ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
मारू महला ३ ॥मारू, तिसरी मेहल:
ਏਕੋ ਸੇਵੀ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ॥
एको सेवी सदा थिरु साचा ॥मी एका परमेश्वराची सेवा करतो, जो शाश्वत, स्थिर आणि सत्य आहे.
ਦੂਜੈ ਲਾਗਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਕਾਚਾ ॥
दूजै लागा सभु जगु काचा ॥द्वैताशी संलग्न, सर्व जग मिथ्या आहे.
ਗੁਰਮਤੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਸਾਚਿ ਪਤੀਜੈ ਹੇ ॥੧॥
गुरमती सदा सचु सालाही साचे ही साचि पतीजै हे ॥१॥गुरूंच्या उपदेशाचे पालन करून, मी सदैव खऱ्या परमेश्वराची स्तुती करतो, खऱ्याच्या सत्यावर प्रसन्न होतो. ||1||
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਬਹੁਤੇ ਮੈ ਏਕੁ ਨ ਜਾਤਾ ॥
तेरे गुण बहुते मै एकु न जाता ॥तुझे तेजोमय पुण्य पुष्कळ आहे हे प्रभो; मला एकही माहीत नाही.
ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ॥
आपे लाइ लए जगजीवनु दाता ॥जगाचा जीवन, महान दाता, आपल्याला स्वतःशी जोडतो.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮਤਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੨॥
आपे बखसे दे वडिआई गुरमति इहु मनु भीजै हे ॥२॥तो स्वत: क्षमा करतो, आणि गौरवशाली महानता देतो. गुरूंच्या उपदेशाने हे मन प्रसन्न होते. ||2||
ਮਾਇਆ ਲਹਰਿ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
माइआ लहरि सबदि निवारी ॥शब्दाने मायेच्या लहरींना वश केले आहे.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥
इहु मनु निरमलु हउमै मारी ॥अहंकारावर विजय मिळवला आहे आणि हे मन निष्कलंक झाले आहे.
ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੩॥
सहजे गुण गावै रंगि राता रसना रामु रवीजै हे ॥३॥प्रभूच्या प्रेमाने ओतप्रोत होऊन मी अंतःप्रेरणेने त्याची गौरवगान गातो. माझी जीभ परमेश्वराच्या नामाचा जप करते आणि त्याचा आस्वाद घेते. ||3||
ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤ ਵਿਹਾਣੀ ॥
मेरी मेरी करत विहाणी ॥"माझे, माझे!" असे ओरडत आहे. तो आपले आयुष्य घालवतो.
ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੂਝੈ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥
मनमुखि न बूझै फिरै इआणी ॥स्वार्थी मनमुखाला कळत नाही; तो अज्ञानात फिरतो.
ਜਮਕਾਲੁ ਘੜੀ ਮੁਹਤੁ ਨਿਹਾਲੇ ਅਨਦਿਨੁ ਆਰਜਾ ਛੀਜੈ ਹੇ ॥੪॥
जमकालु घड़ी मुहतु निहाले अनदिनु आरजा छीजै हे ॥४॥प्रत्येक क्षणी, प्रत्येक क्षणी मृत्यूचा दूत त्याच्यावर लक्ष ठेवतो; रात्रंदिवस त्याचे आयुष्य वाया जात आहे. ||4||
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥
अंतरि लोभु करै नही बूझै ॥तो आतून लोभ बाळगतो आणि त्याला समजत नाही.
ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੂਝੈ ॥
सिर ऊपरि जमकालु न सूझै ॥त्याच्या डोक्यावर मृत्यूचा दूत फिरताना दिसत नाही.
ਐਥੈ ਕਮਾਣਾ ਸੁ ਅਗੈ ਆਇਆ ਅੰਤਕਾਲਿ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ਹੇ ॥੫॥
ऐथै कमाणा सु अगै आइआ अंतकालि किआ कीजै हे ॥५॥या जगात कोणी जे काही करेल, त्याला परलोकात तोंड द्यावे लागेल; शेवटच्या क्षणी तो काय करू शकतो? ||5||
ਜੋ ਸਚਿ ਲਾਗੇ ਤਿਨ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥
जो सचि लागे तिन साची सोइ ॥जे सत्याशी संलग्न आहेत ते सत्य आहेत.
ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਨਮੁਖਿ ਰੋਇ ॥
दूजै लागे मनमुखि रोइ ॥द्वैताला जोडलेले स्वार्थी मनमुख रडतात.
ਦੁਹਾ ਸਿਰਿਆ ਕਾ ਖਸਮੁ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਗੁਣ ਮਹਿ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੬॥
दुहा सिरिआ का खसमु है आपे आपे गुण महि भीजै हे ॥६॥तो दोन्ही जगाचा स्वामी आणि स्वामी आहे; तो स्वतः सद्गुणात रमतो. ||6||
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਜਨੁ ਸੋਹੈ ॥
गुर कै सबदि सदा जनु सोहै ॥गुरूंच्या वचनाने त्यांचा नम्र सेवक सदैव उच्च होतो.
ਨਾਮ ਰਸਾਇਣਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੋਹੈ ॥
नाम रसाइणि इहु मनु मोहै ॥हे मन अमृताचे उगमस्थान असलेल्या नामाने मोहित झाले आहे.
ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਾਗੈ ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੭॥
माइआ मोह मैलु पतंगु न लागै गुरमती हरि नामि भीजै हे ॥७॥मायेच्या आसक्तीच्या घाणीने तो अजिबात डागलेला नाही; गुरूंच्या उपदेशाने तो प्रभूच्या नामाने प्रसन्न आणि तृप्त होतो. ||7||
ਸਭਨਾ ਵਿਚਿ ਵਰਤੈ ਇਕੁ ਸੋਈ ॥
सभना विचि वरतै इकु सोई ॥एकच परमेश्वर सर्वांमध्ये सामावलेला आहे.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥
गुरपरसादी परगटु होई ॥गुरूंच्या कृपेने तो प्रकट होतो.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਨਾਇ ਸਾਚੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੮॥
हउमै मारि सदा सुखु पाइआ नाइ साचै अंम्रितु पीजै हे ॥८॥जो आपल्या अहंकाराला वश करतो, त्याला शाश्वत शांती मिळते; तो खऱ्या नामाचे अमृत पितो. ||8||
ਕਿਲਬਿਖ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥
किलबिख दूख निवारणहारा ॥देव पाप आणि दुःखाचा नाश करणारा आहे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਿਆ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥
गुरमुखि सेविआ सबदि वीचारा ॥गुरुमुख त्याची सेवा करतो, आणि शब्दाचे चिंतन करतो.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਨੁ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੯॥
सभु किछु आपे आपि वरतै गुरमुखि तनु मनु भीजै हे ॥९॥तो स्वतः सर्वस्व व्यापून आहे. गुरुमुखाचे शरीर आणि मन तृप्त आणि प्रसन्न होते. ||9||
ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰੇ ॥
माइआ अगनि जलै संसारे ॥मायेच्या आगीत जग जळत आहे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਵਾਰੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
गुरमुखि निवारै सबदि वीचारे ॥गुरुमुख शब्दाचे चिंतन करून ही आग विझवतो.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਮੁ ਲੀਜੈ ਹੇ ॥੧੦॥
अंतरि सांति सदा सुखु पाइआ गुरमती नामु लीजै हे ॥१०॥खोलवर शांतता आणि शांती असते आणि चिरस्थायी शांती मिळते. गुरूंच्या शिकवणीचे पालन केल्याने, नाम, परमेश्वराच्या नावाने धन्यता प्राप्त होते. ||10||
ਇੰਦ੍ਰ ਇੰਦ੍ਰਾਸਣਿ ਬੈਠੇ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਪਾਵਹਿ ॥
इंद्र इंद्रासणि बैठे जम का भउ पावहि ॥सिंहासनावर बसलेला इंद्रसुद्धा मृत्यूच्या भीतीने ग्रासलेला आहे.
ਜਮੁ ਨ ਛੋਡੈ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵਹਿ ॥
जमु न छोडै बहु करम कमावहि ॥त्यांनी सर्व प्रकारचा प्रयत्न केला तरीही मृत्यूचा दूत त्यांना सोडणार नाही.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਤਾ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੧॥
सतिगुरु भेटै ता मुकति पाईऐ हरि हरि रसना पीजै हे ॥११॥जेव्हा कोणी खऱ्या गुरूंना भेटतो, तेव्हा मनुष्य मुक्त होतो, मद्यपान करतो आणि भगवान, हर, हरच्या उदात्त तत्वाचा आस्वाद घेतो. ||11||
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
मनमुखि अंतरि भगति न होई ॥स्वार्थी मनमुखात भक्ती नसते.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਾਂਤਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
गुरमुखि भगति सांति सुखु होई ॥भक्ती उपासनेद्वारे गुरुमुखाला शांती आणि शांती मिळते.
ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਾਵਨ ਸਦਾ ਹੈ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮਤਿ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੧੨॥
पवित्र पावन सदा है बाणी गुरमति अंतरु भीजै हे ॥१२॥सदैव शुद्ध आणि पवित्र हे गुरूंचे वचन आहे; गुरूंच्या शिकवणीचे पालन केल्याने माणसाचे अंतरंग त्यात भिनलेले असते. ||12||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥
ब्रहमा बिसनु महेसु वीचारी ॥मी ब्रह्मा, विष्णू आणि शिव यांना मानले आहे.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਧਕ ਮੁਕਤਿ ਨਿਰਾਰੀ ॥
त्रै गुण बधक मुकति निरारी ॥ते तीन गुण - तीन गुणांनी बद्ध आहेत; ते मुक्तीपासून दूर आहेत.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਏਕੋ ਹੈ ਜਾਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੩॥
गुरमुखि गिआनु एको है जाता अनदिनु नामु रवीजै हे ॥१३॥गुरुमुखाला एका परमेश्वराचे आध्यात्मिक ज्ञान माहीत असते. रात्रंदिवस तो भगवंताच्या नामाचा जप करतो. ||१३||
ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਬੂਝਹਿ ॥
बेद पड़हि हरि नामु न बूझहि ॥तो वेद वाचू शकतो, परंतु त्याला परमेश्वराच्या नामाची जाणीव होत नाही.
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਲੂਝਹਿ ॥
माइआ कारणि पड़ि पड़ि लूझहि ॥मायेच्या निमित्तानं तो वाचतो, पाठ करतो आणि वाद घालतो.
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਜੈ ਹੇ ॥੧੪॥
अंतरि मैलु अगिआनी अंधा किउ करि दुतरु तरीजै हे ॥१४॥अज्ञानी आणि आंधळा माणूस आतून अस्वच्छतेने भरलेला असतो. तो अगम्य विश्वसागर कसा पार करेल? ||14||
ਬੇਦ ਬਾਦ ਸਭਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣਹਿ ॥
बेद बाद सभि आखि वखाणहि ॥वेदांच्या सर्व वादांना तो आवाज देतो,
ਨ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਨ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਹਿ ॥
न अंतरु भीजै न सबदु पछाणहि ॥परंतु त्याचे अंतरंग तृप्त किंवा तृप्त होत नाही आणि त्याला शब्दाची जाणीव होत नाही.
ਪੁੰਨੁ ਪਾਪੁ ਸਭੁ ਬੇਦਿ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੫॥
पुंनु पापु सभु बेदि द्रिड़ाइआ गुरमुखि अंम्रितु पीजै हे ॥१५॥वेद सर्व पुण्य आणि दुर्गुण सांगतात, परंतु केवळ गुरुमुखच अमृत पितात. ||15||
ਆਪੇ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
आपे साचा एको सोई ॥एकच खरा परमेश्वर सर्वस्व आहे.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
तिसु बिनु दूजा अवरु न कोई ॥त्याच्याशिवाय दुसरे कोणी नाही.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚੋ ਸਚੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੬॥੬॥
नानक नामि रते मनु साचा सचो सचु रवीजै हे ॥१६॥६॥हे नानक, नामाशी एकरूप झालेल्याचे मन खरे आहे; तो सत्य बोलतो, आणि सत्याशिवाय काहीच नाही. ||16||6||
राग मारू
युद्धाच्या तयारीसाठी रणांगणावर परंपरेने मारूचे गायन केले जात असे. या रागाचा स्वभाव आक्रमक आहे, ज्यामुळे परिणामांची पर्वा न करता सत्य व्यक्त करण्याची आणि त्यावर जोर देण्याची आंतरिक शक्ती आणि शक्ती निर्माण होते. मारूचा स्वभाव निर्भयपणा आणि शक्ती दर्शवितो ज्यामुळे सत्य बोलले जाईल याची खात्री होते, मग त्याची किंमत कितीही असो.