Tilang, First Mehl:
Habang ang Salita ng Mapagpatawad na Panginoon ay dumarating sa akin, gayon din ang pagpapahayag ko nito, O Lalo.
Dala ang kasalan ng kasalanan, si Babar ay sumalakay mula sa Kaabul, hinihingi ang aming lupain bilang kanyang regalo sa kasal, O Lalo.
Ang kahinhinan at katuwiran ay parehong naglaho, at ang kasinungalingan ay gumagapang tulad ng isang pinuno, O Lalo.
Ang mga Qazi at ang mga Brahmin ay nawala ang kanilang mga tungkulin, at si Satanas ngayon ay nagsasagawa ng mga seremonya ng kasal, O Lalo.
Ang mga babaeng Muslim ay nagbabasa ng Koran, at sa kanilang paghihirap, tumawag sila sa Diyos, O Lalo.
Ang mga babaeng Hindu na may mataas na katayuan sa lipunan, at ang iba pa na may mababang katayuan din, ay inilalagay sa parehong kategorya, O Lalo.
Ang mga awit sa kasal ng pagpatay ay inaawit, O Nanak, at ang dugo ay winisikan sa halip na safron, O Lalo. ||1||
Inawit ni Nanak ang Maluwalhating Papuri ng Panginoon at Guro sa lungsod ng mga bangkay, at tinig ang salaysay na ito.
Ang Isa na lumikha, at ikinabit ang mga mortal sa mga kasiyahan, nakaupong mag-isa, at pinapanood ito.
Ang Panginoon at Guro ay Totoo, at Totoo ang Kanyang katarungan. Inilalabas Niya ang Kanyang mga Utos ayon sa Kanyang paghatol.
Ang tela ng katawan ay mapupunit, at pagkatapos ay maaalala ng India ang mga salitang ito.
Pagdating sa pitumpu't walo (1521 AD), sila ay aalis sa siyamnapu't pito (1540 AD), at pagkatapos ay isa pang alagad ng tao ang babangon.
Si Nanak ay nagsasalita ng Salita ng Katotohanan; ipinahahayag niya ang Katotohanan sa ito, sa tamang panahon. ||2||3||5||
Tilang ay puno ng pakiramdam na sinubukan nang husto upang mapabilib, ngunit ang pakiramdam na ang pagsisikap na ginawa ay hindi pinahahalagahan. Gayunpaman, ang kapaligiran ay hindi ng galit o pagkabalisa, ngunit ng pagmumuni-muni, dahil ang taong sinusubukan mong mapabilib ay mahal na mahal mo.