieden und der ungeschlagene Schallstrom vibriert in ihren Häusern.“ ||5||
Ohne die wahre Liebe der Hingabe ist der Körper ohne Ehre.
Ohne hingebungsvolle Liebe wird der Körper entehrt; was können die armen Kerle tun?
Außer Dir ist niemand allmächtig. Bitte schenke uns Deine Gnade, oh Herr der gesamten Natur.
Es gibt keinen anderen Ort der Ruhe als den Namen. Durch die Verbindung mit Shabad werden wir mit Schönheit geschmückt.
Nanak sagt: „Was können die armen Teufel ohne hingebungsvolle Liebe tun?“ ||6||
Glückseligkeit, Glückseligkeit – jeder spricht von Glückseligkeit; Glückseligkeit kann man nur durch den Guru erfahren.
Ewige Glückseligkeit kann man nur durch den Guru erfahren, wenn der geliebte Herr seine Gnade gewährt.
Indem er uns seine Gnade schenkt, schneidet er unsere Sünden weg und segnet uns mit der heilenden Salbe der spirituellen Weisheit.
Diejenigen, die die Anhaftung in ihrem Inneren beseitigen, werden mit dem Shabad, dem Wort des Wahren Herrn, geschmückt.
Nanak sagt: „Dies allein ist Glückseligkeit – Glückseligkeit, die man durch den Guru erkennt.“ ||7||
O Baba, nur derjenige erhält es, dem Du es gibst.
Nur der, dem Du es gibst, empfängt es. Was können die anderen armen, elenden Wesen tun?
Manche werden durch Zweifel getäuscht und irren in die zehn Richtungen umher; andere sind geschmückt mit der Anhaftung an Naam.
Durch die Gnade des Gurus wird der Geist derjenigen, die dem Willen Gottes folgen, makellos und rein.
Nanak sagt: „Nur er empfängt es, dem Du es gibst, oh geliebter Herr.“ ||8||
Kommt, geliebte Heilige, lasst uns die unausgesprochene Rede des Herrn sprechen.
Wie können wir die unausgesprochene Rede des Herrn sprechen? Durch welche Tür werden wir ihn finden?
Übergeben Sie Körper, Geist, Reichtum und alles dem Guru; befolgen Sie die Anweisungen Seines Willens, und Sie werden Ihn finden.
Befolgen Sie den Hukam des Befehls des Gurus und singen Sie das wahre Wort seines Bani.
Sagt Nanak: Hört zu, oh Heilige, und sprecht die unausgesprochene Rede des Herrn. ||9||
O wankelmütiger Geist, trotz aller Klugheit hat niemand den Herrn gefunden.
Trotz aller Klugheit hat ihn niemand gefunden. Höre, oh mein Geist.
Diese Maya ist so faszinierend; deshalb geraten die Menschen in Zweifel.
Diese faszinierende Maya wurde von demjenigen erschaffen, der diesen Trank verabreicht hat.
Ich bin ein Opfer für den Einen, der emotionale Bindung süß gemacht hat.
Nanak sagt: „O wankelmütiger Geist, niemand hat Ihn durch Klugheit gefunden.“ ||10||
O geliebter Geist, denke für immer über den Wahren Herrn nach.
Diese Familie, die Sie sehen, wird nicht mit Ihnen gehen.
Sie werden nicht mit Ihnen gehen, warum also richten Sie Ihre Aufmerksamkeit auf sie?
Tun Sie nichts, was Sie am Ende bereuen werden.
Hören Sie auf die Lehren des Wahren Gurus – sie werden Sie begleiten.
Nanak sagt: „O geliebter Geist, kontempliere für immer über den Wahren Herrn.“ ||11||
O unzugänglicher und unergründlicher Herr, Deine Grenzen können nicht gefunden werden.
Niemand hat Deine Grenzen gefunden; nur Du selbst weißt es.
Alle Lebewesen und Geschöpfe sind Dein Spiel. Wie kann man Dich beschreiben?
Du sprichst und Du blickst auf alles. Du hast das Universum erschaffen.
Nanak sagt: „Du bist für immer unerreichbar. Deine Grenzen können nicht gefunden werden.“ ||12||
Die Engelwesen und die stillen Weisen suchen nach dem Ambrosischen Nektar. Dieses Amrit erhält man vom Guru.
Dieses Amrit erlangt man, wenn der Guru seine Gnade gewährt; er verankert den wahren Herrn im Geist.
Alle Lebewesen und Geschöpfe wurden von Dir erschaffen; nur einige kommen, um den Guru aufzusuchen und seinen Segen zu erbitten.
Ihre Gier, Habgier und ihr Egoismus verschwinden und der Wahre Guru erscheint ihnen lieb.
Nanak sagt: „Diejenigen, mit denen der Herr zufrieden ist, erlangen das Amrit durch den Guru.“ ||13||
Der Lebensstil der Anhänger ist einzigartig und unverwechselbar.
Der Lebensstil der Gläubigen ist einzigartig und unverwechselbar; sie folgen dem schwierigsten Weg.
Sie verzichten auf Gier, Habgier, Egoismus und Begierde und reden nicht zu viel.
Der Weg, den sie einschlagen, ist schärfer als ein zweischneidiges Schwert und feiner als ein Haar.
Durch die Gnade des Gurus legen sie ihren Egoismus und ihre Eitelkeit ab und ihre Hoffnungen gehen im Herrn auf.
Nanak sagt: „Der Lebensstil der Gläubigen ist in jedem Zeitalter einzigartig und unverwechselbar.“ ||14||
So wie Du mich gehen lässt, so gehe auch ich, oh mein Herr und Meister. Was weiß ich sonst noch von Deinen glorreichen Tugenden?
So wie Du sie gehen lässt, gehen sie. Du hast sie auf den Weg gebracht.
In Deiner Barmherzigkeit fügst Du sie an Naam an; sie meditieren für immer über den Herrn, Har, Har.
Diejenigen, die Du Deiner Predigt zuhörst, finden Frieden im Gurdwara, dem Tor des Gurus.
Nanak sagt: „O mein wahrer Herr und Meister, du lässt uns nach deinem Willen wandeln.“ ||15||
Dieses Loblied ist das Shabad, das schönste Wort Gottes.
Dieses wunderschöne Shabad ist das ewige Loblied des Wahren Gurus.
Dies ist im Geist derjenigen verankert, die vom Herrn dazu vorherbestimmt sind.
Manche laufen herum und plappern unentwegt, doch keiner gelangt durch sein Geplapper zu Ihm.
Nanak sagt: „Shabad, dieses Loblied wurde vom Wahren Guru gesprochen.“ ||16||
Die bescheidenen Wesen, die über den Herrn meditieren, werden rein.
Indem sie über den Herrn meditieren, werden sie rein; als Gurmukh meditieren sie über Ihn.
Sie sind rein, genau wie ihre Mütter, Väter, ihre Familie und Freunde; auch alle ihre Gefährten sind rein.
Rein sind diejenigen, die sprechen, und rein sind diejenigen, die zuhören; rein sind diejenigen, die es in ihrem Geist verankern.
Nanak sagt: „Rein und heilig sind diejenigen, die als Gurmukh über den Herrn meditieren, Har, Har.“ ||17||
Durch religiöse Rituale kann man keine intuitive Ausgeglichenheit erlangen; ohne diese Ausgeglichenheit verschwindet der Skeptizismus nicht.
Skepsis lässt sich nicht durch gekünstelte Handlungen beseitigen; jeder ist es leid, diese Rituale durchzuführen.
Die Seele ist durch Skeptizismus verunreinigt. Wie kann sie gereinigt werden?
Reinigen Sie Ihren Geist, indem Sie ihn mit dem Shabad verbinden, und richten Sie Ihr Bewusstsein auf den Herrn.
Nanak sagt: „Durch die Gnade des Gurus wird intuitive Ausgeglichenheit erzeugt und dieser Skeptizismus wird zerstreut.“ ||18||
Innerlich verschmutzt und äußerlich rein.
Wer äußerlich rein, innerlich jedoch verunreinigt ist, verliert bei diesem Glücksspiel sein Leben.
Sie erkranken an dieser schrecklichen Krankheit der Begierde und vergessen in ihren Gedanken das Sterben.
In den Veden ist Naam, der Name des Herrn, das höchste Ziel; doch sie hören nicht darauf und wandern umher wie Dämonen.
Nanak sagt: „Wer die Wahrheit aufgibt und an der Lüge festhält, verliert sein Leben bei diesem Glücksspiel.“ ||19||
Innerlich rein und äußerlich rein.
Diejenigen, die äußerlich und auch innerlich rein sind, vollbringen durch den Guru gute Taten.
Nicht einmal ein Jota Falschheit berührt sie; ihre Hoffnungen gehen in der Wahrheit auf.
Diejenigen, die das Juwel dieses menschlichen Lebens verdienen, sind die hervorragendsten Kaufleute.
