జైత్శ్రీ, తొమ్మిదవ మెహల్:
ఓ డియర్ లార్డ్, దయచేసి నా గౌరవాన్ని కాపాడండి!
మరణ భయం నా హృదయంలో ప్రవేశించింది; ఓ ప్రభూ, దయగల సాగరమైన నీ అభయారణ్యం యొక్క రక్షణను నేను అంటిపెట్టుకుని ఉన్నాను. ||1||పాజ్||
నేను గొప్ప పాపిని, మూర్ఖుడిని మరియు అత్యాశతో; కానీ ఇప్పుడు, చివరికి, నేను పాపాలు చేయడంలో విసిగిపోయాను.
నేను మరణ భయాన్ని మరచిపోలేను; ఈ ఆందోళన నా శరీరాన్ని తినేస్తోంది. ||1||
పది దిక్కులకూ పరిగెడుతూ నన్ను నేను విముక్తం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను.
స్వచ్ఛమైన, నిష్కళంకమైన ప్రభువు నా హృదయంలో లోతుగా ఉంటాడు, కానీ అతని రహస్యం యొక్క రహస్యం నాకు అర్థం కాలేదు. ||2||
నాకు యోగ్యత లేదు, ధ్యానం లేదా తపస్సు గురించి నాకు ఏమీ తెలియదు; నేను ఇప్పుడు ఏమి చేయాలి?
ఓ నానక్, నేను అలసిపోయాను; నేను నీ అభయారణ్యం యొక్క ఆశ్రయాన్ని కోరుతున్నాను; ఓ దేవా, దయచేసి నన్ను నిర్భయ వరాన్ని అనుగ్రహించు. ||3||2||
జైత్సిరి ఎవరైనా లేకుండా జీవించలేననే హృదయపూర్వక భావోద్వేగాన్ని తెలియజేసారు. దాని మానసిక స్థితి ఆధారపడే భావాలతో మరియు ఆ వ్యక్తితో కలిసి ఉండటానికి నిర్విరామంగా చేరుకోవాలనే అధిక భావనతో నిమగ్నమై ఉంటుంది.