Jaitsree, Ninth Mehl:
O Mahal na Panginoon, pakiusap, iligtas ang aking karangalan!
Ang takot sa kamatayan ay pumasok sa aking puso; Kumapit ako sa Proteksyon ng Iyong Santuwaryo, O Panginoon, karagatan ng awa. ||1||I-pause||
Ako ay isang malaking makasalanan, hangal at sakim; ngunit ngayon, sa wakas, ako ay napapagod sa paggawa ng mga kasalanan.
Hindi ko makakalimutan ang takot na mamatay; ang pag-aalalang ito ay lumalamon sa aking katawan. ||1||
Sinusubukan kong palayain ang aking sarili, tumatakbo sa sampung direksyon.
Ang dalisay, malinis na Panginoon ay nananatili sa kaibuturan ng aking puso, ngunit hindi ko nauunawaan ang lihim ng Kanyang misteryo. ||2||
Wala akong merito, at wala akong alam tungkol sa meditation o austerities; ano ang dapat kong gawin ngayon?
O Nanak, ako ay pagod na pagod; Hinahanap ko ang kanlungan ng Iyong Santuwaryo; O Diyos, pagpalain mo ako ng regalo ng kawalang-takot. ||3||2||
Pamagat: | Raag Jaithsree |
---|---|
Manunulat: | Guru Tegh Bahadur Ji |
Pahina: | 703 |
Bilang ng Linya: | 2 - 6 |
Inihahatid ni Jaitsiri ang taos-pusong damdamin ng hindi kayang mabuhay nang walang kasama. Ang kalooban nito ay abala sa mga damdamin ng pag-asa at isang napakalaki na pakiramdam ng desperadong pag-abot upang makasama ang taong iyon.