Nanak sagt: „Wer einen reinen Geist hat, bleibt für immer beim Guru.“ ||20||
Wenn sich ein Sikh mit aufrichtigem Glauben an den Guru wendet, als Sunmukh
Wenn sich ein Sikh mit aufrichtigem Glauben, als Sunmukh, dem Guru zuwendet, bleibt seine Seele beim Guru.
In seinem Herzen meditiert er über die Lotusfüße des Gurus; tief in seiner Seele denkt er über ihn nach.
Er verzichtet auf Selbstsucht und Eitelkeit und bleibt immer auf der Seite des Gurus. Außer dem Guru kennt er niemanden.
Nanak sagt: „Hört zu, ihr Heiligen: Ein solcher Sikh wendet sich mit aufrichtigem Glauben dem Guru zu und wird Sunmukh.“ ||21||
Wer sich vom Guru abwendet und zum Baymukh wird – ohne den Wahren Guru – wird keine Erlösung finden.
Auch anderswo wird er keine Befreiung finden; geh und frage die Weisen danach.
Er wird zahllose Inkarnationen durchlaufen; ohne den Wahren Guru wird er keine Befreiung finden.
Aber die Befreiung wird erreicht, wenn man sich an die Füße des Wahren Gurus schmiegt und die Worte des Shabad singt.
Nanak sagt: „Kontempliere darüber und sieh, dass es ohne den Wahren Guru keine Befreiung gibt.“ ||22||
Kommt, oh geliebte Sikhs des Wahren Gurus, und singt das Wahre Wort Seines Bani.
Singen Sie das Bani des Gurus, das höchste Wort der Worte.
Diejenigen, die mit dem gnadenvollen Blick des Herrn gesegnet sind – ihre Herzen sind von diesem Bani durchdrungen.
Trinken Sie diesen ambrosischen Nektar und bleiben Sie für immer in der Liebe des Herrn. Meditieren Sie über den Herrn, den Erhalter der Welt.
Sagt Nanak, sing dieses Wahre Bani für immer. ||23||
Ohne den Wahren Guru sind andere Lieder falsch.
Ohne den Wahren Guru sind die Lieder falsch; alle anderen Lieder sind falsch.
Die Sprecher sind falsch, und die Zuhörer sind falsch; diejenigen, die sprechen und rezitieren, sind falsch.
Sie mögen mit ihren Zungen unaufhörlich „Har, Har“ singen, aber sie wissen nicht, was sie sagen.
Ihr Bewusstsein wird von Maya verführt; sie rezitieren nur mechanisch.
Nanak sagt: „Ohne den Wahren Guru sind andere Lieder falsch.“ ||24||
Das Wort des Shabad des Gurus ist ein mit Diamanten besetztes Juwel.
Der Geist, der mit diesem Juwel verbunden ist, verschmilzt mit dem Shabad.
Jemand, dessen Geist auf Shabad eingestellt ist, verkörpert die Liebe zum wahren Herrn.
Er selbst ist der Diamant, und er selbst ist das Juwel. Wer gesegnet ist, versteht seinen Wert.
Nanak sagt: „Der Shabad ist ein mit Diamanten besetztes Juwel.“ ||25||
Er selbst hat Shiva und Shakti, Geist und Materie erschaffen; der Schöpfer unterwirft sie seinem Befehl.
Er setzt seinen Befehl durch und sieht alles selbst. Wie selten sind diejenigen, die ihn wie Gurmukh kennenlernen.
Sie brechen ihre Fesseln und erlangen Befreiung. Sie verankern den Shabad in ihrem Geist.
Diejenigen, die der Herr selbst zu Gurmukhs macht, richten ihr Bewusstsein liebevoll auf den Einen Herrn.
Nanak sagt: „Er Selbst ist der Schöpfer; Er Selbst offenbart das Hukam Seines Befehls.“ ||26||
Die Simritees und die Shaastras unterscheiden zwischen Gut und Böse, aber sie kennen nicht das wahre Wesen der Realität.
Ohne den Guru kennen sie das wahre Wesen der Realität nicht. Sie kennen das wahre Wesen der Realität nicht.
Die Welt schläft in den drei Modi und im Zweifel; sie verbringt die Nacht ihres Lebens schlafend.
Diese bescheidenen Wesen bleiben wach und aufmerksam, und durch die Gnade des Gurus wohnt der Herr in ihrem Geist. Sie singen das ambrosische Wort des Bani des Gurus.
Nanak sagt: „Nur diejenigen, die Tag und Nacht liebevoll im Herrn versunken sind, erlangen die Essenz der Wirklichkeit. Sie verbringen die Nacht ihres Lebens wach und aufmerksam.“ ||27||
Er hat uns im Mutterleib genährt. Warum sollten wir ihn aus unseren Gedanken vergessen?
Warum sollten wir einen so großen Geber aus unserem Gedächtnis vergessen, der uns im Feuer der Gebärmutter Nahrung gab?
Nichts kann demjenigen schaden, den der Herr dazu inspiriert, seine Liebe anzunehmen.
Er selbst ist die Liebe, und Er selbst ist die Umarmung; der Gurmukh betrachtet ihn für immer.
Nanak sagt: „Warum einen so großen Geber aus dem Gedächtnis vergessen?“ ||28||
So wie das Feuer im Mutterleib ist, so ist Maya außerhalb.
Das Feuer der Maya ist ein und dasselbe; der Schöpfer hat dieses Spiel inszeniert.
Seinem Willen entsprechend wurde das Kind geboren und die Familie ist sehr erfreut.
Die Liebe zum Herrn lässt nach und das Kind hängt an seinen Wünschen; das Drehbuch der Maya läuft ab.
Das ist Maya, wodurch der Herr vergessen wird und emotionale Bindung und Liebe zur Dualität aufkommen.
Nanak sagt: „Durch die Gnade des Gurus finden diejenigen, die ihre Liebe zum Herrn hegen, Ihn inmitten von Maya.“ ||29||
Der Herr selbst ist von unschätzbarem Wert. Sein Wert kann nicht geschätzt werden.
Sein Wert lässt sich nicht einschätzen, auch wenn die Menschen es mittlerweile leid sind, es zu versuchen.
Wenn Sie einem solchen wahren Guru begegnen, bieten Sie ihm Ihren Kopf an. Ihr Egoismus und Ihre Einbildung werden von innen heraus ausgelöscht.
Ihre Seele gehört ihm. Bleiben Sie mit ihm vereint, und der Herr wird in Ihrem Geist Wohnung nehmen.
Der Herr selbst ist von unschätzbarem Wert. Sehr glücklich sind jene, oh Nanak, die den Herrn erreichen. ||30||
Der Herr ist mein Kapital; mein Verstand ist der Kaufmann.
Der Herr ist mein Kapital und mein Verstand ist der Kaufmann; durch den Wahren Guru kenne ich mein Kapital.
Meditiere ständig über den Herrn: „Har, Har, oh meine Seele“, und du wirst täglich deine Gewinne einfahren.
Diesen Reichtum erlangen jene, die dem Willen des Herrn gefällig sind.
Nanak sagt: „Der Herr ist meine Hauptstadt und mein Geist ist der Kaufmann.“ ||31||
O meine Zunge, du bist in andere Geschmäcker vertieft, doch dein Durst wird nicht gestillt.
Ihr Durst wird auf keine Weise gestillt werden, bis Sie die subtile Essenz des Herrn erlangen.
Wenn Sie die subtile Essenz des Herrn erlangen und diese Essenz des Herrn in sich aufnehmen, werden Sie nie wieder von Verlangen geplagt.
Diese subtile Essenz des Herrn erlangt man durch gutes Karma, wenn man dem Wahren Guru begegnet.
Nanak sagt: „Alle anderen Geschmäcker und Essenzen werden vergessen, wenn der Herr kommt, um im Geist zu wohnen.“ ||32||
O mein Körper, der Herr hat dir sein Licht eingehaucht, und dann bist du auf die Welt gekommen.
Der Herr hat dir sein Licht eingehaucht und dann bist du auf die Welt gekommen.
Der Herr selbst ist deine Mutter und dein Vater. Er hat die Geschöpfe erschaffen und ihnen die Welt offenbart.
Durch die Gnade des Gurus verstehen es manche, und dann ist es eine Show; es scheint nur eine Show zu sein.
Nanak sagt: „Er legte den Grundstein des Universums und ließ sein Licht einströmen, und dann kamst du auf die Welt.“ ||33||
Als ich von der Ankunft Gottes hörte, erfüllte mich die Freude in meinem Herzen.
Singt Freudenlieder, um den Herrn willkommen zu heißen, oh meine Gefährten. Mein Haushalt ist zum Wohnsitz des Herrn geworden.
Singt unaufhörlich Freudenlieder, um den Herrn willkommen zu heißen, oh meine Gefährten, und Kummer und Leid werden euch nicht quälen.
Gesegnet sei der Tag, an dem ich zu Füßen des Gurus liege und über meinen Gemahl, den Herrn, meditiere.
