Tilang, Primum Mehl:
Quemadmodum Verbum Dominus propitius ad me venit, ita exprimo, o Lalo.
Factionem nuptialem peccati afferens, Babar e Kaabul invadit postulans terram nostram pro dote, O Lalo.
Pudore et iustitia pariter euanuerunt, et o Lalo dux mendacio nititur.
The Qazis and Bragmans have lost their roles, and Satan now conduct the marriage rites, O Lalo.
Sarraceni mulieres Alcoranum legunt, et in miseria sua Deum O Lalo invocant.
Mulieres Prohibeo, dignitatis socialis, et aliae etiam ignobiles, in eodem genere ponuntur, O Lalo.
Nuptiae caedes canuntur, o Nanak, et pro croco spargitur sanguis, o Lalo. ||1||
Nanak in civitate cadaverum canit laudes Domini et Magistri Gloriosas, et voces htec.
Ille qui mortales dedit et voluptatibus dedit, solus sedet, et hanc aspicit.
Dominus et magister verus est et vera eius iustitia. Mandata sua secundum iudicium suum ordinat.
Corpus fabricae in strigmentis discerpetur, et tunc India memorabitur horum verborum.
Venientes septuagesimo octavo (1521 AD), ibunt nonagesimo septimo (1540 AD), et tunc surget alius discipulus hominis.
Nanak Verbum veritatis loquitur; hoc opportuno tempore Veram praedicat. ||2||3||5||
Tilang plenus est animi temptata difficultate imprimendi, sed sensus conatus non aestimatus est. Aer autem non irae vel perturbationis, sed incoetionis, ut persona quam conaris imprimere, carissima est tibi.