ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |મારૂ, ત્રીજી મહેલ:
ਏਕੋ ਸੇਵੀ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ॥
eko sevee sadaa thir saachaa |હું એક ભગવાનની સેવા કરું છું, જે શાશ્વત, સ્થિર અને સત્ય છે.
ਦੂਜੈ ਲਾਗਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਕਾਚਾ ॥
doojai laagaa sabh jag kaachaa |દ્વૈતમાં આસક્ત, આખું જગત મિથ્યા છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਸਾਚਿ ਪਤੀਜੈ ਹੇ ॥੧॥
guramatee sadaa sach saalaahee saache hee saach pateejai he |1|ગુરુના ઉપદેશને અનુસરીને, હું સત્યના સાચા પર પ્રસન્ન થઈને, સદાય સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરું છું. ||1||
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਬਹੁਤੇ ਮੈ ਏਕੁ ਨ ਜਾਤਾ ॥
tere gun bahute mai ek na jaataa |તમારા તેજોમય ગુણો ઘણા છે, પ્રભુ; મને એક પણ ખબર નથી.
ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ॥
aape laae le jagajeevan daataa |વિશ્વનું જીવન, મહાન દાતા, આપણને પોતાની સાથે જોડે છે.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮਤਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੨॥
aape bakhase de vaddiaaee guramat ihu man bheejai he |2|તે પોતે માફ કરે છે, અને ભવ્ય મહાનતા આપે છે. ગુરુના ઉપદેશને અનુસરીને આ મન પ્રસન્ન થાય છે. ||2||
ਮਾਇਆ ਲਹਰਿ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
maaeaa lahar sabad nivaaree |આ શબ્દે માયાના તરંગોને વશ કર્યા છે.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥
eihu man niramal haumai maaree |અહંકારનો વિજય થયો છે, અને આ મન નિષ્કલંક બની ગયું છે.
ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੩॥
sahaje gun gaavai rang raataa rasanaa raam raveejai he |3|પ્રભુના પ્રેમથી રંગાઈને હું સાહજિક રીતે તેમના ભવ્ય ગુણગાન ગાઉં છું. મારી જીભ પ્રભુના નામનો જપ કરે છે અને તેનો સ્વાદ લે છે. ||3||
ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤ ਵਿਹਾਣੀ ॥
meree meree karat vihaanee |"મારું, મારું!" તે પોતાનું જીવન વિતાવે છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੂਝੈ ਫਿਰੈ ਇਆਣੀ ॥
manamukh na boojhai firai eaanee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને સમજાતું નથી; તે અજ્ઞાનતામાં ભટકે છે.
ਜਮਕਾਲੁ ਘੜੀ ਮੁਹਤੁ ਨਿਹਾਲੇ ਅਨਦਿਨੁ ਆਰਜਾ ਛੀਜੈ ਹੇ ॥੪॥
jamakaal gharree muhat nihaale anadin aarajaa chheejai he |4|મૃત્યુનો દૂત દરેક ક્ષણે, દરેક ક્ષણે તેની ઉપર નજર રાખે છે; રાત દિવસ તેનું જીવન બરબાદ થઈ રહ્યું છે. ||4||
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥
antar lobh karai nahee boojhai |તે અંદરથી લોભ કરે છે, અને સમજતો નથી.
ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੂਝੈ ॥
sir aoopar jamakaal na soojhai |તે મૃત્યુના દૂતને તેના માથા પર મંડરાતો જોતો નથી.
ਐਥੈ ਕਮਾਣਾ ਸੁ ਅਗੈ ਆਇਆ ਅੰਤਕਾਲਿ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ਹੇ ॥੫॥
aaithai kamaanaa su agai aaeaa antakaal kiaa keejai he |5|આ દુનિયામાં જે કંઈ કરે છે, તે પરલોકમાં તેની સામે આવશે; તે છેલ્લી ક્ષણે તે શું કરી શકે? ||5||
ਜੋ ਸਚਿ ਲਾਗੇ ਤਿਨ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥
jo sach laage tin saachee soe |જેઓ સત્ય સાથે જોડાયેલા છે તેઓ સાચા છે.
ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਨਮੁਖਿ ਰੋਇ ॥
doojai laage manamukh roe |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો, દ્વૈત સાથે જોડાયેલા, રડે છે અને વિલાપ કરે છે.
