ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |മാരൂ, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਏਕੋ ਸੇਵੀ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ॥
eko sevee sadaa thir saachaa |ശാശ്വതവും സ്ഥിരവും സത്യവുമായ ഏകനായ കർത്താവിനെ ഞാൻ സേവിക്കുന്നു.
ਦੂਜੈ ਲਾਗਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਕਾਚਾ ॥
doojai laagaa sabh jag kaachaa |ദ്വൈതത്തോട് ചേർന്ന്, ലോകം മുഴുവൻ അസത്യമാണ്.
ਗੁਰਮਤੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਸਾਚਿ ਪਤੀਜੈ ਹੇ ॥੧॥
guramatee sadaa sach saalaahee saache hee saach pateejai he |1|ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടർന്ന്, സത്യത്തിൻ്റെ സത്യത്തിൽ സന്തുഷ്ടനായി, ഞാൻ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ എന്നേക്കും സ്തുതിക്കുന്നു. ||1||
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਬਹੁਤੇ ਮੈ ਏਕੁ ਨ ਜਾਤਾ ॥
tere gun bahute mai ek na jaataa |കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ മഹത്വപൂർണമായ ഗുണങ്ങൾ പലതാണ്; ഒരെണ്ണം പോലും എനിക്കറിയില്ല.
ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ॥
aape laae le jagajeevan daataa |ലോകജീവിതം, മഹാദാതാവ്, നമ്മെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮਤਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੨॥
aape bakhase de vaddiaaee guramat ihu man bheejai he |2|അവൻ തന്നെ ക്ഷമിക്കുകയും മഹത്വമുള്ള മഹത്വം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടരുമ്പോൾ ഈ മനസ്സ് ആനന്ദിക്കുന്നു. ||2||
ਮਾਇਆ ਲਹਰਿ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
maaeaa lahar sabad nivaaree |ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം മായയുടെ തിരമാലകളെ കീഴടക്കി.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥
eihu man niramal haumai maaree |അഹംഭാവം കീഴടക്കി, ഈ മനസ്സ് കളങ്കരഹിതമായി.
ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੩॥
sahaje gun gaavai rang raataa rasanaa raam raveejai he |3|ഞാൻ അവബോധപൂർവ്വം കർത്താവിൻ്റെ സ്‌നേഹത്താൽ നിറഞ്ഞ അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു. എൻ്റെ നാവ് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||3||
ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤ ਵਿਹਾਣੀ ॥
meree meree karat vihaanee |എൻ്റെ, എൻ്റെ! അവൻ തൻ്റെ ജീവിതം ചെലവഴിക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੂਝੈ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥
manamukh na boojhai firai eaanee |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല; അവൻ അജ്ഞതയിൽ ചുറ്റിനടക്കുന്നു.
ਜਮਕਾਲੁ ਘੜੀ ਮੁਹਤੁ ਨਿਹਾਲੇ ਅਨਦਿਨੁ ਆਰਜਾ ਛੀਜੈ ਹੇ ॥੪॥
jamakaal gharree muhat nihaale anadin aarajaa chheejai he |4|മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ ഓരോ നിമിഷവും ഓരോ നിമിഷവും അവനെ നിരീക്ഷിക്കുന്നു; രാവും പകലും അവൻ്റെ ജീവിതം പാഴായിപ്പോകുന്നു. ||4||
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥
antar lobh karai nahee boojhai |അവൻ ഉള്ളിൽ അത്യാഗ്രഹം പ്രയോഗിക്കുന്നു, മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੂਝੈ ॥
sir aoopar jamakaal na soojhai |മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ തൻ്റെ തലയ്ക്ക് മുകളിൽ കറങ്ങുന്നത് അവൻ കാണുന്നില്ല.
ਐਥੈ ਕਮਾਣਾ ਸੁ ਅਗੈ ਆਇਆ ਅੰਤਕਾਲਿ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ਹੇ ॥੫॥
aaithai kamaanaa su agai aaeaa antakaal kiaa keejai he |5|ഈ ലോകത്ത് ഒരാൾ ചെയ്യുന്നതെന്തും, പരലോകത്ത് അവനെ നേരിടേണ്ടിവരും; ആ അവസാന നിമിഷത്തിൽ അവന് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? ||5||
ਜੋ ਸਚਿ ਲਾਗੇ ਤਿਨ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥
jo sach laage tin saachee soe |സത്യത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നവർ സത്യമാണ്.
ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਨਮੁਖਿ ਰੋਇ ॥
doojai laage manamukh roe |ദ്വന്ദ്വത്തിൽ മുറുകെപ്പിടിക്കുന്ന സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ കരയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਦੁਹਾ ਸਿਰਿਆ ਕਾ ਖਸਮੁ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਗੁਣ ਮਹਿ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੬॥
duhaa siriaa kaa khasam hai aape aape gun meh bheejai he |6|അവൻ ഇരുലോകത്തിൻ്റെയും നാഥനും യജമാനനുമാണ്; അവൻ തന്നെ പുണ്യത്തിൽ ആനന്ദിക്കുന്നു. ||6||
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਜਨੁ ਸੋਹੈ ॥
gur kai sabad sadaa jan sohai |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, അവൻ്റെ എളിമയുള്ള ദാസൻ എന്നേക്കും ഉയർത്തപ്പെടുന്നു.
ਨਾਮ ਰਸਾਇਣਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੋਹੈ ॥
naam rasaaein ihu man mohai |ഈ മനസ്സ് അമൃതിൻ്റെ ഉറവിടമായ നാമത്താൽ വശീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਾਗੈ ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੭॥
maaeaa moh mail patang na laagai guramatee har naam bheejai he |7|മായയോടുള്ള ആസക്തിയുടെ അഴുക്കുകളാൽ അത് ഒട്ടും കളങ്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല; ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ അത് ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൽ സന്തുഷ്ടവും പൂരിതവുമാണ്. ||7||
ਸਭਨਾ ਵਿਚਿ ਵਰਤੈ ਇਕੁ ਸੋਈ ॥
sabhanaa vich varatai ik soee |എല്ലാവരുടെയും ഉള്ളിൽ ഏകനായ കർത്താവ് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥
guraparasaadee paragatt hoee |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവൻ വെളിപ്പെട്ടു.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਨਾਇ ਸਾਚੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੮॥
haumai maar sadaa sukh paaeaa naae saachai amrit peejai he |8|തൻ്റെ അഹന്തയെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്ന ഒരാൾ ശാശ്വതമായ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു; അവൻ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിക്കുന്നു. ||8||
ਕਿਲਬਿਖ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥
kilabikh dookh nivaaranahaaraa |പാപവും വേദനയും നശിപ്പിക്കുന്നവനാണ് ദൈവം.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਿਆ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥
guramukh seviaa sabad veechaaraa |ഗുർമുഖ് അവനെ സേവിക്കുന്നു, ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਨੁ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੯॥
sabh kichh aape aap varatai guramukh tan man bheejai he |9|അവൻ തന്നെ എല്ലാത്തിലും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. ഗുർമുഖിൻ്റെ ശരീരവും മനസ്സും പൂരിതവും സന്തുഷ്ടവുമാണ്. ||9||
ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰੇ ॥
maaeaa agan jalai sansaare |ലോകം മായയുടെ അഗ്നിയിൽ ജ്വലിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਵਾਰੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
guramukh nivaarai sabad veechaare |ശബ്ദത്തെ ധ്യാനിച്ച് ഗുരുമുഖൻ ഈ തീ കെടുത്തുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਮੁ ਲੀਜੈ ਹੇ ॥੧੦॥
antar saant sadaa sukh paaeaa guramatee naam leejai he |10|ഉള്ളിൽ ശാന്തിയും സമാധാനവും ഉണ്ട്, ശാശ്വതമായ സമാധാനം ലഭിക്കുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടരുന്ന ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||10||
ਇੰਦ੍ਰ ਇੰਦ੍ਰਾਸਣਿ ਬੈਠੇ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਪਾਵਹਿ ॥
eindr indraasan baitthe jam kaa bhau paaveh |സിംഹാസനത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന ഇന്ദ്രൻ പോലും മരണഭയത്തിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਜਮੁ ਨ ਛੋਡੈ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵਹਿ ॥
jam na chhoddai bahu karam kamaaveh |അവർ പലതരത്തിൽ ശ്രമിച്ചാലും മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവരെ വെറുതെ വിടില്ല.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਤਾ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੧॥
satigur bhettai taa mukat paaeeai har har rasanaa peejai he |11|ഒരുവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ഭഗവാൻ, ഹർ, ഹർ എന്ന മഹത്തായ സത്തയിൽ കുടിച്ചും ആസ്വദിച്ചും മുക്തി നേടുന്നു. ||11||
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
manamukh antar bhagat na hoee |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഭക്തിയില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਾਂਤਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
guramukh bhagat saant sukh hoee |ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിലൂടെ ഗുർമുഖിന് ശാന്തിയും സമാധാനവും ലഭിക്കുന്നു.
ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਾਵਨ ਸਦਾ ਹੈ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮਤਿ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੧੨॥
pavitr paavan sadaa hai baanee guramat antar bheejai he |12|എന്നേക്കും ശുദ്ധവും പവിത്രവുമാണ് ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനം; ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടരുമ്പോൾ, ഒരാളുടെ ഉള്ളം അതിൽ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ||12||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥
brahamaa bisan mahes veechaaree |ഞാൻ ബ്രഹ്മാവിനെയും വിഷ്ണുവിനെയും ശിവനെയും പരിഗണിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਧਕ ਮੁਕਤਿ ਨਿਰਾਰੀ ॥
trai gun badhak mukat niraaree |അവർ മൂന്ന് ഗുണങ്ങളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു - മൂന്ന് ഗുണങ്ങൾ; അവർ വിമോചനത്തിൽ നിന്ന് വളരെ അകലെയാണ്.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਏਕੋ ਹੈ ਜਾਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੩॥
guramukh giaan eko hai jaataa anadin naam raveejai he |13|ഏകനായ ഭഗവാൻ്റെ ആത്മീയ ജ്ഞാനം ഗുരുമുഖന് അറിയാം. രാവും പകലും ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ജപിക്കുന്നു. ||13||
ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਬੂਝਹਿ ॥
bed parreh har naam na boojheh |അവൻ വേദങ്ങൾ വായിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ ഭഗവാൻ്റെ നാമം അവൻ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല.
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਲੂਝਹਿ ॥
maaeaa kaaran parr parr loojheh |മായയ്ക്ക് വേണ്ടി അവൻ വായിക്കുകയും വായിക്കുകയും വാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਜੈ ਹੇ ॥੧੪॥
antar mail agiaanee andhaa kiau kar dutar tareejai he |14|അജ്ഞനും അന്ധനുമായ വ്യക്തിയുടെ ഉള്ളിൽ മാലിന്യം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അയാൾക്ക് എങ്ങനെ കടന്നുപോകാൻ കഴിയാത്ത ലോകസമുദ്രം കടക്കാൻ കഴിയും? ||14||
ਬੇਦ ਬਾਦ ਸਭਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣਹਿ ॥
bed baad sabh aakh vakhaaneh |വേദങ്ങളിലെ എല്ലാ വിവാദങ്ങൾക്കും അദ്ദേഹം ശബ്ദം നൽകുന്നു.
ਨ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਨ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਹਿ ॥
n antar bheejai na sabad pachhaaneh |എന്നാൽ അവൻ്റെ ഉള്ളം പൂരിതമോ സംതൃപ്തമോ അല്ല, അവൻ ശബാദിൻ്റെ വചനം തിരിച്ചറിയുന്നില്ല.
ਪੁੰਨੁ ਪਾਪੁ ਸਭੁ ਬੇਦਿ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੫॥
pun paap sabh bed drirraaeaa guramukh amrit peejai he |15|വേദങ്ങൾ സദ്‌ഗുണത്തെയും തിന്മയെയും കുറിച്ച് എല്ലാം പറയുന്നു, എന്നാൽ ഗുരുമുഖൻ മാത്രമാണ് അമൃത് കുടിക്കുന്നത്. ||15||
ਆਪੇ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
aape saachaa eko soee |ഏക സത്യ കർത്താവ് എല്ലാം അവനാൽ തന്നെ.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
tis bin doojaa avar na koee |അവനല്ലാതെ മറ്റാരുമില്ല.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚੋ ਸਚੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੬॥੬॥
naanak naam rate man saachaa sacho sach raveejai he |16|6|ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തോട് ഇണങ്ങിയ ഒരാളുടെ മനസ്സ് സത്യമാണ്; അവൻ സത്യം സംസാരിക്കുന്നു, സത്യമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. ||16||6||
റാഗ് മാർനു
യുദ്ധത്തിന് തയ്യാറെടുക്കുന്നതിനായി യുദ്ധക്കളത്തിൽ പരമ്പരാഗതമായി മാറു പാടിയിരുന്നു. ഈ രാഗത്തിന് ആക്രമണാത്മക സ്വഭാവമുണ്ട്, അത് അനന്തരഫലങ്ങൾ പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ സത്യം പ്രകടിപ്പിക്കാനും ഊന്നിപ്പറയാനുമുള്ള ആന്തരിക ശക്തിയും ശക്തിയും സൃഷ്ടിക്കുന്നു. എന്ത് വിലകൊടുത്തും സത്യം സംസാരിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പാക്കുന്ന നിർഭയത്വവും ശക്തിയും മറുവിൻ്റെ സ്വഭാവം അറിയിക്കുന്നു.