Ich habe den ungeschlagenen Tonstrom und das Wort des Shabad des Gurus kennengelernt; ich erfreue mich an der erhabenen Essenz des Herrn, dem Namen des Herrn.
Nanak sagt: „Gott selbst ist mir begegnet. Er ist der Handelnde, die Ursache aller Ursachen.“ ||34||
O mein Körper, warum bist du auf diese Welt gekommen? Welche Taten hast du begangen?
Und welche Taten hast du begangen, oh mein Körper, seit du auf diese Welt gekommen bist?
Der Herr, der deine Gestalt geformt hat – diesen Herrn hast du nicht in deinem Geist verankert.
Durch die Gnade des Gurus wohnt der Herr im Geist und das vorherbestimmte Schicksal erfüllt sich.
Nanak sagt: „Dieser Körper wird geschmückt und geehrt, wenn das Bewusstsein auf den Wahren Guru gerichtet ist.“ ||35||
O meine Augen, der Herr hat dir sein Licht eingehaucht. Schaue auf niemand anderen als den Herrn.
Schauen Sie auf niemand anderen als den Herrn. Nur der Herr ist es wert, angeschaut zu werden.
Diese ganze Welt, die Sie sehen, ist das Bild des Herrn. Nur das Bild des Herrn ist sichtbar.
Durch die Gnade des Gurus verstehe ich und sehe nur den Einen Herrn; es gibt niemanden außer dem Herrn.
Nanak sagt: „Diese Augen waren blind, aber als sie dem Wahren Guru begegneten, wurden sie allsehend.“ ||36||
O meine Ohren, du wurdest nur geschaffen, um die Wahrheit zu hören.
Um die Wahrheit zu hören, wurden Sie erschaffen und an den Körper gebunden; hören Sie auf das Wahre Bani.
Beim Hören werden Körper und Geist regeneriert und die Zunge wird vom Ambrosianischen Nektar absorbiert.
Der wahre Herr ist unsichtbar und wundersam; sein Zustand kann nicht beschrieben werden.
Nanak sagt: „Höre auf das ambrosische Naam und werde heilig. Du wurdest nur erschaffen, um die Wahrheit zu hören.“ ||37||
Der Herr legte die Seele in die Höhle des Körpers und blies den Atem des Lebens in das Musikinstrument des Körpers.
Er blies den Atem des Lebens in das Musikinstrument des Körpers und öffnete die neun Tore; das zehnte Tor hielt er jedoch verborgen.
Einige werden durch den Gurdwara, das Tor des Gurus, mit liebevollem Glauben gesegnet und ihnen wird das Zehnte Tor offenbart.
Es gibt viele Bilder des Herrn und die neun Schätze des Naam; Seine Grenzen können nicht gefunden werden.
Nanak sagt: „Der Herr hat die Seele in die Höhle des Körpers gebracht und den Atem des Lebens in das Musikinstrument des Körpers geblasen.“ ||38||
Singen Sie dieses wahre Loblied in der wahren Heimat Ihrer Seele.
Singen Sie das Loblied in Ihrem wahren Zuhause und meditieren Sie dort für immer über den wahren Herrn.
Sie allein meditieren über Dich, oh wahrer Herr, die Deinem Willen entsprechen; als Gurmukh verstehen sie.
Diese Wahrheit ist der Herr und Meister von allem; wer gesegnet ist, erlangt sie.
Sagt Nanak: Sing das wahre Loblied im wahren Zuhause deiner Seele. ||39||
Hört das Lied der Glückseligkeit, ihr Glücklichsten; all eure Sehnsüchte werden erfüllt werden.
Ich habe den höchsten Herrn Gott gefunden und alle Sorgen sind vergessen.
Schmerz, Krankheit und Leiden sind verschwunden, als ich dem Wahren Bani zuhörte.
Die Heiligen und ihre Freunde sind in Ekstase, weil sie den vollkommenen Guru kennen.
Rein sind die Zuhörer und rein sind die Sprecher. Der Wahre Guru ist allgegenwärtig und durchdringend.
„Nanak betet und berührt die Füße des Gurus. Der ungeschlagene Tonstrom der himmlischen Signalhörner vibriert und erklingt. ||40||1||

Explicação

- Guru Amardas Ji, Page : 917-918

Raamkalee, Terceiro Mehl, Anand ~ A Canção da Felicidade:
Um Deus Criador Universal. Pela Graça do Verdadeiro Guru:
Estou em êxtase, ó minha mãe, pois encontrei meu Verdadeiro Guru.
Encontrei o Verdadeiro Guru, com facilidade intuitiva, e minha mente vibra com a música da felicidade.
As melodias preciosas e suas harmonias celestes relacionadas vieram para cantar a Palavra do Shabad.
O Senhor habita nas mentes daqueles que cantam o Shabad.
Diz Nanak, estou em êxtase, pois encontrei meu Verdadeiro Guru. ||1||
Ó minha mente, permaneça sempre com o Senhor.
Permaneça sempre com o Senhor, ó minha mente, e todos os sofrimentos serão esquecidos.
Ele irá aceitá-lo como Seu, e todos os seus assuntos serão perfeitamente organizados.
Nosso Senhor e Mestre é todo-poderoso para fazer todas as coisas, então por que esquecê-Lo de sua mente?
Diz Nanak, Ó minha mente, permaneça sempre com o Senhor. ||2||
Ó meu Verdadeiro Senhor e Mestre, o que há que não esteja em Seu lar celestial?
Tudo está em sua casa; eles recebem, a quem você dá.
Cantando constantemente Seus Louvores e Glórias, Seu Nome fica consagrado na mente.
melodia divina do Shabad vibra para aqueles em cujas mentes o Naam habita.
Diz Nanak, Ó meu Verdadeiro Senhor e Mestre, o que há que não esteja em Sua casa? ||3||
O Verdadeiro Nome é meu único apoio.
O Verdadeiro Nome é meu único apoio; satisfaz toda a fome.
Trouxe paz e tranquilidade à minha mente; cumpriu todos os meus desejos.
Serei para sempre um sacrifício ao Guru, que possui tamanha grandeza gloriosa.
Diz Nanak, ouçam, ó santos; consagrar o amor pelo Shabad.
O Verdadeiro Nome é meu único apoio. ||4||
O Panch Shabad, os cinco sons primordiais, vibram naquela casa abençoada.
Naquela casa abençoada, vibra o Shabad; Ele infunde Seu poder onipotente nisso.
Através de Ti, subjugamos os cinco demônios do desejo e matamos a Morte, a torturadora.
Aqueles que têm esse destino pré-ordenado estão apegados ao Nome do Senhor.
Diz Nanak, eles estão em paz e a corrente sonora não atingida vibra dentro de suas casas. ||5||
Sem o verdadeiro amor à devoção, o corpo não tem honra.
O corpo é desonrado sem amor devocional; o que os pobres desgraçados podem fazer?
Ninguém, exceto você, é todo-poderoso; por favor conceda Tua Misericórdia, ó Senhor de toda a natureza.
Não há lugar de descanso além do Nome; apegados ao Shabad, somos embelezados com beleza.
Diz Nanak, sem amor devocional, o que os pobres desgraçados podem fazer? ||6||
Felicidade, felicidade - todo mundo fala de felicidade; a bem-aventurança é conhecida apenas através do Guru.
A bem-aventurança eterna é conhecida apenas através do Guru, quando o Amado Senhor concede Sua Graça.
Concedendo Sua Graça, Ele elimina nossos pecados; Ele nos abençoa com o unguento curativo da sabedoria espiritual.
Aqueles que erradicam o apego de dentro de si mesmos são adornados com o Shabad, a Palavra do Verdadeiro Senhor.
Diz Nanak, só isso é bem-aventurança - bem-aventurança que é conhecida através do Guru. ||7||
Ó Baba, somente ele recebe, a quem Você dá.
Somente ele o recebe, a quem você o dá; o que os outros pobres seres miseráveis podem fazer?
Alguns são iludidos pela dúvida, vagando pelas dez direções; alguns são adornados com apego ao Naam.
Pela Graça do Guru, a mente se torna imaculada e pura, para aqueles que seguem a Vontade de Deus.
Diz Nanak, somente ele recebe, a quem você dá, ó Amado Senhor. ||8||
Vinde, amados santos, vamos falar a fala tácita do Senhor.
Como podemos falar a Fala Não Falada do Senhor? Por qual porta O encontraremos?
Entregue corpo, mente, riqueza e tudo ao Guru; obedeça à Ordem de Sua Vontade e você O encontrará.
Obedeça o Hukam do Comando do Guru e cante a Verdadeira Palavra de Seu Bani.
Diz Nanak, ouçam, ó santos, e falem a fala tácita do Senhor. ||9||
Ó mente inconstante, através da inteligência, ninguém encontrou o Senhor.
Através da inteligência, ninguém O encontrou; ouça, ó minha mente.
Este Maya é tão fascinante; por causa disso, as pessoas ficam em dúvida.
Esta fascinante Maya foi criada por Aquele que administrou esta poção.
