تلنگ، پهرين مهل:
جيئن بخشڻهار جو ڪلام مون وٽ اچي ٿو، تيئن مان ان جو اظهار ڪريان ٿو، اي لالو.
ڏوڪريءَ جي شاديءَ جي محفل کڻي اچي، بابر ڪابل مان ڪابل اچي، اسان جي زمين گهرائي، اي لالو.
شرافت ۽ صداقت ٻئي ختم ٿي ويا آهن، ۽ ڪوڙ هڪ اڳواڻ وانگر، اي لالو جي چوڌاري ڦري ٿو.
قاضي ۽ برهمڻ پنهنجا ڪردار وڃائي چڪا آهن، ۽ شيطان هاڻي شاديءَ جون رسمون ادا ڪري ٿو، اي لالو.
مسلمان عورتون قرآن شريف پڙهن ٿيون، ۽ پنهنجي ڏک ۾ خدا کي سڏين ٿيون، اي لالو.
اي لالو، اعليٰ سماجي رتبي وارين هندو عورتن کي، ۽ ٻيون هيٺيون رتبيون به، ساڳئي درجي ۾ رکيون وڃن ٿيون.
قتل جي شاديءَ جا گيت ڳايا وڃن ٿا، اي نانڪ، زعفران جي بدران رت ڦٽي ٿو، اي لالو. ||1||
نانڪ لاشن جي شهر ۾ رب ۽ ماسٽر جي شاندار حمد ڳائي ٿو، ۽ هن اڪائونٽ کي آواز ڏئي ٿو.
جنهن پيدا ڪيو ۽ انسانن کي لذت سان ڳنڍيو، اهو اڪيلو ويٺو آهي، ۽ اهو ڏسي ٿو.
رب ۽ مالڪ سچو آهي، ۽ سچو سندس انصاف آهي. هو پنهنجي فيصلي مطابق پنهنجا حڪم جاري ڪري ٿو.
جسم جا ڪپڙا ڦاٽي ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويندا، پوءِ هندستان کي اهي لفظ ياد ايندا.
ستتر اٺين (1521ع) ۾ اچي، اهي ستين (1540ع) ۾ روانا ٿيندا، ۽ پوءِ انسان جو هڪ ٻيو شاگرد اٿندو.
نانڪ سچ جو ڪلام ٻڌائي ٿو؛ هن صحيح وقت تي سچ جو اعلان ڪري ٿو. ||2||3||5||
تلنگ ان احساس سان ڀرپور آهي، جنهن کي متاثر ڪرڻ جي تمام گهڻي ڪوشش ڪئي وئي آهي، پر ان احساس کي ساراهيو نه ويو آهي. تنهن هوندي به، ماحول ڪاوڙ يا ناراضگي جو نه آهي، پر برائوزنگ جو آهي، جيئن توهان کي متاثر ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيو، توهان کي تمام پيارو آهي.