जैतश्री, नववी मेहल:
हे प्रिय परमेश्वरा, कृपा करून माझा सन्मान वाचवा!
मृत्यूची भीती माझ्या हृदयात घुसली आहे; हे कृपेच्या सागरा, मी तुझ्या अभयारण्याच्या रक्षणाला चिकटून आहे. ||1||विराम||
मी मोठा पापी, मूर्ख आणि लोभी आहे; पण आता, शेवटी, मी पापे करून थकलो आहे.
मरणाची भीती मी विसरू शकत नाही; ही चिंता माझे शरीर खात आहे. ||1||
मी स्वत:ला मुक्त करण्याचा प्रयत्न करत आहे, दहा दिशांना धावत आहे.
शुद्ध, निष्कलंक परमेश्वर माझ्या अंतःकरणात खोलवर राहतो, परंतु त्याच्या रहस्याचे रहस्य मला समजत नाही. ||2||
माझ्याकडे योग्यता नाही, आणि मला ध्यान किंवा तपस्याबद्दल काहीही माहिती नाही; मी आता काय करावे?
हे नानक, मी थकलो आहे; मी तुझ्या अभयारण्याचा आश्रय घेतो; हे देवा, मला निर्भयतेचे वरदान द्या. ||3||2||
जैतसिरी कुणाशिवाय जगू शकत नसल्याची मनस्वी भावना व्यक्त करते. त्याची मनःस्थिती अवलंबित्वाच्या भावनांनी व्यापलेली असते आणि त्या व्यक्तीसोबत असण्याची तीव्र इच्छा असते.