Sou um sacrifício para Aquele que tornou doce o apego emocional.
Diz Nanak, Ó mente inconstante, ninguém O encontrou através da inteligência. ||10||
Ó mente amada, contemple o Verdadeiro Senhor para sempre.
Esta família que você vê não irá junto com você.
Eles não irão junto com você, então por que você concentra sua atenção neles?
Não faça nada de que você se arrependerá no final.
Ouça os Ensinamentos do Verdadeiro Guru – estes irão junto com você.
Diz Nanak, ó mente amada, contemple o Verdadeiro Senhor para sempre. ||11||
Ó Senhor inacessível e insondável, Teus limites não podem ser encontrados.
Ninguém encontrou Teus limites; só você mesmo sabe.
Todos os seres vivos e criaturas são Seu jogo; como alguém pode descrever você?
Você fala e olha para todos; Você criou o Universo.
Diz Nanak: Você é para sempre inacessível; Seus limites não podem ser encontrados. ||12||
Os seres angélicos e os sábios silenciosos buscam o Néctar Ambrosial; este Amrit é obtido do Guru.
Este Amrit é obtido quando o Guru concede Sua Graça; Ele consagra o Verdadeiro Senhor dentro da mente.
Todos os seres vivos e criaturas foram criados por Você; apenas alguns vêm ver o Guru e buscar Sua bênção.
Sua ganância, avareza e egoísmo são dissipados, e o Verdadeiro Guru parece doce.
Diz Nanak, aqueles com quem o Senhor está satisfeito obtêm o Amrit, através do Guru. ||13||
O estilo de vida dos devotos é único e distinto.
O estilo de vida dos devotos é único e distinto; eles seguem o caminho mais difícil.
Renunciam à ganância, à avareza, ao egoísmo e ao desejo; eles não falam muito.
O caminho que eles seguem é mais afiado que uma espada de dois gumes e mais fino que um fio de cabelo.
Pela Graça do Guru, eles abandonaram seu egoísmo e vaidade; suas esperanças estão fundidas no Senhor.
Diz Nanak, o estilo de vida dos devotos, em cada época, é único e distinto. ||14||
Assim como Tu me fazes andar, eu também ando, ó meu Senhor e Mestre; o que mais eu sei sobre suas gloriosas virtudes?
À medida que Tu os fazes andar, eles andam – Tu os colocaste no Caminho.
Em Sua Misericórdia, Você os anexa ao Naam; eles meditam para sempre no Senhor, Har, Har.
Aqueles a quem Você faz ouvir Seu sermão, encontram paz no Gurdwara, o Portão do Guru.
Diz Nanak, Ó meu Verdadeiro Senhor e Mestre, você nos faz andar de acordo com a Sua Vontade. ||15||
Este cântico de louvor é o Shabad, a mais bela Palavra de Deus.
Este belo Shabad é a eterna canção de louvor, proferida pelo Verdadeiro Guru.
Isto está consagrado nas mentes daqueles que são tão predestinados pelo Senhor.
Alguns vagam por aí, balbuciando sem parar, mas ninguém O alcança balbuciando.
Diz Nanak, o Shabad, esta canção de louvor, foi dita pelo Verdadeiro Guru. ||16||
Aqueles seres humildes que meditam no Senhor tornam-se puros.
Meditando no Senhor, tornam-se puros; como Gurmukh, eles meditam Nele.
São puros, junto com suas mães, pais, familiares e amigos; todos os seus companheiros também são puros.
Puros são aqueles que falam, e puros são aqueles que ouvem; aqueles que o consagram em suas mentes são puros.
Diz Nanak, puros e santos são aqueles que, como Gurmukh, meditam no Senhor, Har, Har. ||17||
Através dos rituais religiosos, o equilíbrio intuitivo não é encontrado; sem equilíbrio intuitivo, o ceticismo não desaparece.
O ceticismo não se afasta por meio de ações planejadas; todo mundo está cansado de realizar esses rituais.
A alma está poluída pelo ceticismo; como pode ser limpo?
Lave sua mente anexando-a ao Shabad e mantenha sua consciência focada no Senhor.
Diz Nanak, pela graça do Guru, o equilíbrio intuitivo é produzido e esse ceticismo é dissipado. ||18||
Interiormente poluído e exteriormente puro.
Aqueles que são puros por fora e ainda assim poluídos por dentro perdem suas vidas no jogo.
Eles contraem esta terrível doença do desejo e, em suas mentes, esquecem-se da morte.
Nos Vedas, o objetivo final é o Naam, o Nome do Senhor; mas eles não ouvem isso e vagam como demônios.
Diz Nanak, aqueles que abandonam a Verdade e se apegam à falsidade perdem a vida no jogo. ||19||
Interiormente puro e exteriormente puro.
Aqueles que são puros por fora e também por dentro, através do Guru, realizam boas ações.
Nem mesmo um pingo de falsidade os atinge; suas esperanças estão absorvidas na Verdade.
Aqueles que ganham a jóia desta vida humana são os mais excelentes comerciantes.
Diz Nanak, aqueles cujas mentes são puras permanecem com o Guru para sempre. ||20||
Se um Sikh recorre ao Guru com fé sincera, como sunmukh
se um Sikh se volta para o Guru com fé sincera, como sunmukh, sua alma permanece com o Guru.
Dentro do seu coração, ele medita nos pés de lótus do Guru; no fundo de sua alma, ele O contempla.
Renunciando ao egoísmo e à vaidade, ele permanece sempre ao lado do Guru; ele não conhece ninguém exceto o Guru.
Diz Nanak, ouçam, ó santos: tal Sikh se volta para o Guru com fé sincera e se torna sunmukh. ||21||
Aquele que se afasta do Guru e se torna baymukh – sem o Verdadeiro Guru, ele não encontrará a libertação.
Ele também não encontrará a libertação em nenhum outro lugar; vá e pergunte aos sábios sobre isso.
Ele vagará por incontáveis encarnações; sem o Verdadeiro Guru, ele não encontrará a libertação.
Mas a libertação é alcançada quando alguém está apegado aos pés do Verdadeiro Guru, cantando a Palavra do Shabad.
Diz Nanak, contemple isso e veja que sem o Verdadeiro Guru não há libertação. ||22||
Venham, ó amados Sikhs do Verdadeiro Guru, e cantem a Verdadeira Palavra de Seu Bani.
Cante o Bani do Guru, a suprema Palavra das Palavras.
Aqueles que são abençoados pelo Olhar da Graça do Senhor - seus corações estão imbuídos deste Bani.
Beba deste Néctar Ambrosial e permaneça para sempre no Amor do Senhor; medite no Senhor, o Sustentador do mundo.
Diz Nanak, cante este True Bani para sempre. ||23||
Sem o Verdadeiro Guru, outras canções são falsas.
As canções são falsas sem o Verdadeiro Guru; todas as outras músicas são falsas.
Os falantes são falsos e os ouvintes são falsos; aqueles que falam e recitam são falsos.
Eles podem cantar continuamente 'Har, Har' com suas línguas, mas não sabem o que estão dizendo.
A consciência deles é atraída por Maya; eles estão apenas recitando mecanicamente.
Diz Nanak, sem o Verdadeiro Guru, outras canções são falsas. ||24||
A Palavra do Shabad do Guru é uma joia cravejada de diamantes.
A mente que está ligada a esta joia funde-se no Shabad.
Aquele cuja mente está sintonizada com o Shabad, consagra o amor pelo Verdadeiro Senhor.
Ele mesmo é o diamante e Ele mesmo é a joia; quem é abençoado entende seu valor.
Diz Nanak, o Shabad é uma joia cravejada de diamantes. ||25||
Ele mesmo criou Shiva e Shakti, mente e matéria; o Criador os sujeita ao Seu Comando.
Fazendo cumprir Sua ordem, Ele mesmo vê tudo. Quão raros são aqueles que, como Gurmukh, chegam a conhecê-Lo.
Eles rompem os seus laços e alcançam a libertação; eles consagram o Shabad em suas mentes.
Aqueles a quem o próprio Senhor faz Gurmukh concentram amorosamente sua consciência no Único Senhor.
Diz Nanak, Ele mesmo é o Criador; Ele mesmo revela o Hukam de Seu Comando. ||26||
Os Simritees e os Shaastras discriminam entre o bem e o mal, mas não conhecem a verdadeira essência da realidade.
Eles não conhecem a verdadeira essência da realidade sem o Guru; eles não conhecem a verdadeira essência da realidade.
mundo está adormecido nos três modos e na dúvida; passa a noite de sua vida dormindo.
Aqueles seres humildes permanecem despertos e conscientes, em cujas mentes, pela Graça do Guru, o Senhor habita; eles cantam a Palavra Ambrosial do Bani do Guru.
Diz Nanak, somente eles obtêm a essência da realidade, aqueles que noite e dia permanecem amorosamente absortos no Senhor; eles passam a noite de suas vidas acordados e conscientes. ||27||
Ele nos alimentou no ventre da mãe; por que esquecê-Lo da mente?
