ജൈത്ശ്രീ, ഒമ്പതാം മെഹൽ:
പ്രിയ കർത്താവേ, ദയവായി എൻ്റെ മാനം രക്ഷിക്കൂ!
മരണഭയം എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു; കർത്താവേ, കാരുണ്യത്തിൻ്റെ സാഗരമേ, നിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൻ്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ ഞാൻ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ഞാൻ മഹാപാപിയും വിഡ്ഢിയും അത്യാഗ്രഹിയുമാണ്; എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, ഒടുവിൽ, ഞാൻ പാപങ്ങൾ ചെയ്തു ക്ഷീണിച്ചു.
മരിക്കാനുള്ള ഭയം എനിക്ക് മറക്കാൻ കഴിയില്ല; ഈ ഉത്കണ്ഠ എൻ്റെ ശരീരത്തെ ദഹിപ്പിക്കുന്നു. ||1||
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ഓടിക്കൊണ്ട് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ മോചിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
ശുദ്ധവും കളങ്കരഹിതനുമായ കർത്താവ് എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവൻ്റെ രഹസ്യത്തിൻ്റെ രഹസ്യം എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ||2||
എനിക്ക് ഒരു യോഗ്യതയും ഇല്ല, എനിക്ക് ധ്യാനത്തെക്കുറിച്ചോ തപസ്സിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ല; ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്തു ചെയ്യണം?
ഓ നാനാക്ക്, ഞാൻ തളർന്നുപോയി; ഞാൻ നിൻ്റെ വിശുദ്ധമന്ദിരത്തിൻ്റെ അഭയം തേടുന്നു; ദൈവമേ, നിർഭയത്വം എന്ന വരം നൽകി എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ. ||3||2||
ഒരാളില്ലാതെ ജീവിക്കാൻ കഴിയാത്തതിൻ്റെ ഹൃദയസ്പർശിയായ വികാരമാണ് ജയ്സിരി പകരുന്നത്. അതിൻ്റെ മാനസികാവസ്ഥ ആശ്രിതത്വത്തിൻ്റെ വികാരങ്ങളാലും ആ വ്യക്തിയോടൊപ്പം ആയിരിക്കാൻ തീവ്രമായി എത്തിച്ചേരാനുള്ള അമിതമായ ബോധത്തിലും വ്യാപൃതമാണ്.