Por que esquecer da mente esse Grande Doador, que nos deu sustento no fogo do útero?
Nada pode prejudicar alguém a quem o Senhor inspira a abraçar o Seu Amor.
Ele mesmo é o amor e Ele mesmo é o abraço; o Gurmukh O contempla para sempre.
Diz Nanak, por que esquecer da mente esse Grande Doador? ||28||
Assim como é o fogo dentro do útero, Maya também está lá fora.
O fogo de Maya é o mesmo; o Criador encenou esta peça.
Segundo Sua Vontade, a criança nasce e a família fica muito satisfeita.
O amor pelo Senhor desaparece e a criança se apega aos desejos; a escrita de Maya segue seu curso.
Esta é Maya, pela qual o Senhor é esquecido; o apego emocional e o amor pela dualidade aumentam.
Diz Nanak, pela graça do Guru, aqueles que consagram o amor pelo Senhor O encontram, no meio de Maya. ||29||
O próprio Senhor não tem preço; Seu valor não pode ser estimado.
Seu valor não pode ser estimado, embora as pessoas estejam cansadas de tentar.
Se você encontrar um Guru Verdadeiro assim, ofereça sua cabeça a Ele; seu egoísmo e vaidade serão erradicados por dentro.
Sua alma pertence a Ele; permaneça unido a Ele, e o Senhor habitará em sua mente.
O próprio Senhor não tem preço; muito afortunados são aqueles, ó Nanak, que alcançam o Senhor. ||30||
O Senhor é minha capital; minha mente é o comerciante.
Senhor é minha capital e minha mente é o comerciante; através do Verdadeiro Guru, conheço meu capital.
Medite continuamente no Senhor, Har, Har, ó minha alma, e você receberá seus lucros diariamente.
Essa riqueza é obtida por aqueles que agradam à Vontade do Senhor.
Diz Nanak, o Senhor é minha capital e minha mente é o comerciante. ||31||
Ó minha língua, você está absorto em outros sabores, mas seu desejo sedento não é saciado.
Sua sede não será saciada de forma alguma, até que você alcance a essência sutil do Senhor.
Se você obtiver a essência sutil do Senhor e beber dessa essência do Senhor, você não será perturbado pelo desejo novamente.
Esta essência sutil do Senhor é obtida pelo bom carma, quando se encontra o Verdadeiro Guru.
Diz Nanak, todos os outros sabores e essências são esquecidos, quando o Senhor vem habitar na mente. ||32||
Ó meu corpo, o Senhor infundiu Sua Luz em você, e então você veio ao mundo.
Senhor infundiu Sua Luz em você e então você veio ao mundo.
O próprio Senhor é sua mãe e Ele mesmo é seu pai; Ele criou os seres criados e revelou-lhes o mundo.
Pela Graça do Guru, alguns entendem, e então é um espetáculo; parece apenas um show.
Diz Nanak, Ele lançou as bases do Universo e infundiu Sua Luz, e então você veio ao mundo. ||33||
Minha mente ficou alegre ao ouvir a vinda de Deus.
Cantai os cânticos de alegria para acolher o Senhor, ó meus companheiros; minha casa se tornou a Mansão do Senhor.
Cantem continuamente os cânticos de alegria para receber o Senhor, ó meus companheiros, e a tristeza e o sofrimento não os afligirão.
Abençoado é aquele dia em que estou apegado aos pés do Guru e medito em meu Marido, Senhor.
Conheci a corrente sonora não tocada e a Palavra do Shabad do Guru; Desfruto a essência sublime do Senhor, o Nome do Senhor.
Diz Nanak, o próprio Deus me encontrou; Ele é o Fazedor, a Causa das causas. ||34||
Ó meu corpo, por que você veio a este mundo? Que ações você cometeu?
E que ações você cometeu, ó meu corpo, desde que veio a este mundo?
O Senhor que formou sua forma – você não consagrou esse Senhor em sua mente.
Pela graça do Guru, o Senhor habita na mente e o destino pré-ordenado da pessoa é cumprido.
Diz Nanak, este corpo é adornado e honrado quando a consciência está focada no Verdadeiro Guru. ||35||
Ó meus olhos, o Senhor infundiu Sua Luz em você; não olhe para nenhum outro senão o Senhor.
Não olhe para ninguém além do Senhor; somente o Senhor é digno de ser contemplado.
Todo este mundo que você vê é a imagem do Senhor; apenas a imagem do Senhor é vista.
Pela graça do Guru, eu entendo e vejo apenas o Único Senhor; não há ninguém exceto o Senhor.
Diz Nanak, esses olhos eram cegos; mas encontrando o Verdadeiro Guru, eles se tornaram oniscientes. ||36||
Ó meus ouvidos, vocês foram criados apenas para ouvir a Verdade.
Para ouvir a Verdade, você foi criado e apegado ao corpo; ouça o Verdadeiro Bani.
Ao ouvi-lo, a mente e o corpo são rejuvenescidos e a língua é absorvida pelo Néctar Ambrosial.
O Verdadeiro Senhor é invisível e maravilhoso; Seu estado não pode ser descrito.
Diz Nanak, ouça o Ambrosial Naam e torne-se santo; você foi criado apenas para ouvir a Verdade. ||37||
O Senhor colocou a alma na caverna do corpo e soprou o sopro de vida no instrumento musical do corpo.
Ele soprou o sopro de vida no instrumento musical do corpo e revelou as nove portas; mas Ele manteve a Décima Porta escondida.
Através do Gurdwara, o Portão do Guru, alguns são abençoados com fé amorosa, e a Décima Porta é revelada a eles.
Existem muitas imagens do Senhor e os nove tesouros do Naam; Seus limites não podem ser encontrados.
Diz Nanak, o Senhor colocou a alma na caverna do corpo e soprou o sopro da vida no instrumento musical do corpo. ||38||
Cante este verdadeiro cântico de louvor no verdadeiro lar da sua alma.
Cante o cântico de louvor em seu verdadeiro lar; medite lá no Verdadeiro Senhor para sempre.
Somente eles meditam em Ti, ó Verdadeiro Senhor, que agradas à Tua Vontade; como Gurmukh, eles entendem.
Esta Verdade é o Senhor e Mestre de tudo; quem é abençoado, o obtém.
Diz Nanak, cante o verdadeiro cântico de louvor no verdadeiro lar da sua alma. ||39||
Ouçam a canção de felicidade, ó afortunados; todos os seus anseios serão satisfeitos.
Eu obtive o Senhor Supremo Deus e todas as tristezas foram esquecidas.
A dor, a doença e o sofrimento partiram, ouvindo o Verdadeiro Bani.
Os Santos e seus amigos estão em êxtase, conhecendo o Guru Perfeito.
Puros são os ouvintes e puros os que falam; o Verdadeiro Guru é onipenetrante e penetrante.
Reza Nanak, tocando os pés do Guru, a corrente sonora não tocada dos clarins celestiais vibra e ressoa. ||40||1||

व्याख्या

- ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ, आंग : 917-918

रामकली, तृतीय मेहल, आनंद ~ आनंद का गीत:
एक सर्वव्यापक सृष्टिकर्ता ईश्वर। सच्चे गुरु की कृपा से:
हे माँ, मैं परमानंद में हूँ, क्योंकि मुझे मेरा सच्चा गुरु मिल गया है।
मुझे सहज ही सच्चा गुरु मिल गया है, और मेरा मन आनन्द के संगीत से गूंज रहा है।
रत्नजटित धुनें और उनसे संबंधित दिव्य स्वर-संगति 'शबद' का गायन करने के लिए आई हैं।
जो लोग शब्द गाते हैं उनके मन में भगवान निवास करते हैं।
नानक कहते हैं, मैं परमानंद में हूँ, क्योंकि मुझे मेरा सच्चा गुरु मिल गया है। ||१||
हे मेरे मन, सदैव प्रभु के साथ रहो।
हे मेरे मन, सदैव प्रभु के साथ रहो और सारे कष्ट भूल जाओगे।
वह तुम्हें अपना मान लेगा और तुम्हारे सारे काम-काज अच्छी तरह व्यवस्थित हो जायेंगे।
हमारा प्रभु और स्वामी सब कुछ करने में सर्वशक्तिमान है, तो फिर उसे अपने मन से क्यों भूल जाते हो?
नानक कहते हैं, हे मेरे मन, सदैव प्रभु के साथ रहो। ||२||
हे मेरे सच्चे स्वामी और मालिक, ऐसी कौन सी चीज़ है जो आपके दिव्य घर में नहीं है?
आपके घर में सब कुछ है; जिन्हें आप देते हैं, वे पाते हैं।
निरन्तर आपकी स्तुति और महिमा का गान करते हुए, आपका नाम मन में प्रतिष्ठित हो जाता है।
शब्द की दिव्य धुन उन लोगों के लिए गूंजती है, जिनके मन में नाम निवास करता है।
नानक कहते हैं, हे मेरे सच्चे रब और मालिक, ऐसा क्या है जो आपके घर में नहीं है? ||३||
सच्चा नाम ही मेरा एकमात्र सहारा है।
सच्चा नाम ही मेरा एकमात्र सहारा है; यह सारी भूख को संतुष्ट करता है।
इससे मेरे मन को शांति और स्थिरता मिली है; इससे मेरी सभी इच्छाएं पूरी हुई हैं।
मैं ऐसे महान् गुरु के प्रति सदैव न्यौछावर हूँ, जो इतने महान् हैं।
नानक कहते हैं, हे संतों, सुनो; शब्द के प्रति प्रेम को स्थापित करो।
सच्चा नाम ही मेरा एकमात्र सहारा है ||४||
पंच शब्द, पांच मूल ध्वनियाँ, उस पवित्र घर में गूंजती हैं।
उस धन्य घर में शब्द गूंजता है; वह अपनी सर्वशक्तिमान शक्ति उसमें भर देता है।
आपके माध्यम से हम पाँच कामनारूपी राक्षसों को वश में करते हैं और यातना देने वाले मृत्यु का वध करते हैं।
जिनका भाग्य पहले से ही निर्धारित है, वे भगवान के नाम से जुड़े हुए हैं।
नानक कहते हैं, वे शांति में हैं, और अखंड ध्वनि प्रवाह उनके घरों के भीतर कंपन कर रहा है। ||५||
सच्ची भक्ति के बिना शरीर सम्मानहीन है।
भक्ति-प्रेम के बिना शरीर का अपमान होता है; बेचारे क्या कर सकते हैं?
आपके अलावा कोई भी सर्वशक्तिमान नहीं है; हे समस्त प्रकृति के स्वामी, कृपया अपनी दया बरसाइए।
नाम के अतिरिक्त अन्य कोई विश्राम स्थान नहीं है; शब्द से जुड़कर हम सुन्दरता से सुशोभित हो जाते हैं।
नानक कहते हैं, भक्ति प्रेम के बिना बेचारे क्या कर सकते हैं? ||६||
आनंद, आनंद - आनंद की बात तो सभी करते हैं; आनंद तो गुरु के माध्यम से ही जाना जाता है।
शाश्वत आनन्द केवल गुरु के माध्यम से ही जाना जा सकता है, जब प्रिय भगवान अपनी कृपा प्रदान करते हैं।
अपनी कृपा प्रदान करते हुए, वह हमारे पापों को काट डालता है; वह हमें आध्यात्मिक ज्ञान के उपचारक मरहम से आशीर्वाद देता है।
जो लोग अपने भीतर से आसक्ति को मिटा देते हैं, वे सच्चे भगवान के शब्द से सुशोभित होते हैं।
नानक कहते हैं, केवल यही आनंद है - वह आनंद जो गुरु के द्वारा जाना जाता है। ||७||
हे बाबा! केवल वही इसे प्राप्त करता है, जिसे आप इसे देते हैं।
जिसे तू देता है, वही पाता है; अन्य बेचारे अभागे प्राणी क्या कर सकते हैं?
कुछ लोग संशय से मोहित होकर दसों दिशाओं में भटक रहे हैं, कुछ लोग नाम के मोह से सुशोभित हैं।
जो लोग ईश्वर की इच्छा का पालन करते हैं, गुरु की कृपा से उनका मन पवित्र और शुद्ध हो जाता है।
नानक कहते हैं, हे प्यारे प्रभु, जिसे आप देते हैं, वही इसे प्राप्त करता है। ||८||
आओ, प्रिय संतों, हम प्रभु की अव्यक्त वाणी बोलें।
हम प्रभु की अनकही वाणी को कैसे बोल सकते हैं? किस द्वार से हम उन्हें पाएँगे?
तन, मन, धन और सर्वस्व गुरु को समर्पित कर दो; उनकी इच्छा के आदेश का पालन करो, और तुम उन्हें पा लोगे।
गुरु की आज्ञा का पालन करो और उनकी बाणी का सच्चा शब्द गाओ।
नानक कहते हैं, हे संतों, सुनो और भगवान की अनकही वाणी बोलो। ||९||
हे चंचल मन! चतुराई से किसी ने भी भगवान को नहीं पाया है।
चतुराई से कोई उसे नहीं पा सका; हे मेरे मन, सुन!
यह माया इतनी आकर्षक है, इसके कारण लोग संशय में भटकते हैं।
यह आकर्षक माया उसी ने बनाई है जिसने यह औषधि दी है।
मैं उस पर बलि चढ़ रहा हूँ जिसने भावनात्मक लगाव को मधुर बना दिया है।
नानक कहते हैं, हे चंचल मन, उसे कोई भी चतुराई से नहीं पा सका है। ||१०||
हे प्रिय मन, सदैव सच्चे प्रभु का चिंतन करो।
यह परिवार जो तुम देख रहे हो, तुम्हारे साथ नहीं जायेगा।
वे तुम्हारे साथ नहीं चलेंगे, तो फिर तुम उन पर अपना ध्यान क्यों लगाते हो?
ऐसा कुछ मत करो जिसका अंत में तुम्हें पछतावा हो।
सच्चे गुरु की शिक्षाओं को सुनो - ये तुम्हारे साथ रहेंगी।
नानक कहते हैं, हे प्यारे मन, सदैव सच्चे प्रभु का चिंतन करो। ||११||
हे अप्राप्य एवं अथाह प्रभु, आपकी सीमाएँ नहीं पाई जा सकतीं।
आपकी सीमाएँ किसी ने नहीं पाई हैं; केवल आप ही जानते हैं।
समस्त जीव-जंतु आपकी ही क्रीड़ा हैं; आपका वर्णन कोई कैसे कर सकता है?
आप बोलते हैं और आप सब पर दृष्टि रखते हैं; आपने ही ब्रह्माण्ड की रचना की है।
नानक कहते हैं, आप सदैव अगम्य हैं, आपकी सीमा नहीं पाई जा सकती। ||१२||
देवदूत और मौन ऋषिगण अमृत की खोज करते हैं; यह अमृत गुरु से प्राप्त होता है।
यह अमृत तब प्राप्त होता है, जब गुरु अपनी कृपा प्रदान करते हैं; वे सच्चे प्रभु को मन में प्रतिष्ठित करते हैं।
सभी जीव-जंतु और प्राणी आपने ही बनाए हैं; केवल कुछ ही गुरु के दर्शन करने और उनका आशीर्वाद लेने आते हैं।
उनका लोभ, लालच और अहंकार दूर हो जाता है और सच्चा गुरु मधुर लगने लगता है।
नानक कहते हैं, जिन पर भगवान प्रसन्न होते हैं, वे गुरु के माध्यम से अमृत प्राप्त करते हैं। ||१३||
भक्तों की जीवनशैली अनोखी और विशिष्ट है।
भक्तों की जीवनशैली अनोखी और विशिष्ट है; वे सबसे कठिन मार्ग का अनुसरण करते हैं।
वे लोभ, लोभ, अहंकार और कामना का त्याग कर देते हैं; वे अधिक बातें नहीं करते।
वे जो रास्ता अपनाते हैं वह दोधारी तलवार से भी अधिक तेज और बाल से भी अधिक महीन है।
गुरु की कृपा से वे अपना स्वार्थ और दंभ त्याग देते हैं; उनकी आशाएँ भगवान में लीन हो जाती हैं।
नानक कहते हैं, प्रत्येक युग में भक्तों की जीवनशैली अद्वितीय और विशिष्ट होती है। ||14||
हे मेरे प्रभु और स्वामी, जैसे आप मुझे चलाते हैं, वैसे ही मैं भी चलता हूँ; आपके महिमामय गुणों को मैं और क्या जानूँ?
जैसे आप उन्हें चलने के लिए प्रेरित करते हैं, वे चलते हैं - आपने उन्हें मार्ग पर रख दिया है।
अपनी दया से आप उन्हें नाम से जोड़ते हैं; वे सदैव भगवान, हर, हर का ध्यान करते हैं।
जिनको आप अपना उपदेश सुनाते हैं, उन्हें गुरुद्वारे में, गुरु के द्वार पर शांति मिलती है।
नानक कहते हैं, हे मेरे सच्चे प्रभु और स्वामी, आप हमें अपनी इच्छा के अनुसार चलाते हैं। ||१५||
यह स्तुति गीत 'शबद' है, जो ईश्वर का सबसे सुन्दर शब्द है।
यह सुन्दर शब्द सच्चे गुरु द्वारा बोला गया स्तुति का शाश्वत गीत है।
यह उन लोगों के मन में स्थापित है जिन्हें भगवान ने पहले से ही ऐसा नियत कर रखा है।
कुछ लोग इधर-उधर भटकते रहते हैं, और बड़बड़ाते रहते हैं, परन्तु कोई भी बड़बड़ाने से उसे प्राप्त नहीं कर पाता।
नानक कहते हैं, यह शबद, यह स्तुति गीत, सच्चे गुरु द्वारा कहा गया है। ||१६||
जो विनम्र प्राणी भगवान का ध्यान करते हैं वे पवित्र हो जाते हैं।
भगवान का ध्यान करते हुए वे शुद्ध हो जाते हैं; गुरुमुख बनकर वे उनका ध्यान करते हैं।
वे पवित्र हैं, उनकी माताएं, पिता, परिवार और मित्र; उनके सभी साथी भी पवित्र हैं।
जो बोलते हैं वे शुद्ध हैं, जो सुनते हैं वे भी शुद्ध हैं; जो इसे अपने मन में स्थापित करते हैं वे भी शुद्ध हैं।
नानक कहते हैं, शुद्ध और पवित्र वे लोग हैं जो गुरुमुख होकर भगवान, हर, हर का ध्यान करते हैं। ||१७||
धार्मिक अनुष्ठानों से सहज संतुलन नहीं मिलता; सहज संतुलन के बिना संशयवाद दूर नहीं होता।
संशयवाद बनावटी कार्यों से दूर नहीं होता; हर कोई इन अनुष्ठानों को करने से थक गया है।
आत्मा संशयवाद से प्रदूषित है; इसे कैसे शुद्ध किया जा सकता है?
अपने मन को शबद से जोड़कर धो लें और अपनी चेतना को प्रभु पर केंद्रित रखें।
नानक कहते हैं, गुरु की कृपा से सहज संतुलन उत्पन्न होता है और यह संशय दूर हो जाता है। ||१८||
भीतर से प्रदूषित और बाहर से शुद्ध।
जो लोग बाहर से शुद्ध हैं, किन्तु भीतर से प्रदूषित हैं, वे जुए में अपना जीवन खो देते हैं।
वे इच्छा के इस भयानक रोग से ग्रस्त हो जाते हैं, और अपने मन में, वे मरने के बारे में भूल जाते हैं।
वेदों में परम लक्ष्य भगवान का नाम है; किन्तु वे इसे सुनते नहीं और राक्षसों की तरह भटकते रहते हैं।
नानक कहते हैं, जो लोग सत्य को त्याग देते हैं और असत्य से चिपके रहते हैं, वे जुए में अपना जीवन हार जाते हैं। ||१९||
भीतर से शुद्ध, और बाहर से शुद्ध।
जो लोग बाहर से शुद्ध हैं और भीतर से भी शुद्ध हैं, वे गुरु के माध्यम से अच्छे कर्म करते हैं।
झूठ का एक कण भी उन्हें छू नहीं पाता; उनकी आशाएं सत्य में लीन रहती हैं।
जो लोग इस मानव जीवन का रत्न कमाते हैं, वे सबसे अच्छे व्यापारी हैं।
नानक कहते हैं, जिनका मन शुद्ध है, वे सदैव गुरु के साथ रहते हैं। ||२०||
यदि कोई सिख सच्चे मन से गुरु की ओर मुड़ता है, तो वह सुनमुख हो जाता है।
यदि कोई सिख सच्चे मन से गुरु की ओर मुड़ता है, तो उसकी आत्मा गुरु के साथ रहती है।
वह अपने हृदय में गुरु के चरण-कमलों का ध्यान करता है; अपनी आत्मा की गहराई में वह उनका चिंतन करता है।
वह स्वार्थ और दंभ को त्यागकर सदैव गुरु के पक्ष में रहता है, वह गुरु के अलावा किसी को नहीं जानता।
नानक कहते हैं, हे संतों, सुनो! ऐसा सिख सच्ची श्रद्धा से गुरु की ओर मुड़ता है, और पूर्णमुख हो जाता है। ||२१||
जो मनुष्य गुरु से विमुख हो जाता है और बेमुख हो जाता है, उसे सच्चे गुरु के बिना मुक्ति नहीं मिलती।
उसे अन्यत्र भी मुक्ति नहीं मिलेगी; जाकर बुद्धिमानों से इस विषय में पूछो।
वह अनगिनत जन्मों में भटकेगा; सच्चे गुरु के बिना उसे मुक्ति नहीं मिलेगी।
परन्तु मोक्ष तब प्राप्त होता है जब मनुष्य सच्चे गुरु के चरणों से जुड़कर शब्द का कीर्तन करता है।
नानक कहते हैं, इस पर विचार करो और देखो कि सच्चे गुरु के बिना मुक्ति नहीं है। ||२२||
हे सच्चे गुरु के प्यारे सिखो, आओ और उनकी बाणी का सच्चा शब्द गाओ।
गुरु की बानी गाओ, जो शब्दों का सर्वोच्च शब्द है।
जिन लोगों पर भगवान की कृपा दृष्टि पड़ जाती है, उनके हृदय इस बानी से भर जाते हैं।
इस अमृतमयी रस का पान करो और सदा भगवान के प्रेम में रहो; जगत के पालनहार भगवान का ध्यान करो।
नानक कहते हैं, इस सच्ची बानी को सदा गाओ। ||२३||
सच्चे गुरु के बिना अन्य गीत झूठे हैं।
सच्चे गुरु के बिना गीत झूठे हैं; अन्य सभी गीत झूठे हैं।
बोलने वाले झूठे हैं, सुनने वाले भी झूठे हैं; बोलने वाले और सुनाने वाले भी झूठे हैं।
वे अपनी जीभ से निरन्तर 'हर, हर' का जाप करते रहते हैं, किन्तु वे नहीं जानते कि वे क्या कह रहे हैं।
उनकी चेतना माया से मोहित हो गई है; वे केवल यंत्रवत् जप कर रहे हैं।
नानक कहते हैं, सच्चे गुरु के बिना अन्य गीत झूठे हैं। ||२४||
गुरु का शब्द हीरे-जटित रत्न है।
जो मन इस रत्न से जुड़ जाता है, वह शब्द में विलीन हो जाता है।
जिसका मन शब्द के प्रति समर्पित है, उसमें सच्चे भगवान के प्रति प्रेम स्थापित हो जाता है।
वह स्वयं हीरा है, वह स्वयं ही रत्न है; जो धन्य है, वही उसका मूल्य समझता है।
नानक कहते हैं, शब्द हीरे-जटित रत्न है। ||२५||
उन्होंने स्वयं शिव और शक्ति, मन और पदार्थ की रचना की है; सृष्टिकर्ता उन्हें अपनी आज्ञा के अधीन रखता है।
वह अपना आदेश लागू करते हुए स्वयं ही सब कुछ देखता है। कितने विरल हैं वे लोग जो गुरुमुख होकर उसे जान पाते हैं।
वे अपने बंधन तोड़ देते हैं और मोक्ष प्राप्त कर लेते हैं; वे अपने मन में शब्द को प्रतिष्ठित कर लेते हैं।
जिन्हें भगवान स्वयं गुरुमुख बनाते हैं, वे प्रेमपूर्वक अपनी चेतना को एक भगवान पर केंद्रित करते हैं।
नानक कहते हैं, वह स्वयं ही सृष्टिकर्ता है; वह स्वयं ही अपने आदेश का हुक्म प्रकट करता है। ||२६||
सिमरितियाँ और शास्त्र अच्छे और बुरे में भेद करते हैं, लेकिन वे वास्तविकता का सही सार नहीं जानते।
वे गुरु के बिना वास्तविकता का सच्चा सार नहीं जानते; वे वास्तविकता का सच्चा सार नहीं जानते।
संसार तीन गुणों और संशय में सोया हुआ है; वह अपने जीवन की रात्रियाँ सोकर बिताता है।
वे विनम्र प्राणी जागृत और सचेत रहते हैं, जिनके मन में गुरु की कृपा से भगवान निवास करते हैं; वे गुरु की बानी के अमृतमय शब्द का जप करते हैं।
नानक कहते हैं, केवल वे ही सत्य का सार प्राप्त करते हैं, जो रात-दिन भगवान में प्रेमपूर्वक लीन रहते हैं; वे अपने जीवन की रातें जागते और जागरूक होकर बिताते हैं। ||२७||
उसने हमें माता के गर्भ में पाला, फिर उसे मन से क्यों भूला जाए?
ऐसे महान दाता को मन से क्यों भूला जाए, जिसने हमें गर्भ की अग्नि में जीवित रखा?
जिसे भगवान अपने प्रेम को अपनाने के लिए प्रेरित करते हैं, उसे कोई हानि नहीं पहुंचा सकता।
वे स्वयं ही प्रेम हैं, वे स्वयं ही आलिंगन हैं; गुरुमुख सदैव उनका चिंतन करता है।
नानक कहते हैं, ऐसे महान दाता को मन से क्यों भूला जाए? ||२८||
जैसे गर्भ के भीतर अग्नि है, वैसी ही माया बाहर भी है।
माया की अग्नि एक ही है, विधाता ने यह नाटक रचा है।
उनकी वसीयत के अनुसार, बच्चे का जन्म होता है और परिवार बहुत खुश होता है।
भगवान के प्रति प्रेम समाप्त हो जाता है, और बच्चा कामनाओं में आसक्त हो जाता है; माया का क्रम चलता रहता है।
यह माया है, जिसके द्वारा भगवान को भुला दिया जाता है; भावनात्मक आसक्ति और द्वैत प्रेम उमड़ता है।
नानक कहते हैं, गुरु की कृपा से, जो लोग भगवान के प्रति प्रेम को प्रतिष्ठित करते हैं, वे माया के बीच में भी उन्हें पा लेते हैं। ||२९||
भगवान स्वयं अमूल्य हैं, उनका मूल्य आँका नहीं जा सकता।
उसकी कीमत का अनुमान नहीं लगाया जा सकता, भले ही लोग कोशिश करते-करते थक गए हों।
यदि ऐसा कोई सच्चा गुरु मिल जाए तो उसे अपना शीश अर्पित कर दो, तुम्हारे अंदर से स्वार्थ और अहंकार मिट जाएगा।
आपकी आत्मा उसी की है; उसके साथ एक रहो, और प्रभु तुम्हारे मन में वास करने आएंगे।
भगवान स्वयं अमूल्य हैं; हे नानक! वे लोग बड़े भाग्यशाली हैं जो भगवान को प्राप्त करते हैं। ||३०||
प्रभु मेरी पूंजी है; मेरा मन व्यापारी है।
भगवान मेरी पूंजी हैं और मेरा मन व्यापारी है; सच्चे गुरु के माध्यम से, मैं अपनी पूंजी जानता हूँ।
हे मेरे मन, हे हर, हर, प्रभु का निरन्तर ध्यान कर, और तू प्रतिदिन अपना लाभ एकत्र करेगा।
यह धन उन लोगों को प्राप्त होता है जो भगवान की इच्छा को प्रसन्न करते हैं।
नानक कहते हैं, प्रभु मेरी पूंजी है और मेरा मन व्यापारी है। ||३१||
हे मेरी जिह्वा! तू अन्य स्वादों में उलझी हुई है, परन्तु तेरी प्यास शांत नहीं हो रही है।
जब तक तुम भगवान के सूक्ष्म तत्व को प्राप्त नहीं कर लेते, तब तक तुम्हारी प्यास किसी भी तरह से नहीं बुझेगी।
यदि तुम भगवान के सूक्ष्म सार को प्राप्त कर लो और भगवान के इस सार को पी लो, तो तुम्हें फिर कभी कामनाओं से व्याकुलता नहीं होगी।
भगवान का यह सूक्ष्म तत्व अच्छे कर्मों द्वारा प्राप्त होता है, जब कोई सच्चे गुरु से मिलने आता है।
नानक कहते हैं, जब प्रभु मन में निवास करने आते हैं, तो अन्य सभी स्वाद और सार भूल जाते हैं। ||३२||
हे मेरे शरीर, प्रभु ने अपना प्रकाश तुममें डाला, और फिर तुम संसार में आये।
प्रभु ने अपना प्रकाश आप में डाला और फिर आप संसार में आये।
प्रभु स्वयं ही तुम्हारी माता हैं, और वे स्वयं ही तुम्हारे पिता हैं; उन्होंने ही सृजित प्राणियों की रचना की, और उनके लिए संसार का प्रकाश किया।
गुरु कृपा से कुछ लोग समझ जाते हैं, और फिर यह एक दिखावा मात्र रह जाता है; यह महज एक दिखावा जैसा लगता है।
नानक कहते हैं, उन्होंने ब्रह्मांड की नींव रखी, अपना प्रकाश फैलाया, और फिर आप दुनिया में आए। ||३३||
परमेश्वर के आगमन की खबर सुनकर मेरा मन आनन्दित हो गया है।
हे मेरे साथियों, यहोवा के स्वागत में आनन्द के गीत गाओ; मेरा घराना यहोवा का भवन बन गया है।
हे मेरे साथियों, प्रभु के स्वागत में आनन्द के गीत निरन्तर गाओ, तब दुःख और कष्ट तुम्हें पीड़ित नहीं करेंगे।
वह दिन धन्य है, जब मैं गुरु के चरणों में आसक्त हो जाती हूँ और अपने पति भगवान का ध्यान करती हूँ।
मैंने अखंड ध्वनि प्रवाह और गुरु के शब्द को जान लिया है; मैं भगवान के उत्कृष्ट सार, भगवान के नाम का आनंद लेता हूं।
नानक कहते हैं, स्वयं भगवान मुझसे मिले हैं; वे कर्ता हैं, कारणों के कारण हैं। ||३४||
हे मेरे शरीर, तू इस संसार में क्यों आया है? तूने कौन से कर्म किये हैं?
और हे मेरे शरीर, जब से तू इस संसार में आया है, तब से तूने क्या-क्या कर्म किये हैं?
जिस प्रभु ने तुम्हारा स्वरूप बनाया है - उस प्रभु को तुमने अपने मन में प्रतिष्ठित नहीं किया है।
गुरु की कृपा से भगवान मन में निवास करते हैं और मनुष्य का पूर्व-निर्धारित भाग्य पूरा होता है।
नानक कहते हैं, यह शरीर सुशोभित और सम्मानित है, जब मनुष्य की चेतना सच्चे गुरु पर केंद्रित होती है। ||३५||
हे मेरी आँखों, प्रभु ने अपना प्रकाश तुममें डाल दिया है; प्रभु के अलावा किसी और की ओर मत देखो।
प्रभु के अलावा किसी अन्य की ओर मत देखो; केवल प्रभु ही दर्शन के योग्य हैं।
यह सारा संसार जो तुम देख रहे हो, भगवान की ही छवि है; केवल भगवान की ही छवि दिखाई देती है।
गुरु की कृपा से मैं समझता हूँ और केवल एक ईश्वर को देखता हूँ; ईश्वर के अलावा कोई नहीं है।
नानक कहते हैं, ये आँखें अंधी थीं; परन्तु सच्चे गुरु को पाकर ये सब कुछ देखने लगीं। ||३६||
हे मेरे कानों, तुम केवल सत्य सुनने के लिए ही बनाये गये हो।
सत्य को सुनने के लिए ही तुम इस शरीर से जुड़े हुए हो, इसलिए सच्ची बानी को सुनो।
इसे सुनने से मन और शरीर में स्फूर्ति आ जाती है तथा जिह्वा अमृत में लीन हो जाती है।
सच्चा प्रभु अदृश्य और अद्भुत है; उसकी स्थिति का वर्णन नहीं किया जा सकता।
नानक कहते हैं, अमृत नाम सुनो और पवित्र बनो; तुम केवल सत्य सुनने के लिए ही बनाए गए हो। ||३७||
भगवान ने आत्मा को शरीर की गुफा में रखा, और शरीर के वाद्य में जीवन की सांस फूँकी।
उन्होंने शरीर रूपी वाद्य में जीवन की सांस फूँकी और नौ द्वार प्रकट कर दिए; किन्तु उन्होंने दसवें द्वार को छिपाए रखा।
गुरुद्वारे, अर्थात् गुरु के द्वार के माध्यम से कुछ लोगों को प्रेमपूर्ण आस्था का आशीर्वाद मिलता है, और दसवां द्वार उनके सामने प्रकट होता है।
भगवान की अनेक प्रतिमाएँ हैं, तथा नाम की नौ निधियाँ हैं; उनकी सीमाएँ नहीं पाई जा सकतीं।
नानक कहते हैं, भगवान ने आत्मा को शरीर की गुफा में रखा, और शरीर के संगीत वाद्ययंत्र में जीवन की सांस फूँकी। ||३८||
अपनी आत्मा के सच्चे घर में स्तुति का यह सच्चा गीत गाओ।
अपने सच्चे घर में स्तुति का गीत गाओ; वहाँ सदा सच्चे प्रभु का ध्यान करो।
हे सच्चे प्रभु! वे ही आपका ध्यान करते हैं, जो आपकी इच्छा को प्रसन्न करते हैं; वे गुरुमुख के रूप में समझते हैं।
यह सत्य सबका प्रभु और स्वामी है; जो भी धन्य है, वह इसे प्राप्त करता है।
नानक कहते हैं, अपनी आत्मा के सच्चे घर में स्तुति का सच्चा गीत गाओ। ||३९||
हे परम भाग्यशाली लोगों, आनन्द का गीत सुनो; तुम्हारी सभी अभिलाषाएँ पूरी होंगी।
मैंने परम प्रभु परमेश्वर को प्राप्त कर लिया है और सारे दुःख भूल गये हैं।
सच्ची बानी सुनकर दुख, बीमारी और कष्ट दूर हो गए हैं।
संत और उनके मित्र पूर्ण गुरु को जानकर आनंद में हैं।
शुद्ध हैं श्रोता और शुद्ध हैं वक्ता; सच्चा गुरु सर्वव्यापी और सर्वव्यापक है।
नानक प्रार्थना करते हैं, गुरु के चरणों को छूते ही दिव्य बिगुलों की अखंड ध्वनि धारा कंपनित होकर प्रतिध्वनित होती है। ||४०||१||