ਦੁਹਾ ਸਿਰਿਆ ਕਾ ਖਸਮੁ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਗੁਣ ਮਹਿ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੬॥
duhaa siriaa kaa khasam hai aape aape gun meh bheejai he |6|તે બંને જગતના સ્વામી અને માલિક છે; તે પોતે પુણ્યમાં આનંદ કરે છે. ||6||
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਜਨੁ ਸੋਹੈ ॥
gur kai sabad sadaa jan sohai |ગુરુના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તેમના નમ્ર સેવકને હંમેશ માટે ઉત્કૃષ્ટ કરવામાં આવે છે.
ਨਾਮ ਰਸਾਇਣਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੋਹੈ ॥
naam rasaaein ihu man mohai |આ મન અમૃતના સ્ત્રોત નામથી મોહિત થાય છે.
ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਾਗੈ ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੭॥
maaeaa moh mail patang na laagai guramatee har naam bheejai he |7|તે માયાની આસક્તિની ગંદકીથી જરાય કલંકિત નથી; ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, તે ભગવાનના નામથી પ્રસન્ન અને સંતૃપ્ત થાય છે. ||7||
ਸਭਨਾ ਵਿਚਿ ਵਰਤੈ ਇਕੁ ਸੋਈ ॥
sabhanaa vich varatai ik soee |એક ભગવાન બધાની અંદર સમાયેલો છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥
guraparasaadee paragatt hoee |ગુરુની કૃપાથી તે પ્રગટ થાય છે.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਨਾਇ ਸਾਚੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੮॥
haumai maar sadaa sukh paaeaa naae saachai amrit peejai he |8|જે પોતાના અહંકારને વશ કરે છે, તેને કાયમી શાંતિ મળે છે; તે સાચા નામના અમૃતમાં પીવે છે. ||8||
ਕਿਲਬਿਖ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥
kilabikh dookh nivaaranahaaraa |ભગવાન પાપ અને દુઃખનો નાશ કરનાર છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਿਆ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥
guramukh seviaa sabad veechaaraa |ગુરુમુખ તેમની સેવા કરે છે, અને શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਨੁ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੯॥
sabh kichh aape aap varatai guramukh tan man bheejai he |9|તે પોતે જ સર્વસ્વમાં વ્યાપી રહ્યો છે. ગુરુમુખનું શરીર અને મન સંતૃપ્ત અને પ્રસન્ન થાય છે. ||9||
ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰੇ ॥
maaeaa agan jalai sansaare |જગત માયાની આગમાં બળી રહ્યું છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਵਾਰੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
guramukh nivaarai sabad veechaare |ગુરુમુખ શબ્દનું ચિંતન કરીને આ અગ્નિ ઓલવી નાખે છે.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਮੁ ਲੀਜੈ ਹੇ ॥੧੦॥
antar saant sadaa sukh paaeaa guramatee naam leejai he |10|અંદર શાંતિ અને શાંતિ છે, અને કાયમી શાંતિ પ્રાપ્ત થાય છે. ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરીને, વ્યક્તિ ભગવાનના નામ, નામથી ધન્ય થાય છે. ||10||
ਇੰਦ੍ਰ ਇੰਦ੍ਰਾਸਣਿ ਬੈਠੇ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਪਾਵਹਿ ॥
eindr indraasan baitthe jam kaa bhau paaveh |પોતાના સિંહાસન પર બેઠેલા ઈન્દ્ર પણ મૃત્યુના ભયમાં સપડાયેલા છે.
ਜਮੁ ਨ ਛੋਡੈ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵਹਿ ॥
jam na chhoddai bahu karam kamaaveh |મૃત્યુનો દૂત તેમને છોડશે નહીં, ભલે તેઓ તમામ પ્રકારના પ્રયાસ કરે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਤਾ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੧॥
satigur bhettai taa mukat paaeeai har har rasanaa peejai he |11|જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ સાચા ગુરુને મળે છે, ત્યારે વ્યક્તિ મુક્ત થાય છે, ભગવાન, હર, હરના ઉત્કૃષ્ટ સારનું સેવન કરે છે અને તેનો સ્વાદ લે છે. ||11||
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
manamukh antar bhagat na hoee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખમાં ભક્તિ નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਸਾਂਤਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
guramukh bhagat saant sukh hoee |ભક્તિમય ઉપાસના દ્વારા, ગુરુમુખ શાંતિ અને શાંતિ મેળવે છે.
ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਾਵਨ ਸਦਾ ਹੈ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮਤਿ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਹੇ ॥੧੨॥
pavitr paavan sadaa hai baanee guramat antar bheejai he |12|કાયમ શુદ્ધ અને પવિત્ર એ ગુરુની બાની શબ્દ છે; ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરીને, વ્યક્તિનું આંતરિક અસ્તિત્વ તેમાં ભીંજાય છે. ||12||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥
brahamaa bisan mahes veechaaree |મેં બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને શિવને માન્યા છે.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਧਕ ਮੁਕਤਿ ਨਿਰਾਰੀ ॥
trai gun badhak mukat niraaree |તેઓ ત્રણ ગુણોથી બંધાયેલા છે - ત્રણ ગુણો; તેઓ મુક્તિથી દૂર છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਏਕੋ ਹੈ ਜਾਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੩॥
guramukh giaan eko hai jaataa anadin naam raveejai he |13|ગુરુમુખ એક ભગવાનના આધ્યાત્મિક જ્ઞાનને જાણે છે. રાત-દિવસ, તે ભગવાનના નામનો જપ કરે છે. ||13||
ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਬੂਝਹਿ ॥
bed parreh har naam na boojheh |તે વેદ વાંચી શકે છે, પરંતુ તેને ભગવાનના નામનો અહેસાસ થતો નથી.
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਲੂਝਹਿ ॥
maaeaa kaaran parr parr loojheh |માયા ખાતર, તે વાંચે છે અને પાઠ કરે છે અને દલીલ કરે છે.
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਜੈ ਹੇ ॥੧੪॥
antar mail agiaanee andhaa kiau kar dutar tareejai he |14|અજ્ઞાની અને અંધ વ્યક્તિની અંદર ગંદકી ભરેલી હોય છે. તે દુર્ગમ વિશ્વ-સાગરને કેવી રીતે પાર કરી શકે? ||14||
ਬੇਦ ਬਾਦ ਸਭਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣਹਿ ॥
bed baad sabh aakh vakhaaneh |તે વેદોના તમામ વિવાદોને અવાજ આપે છે,
ਨ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਨ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਹਿ ॥
n antar bheejai na sabad pachhaaneh |પરંતુ તેનું આંતરિક અસ્તિત્વ સંતૃપ્ત અથવા સંતુષ્ટ નથી, અને તે શબ્દના શબ્દને સમજી શકતો નથી.
ਪੁੰਨੁ ਪਾਪੁ ਸਭੁ ਬੇਦਿ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੫॥
pun paap sabh bed drirraaeaa guramukh amrit peejai he |15|વેદ સદ્ગુણ અને દુર્ગુણ વિશે બધું જ જણાવે છે, પરંતુ માત્ર ગુરુમુખ જ અમૃત પીવે છે. ||15||
ਆਪੇ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
aape saachaa eko soee |એક જ સાચા ભગવાન બધા પોતે જ છે.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
tis bin doojaa avar na koee |તેના સિવાય બીજું કોઈ નથી.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚੋ ਸਚੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੬॥੬॥
naanak naam rate man saachaa sacho sach raveejai he |16|6|હે નાનક, જે નામ સાથે જોડાયેલું છે તેનું મન સાચું છે; તે સત્ય બોલે છે, અને સત્ય સિવાય બીજું કંઈ નથી. ||16||6||
રાગ મારો
યુદ્ધની તૈયારીમાં યુદ્ધના મેદાનમાં પરંપરાગત રીતે મારુ ગાવામાં આવતું હતું. આ રાગ એક આક્રમક સ્વભાવ ધરાવે છે, જે પરિણામોને ધ્યાનમાં લીધા વિના, સત્યને વ્યક્ત કરવા અને તેના પર ભાર મૂકવાની આંતરિક શક્તિ અને શક્તિ બનાવે છે. મારુનો સ્વભાવ નિર્ભયતા અને શક્તિ દર્શાવે છે જે ખાતરી કરે છે કે સત્ય બોલવામાં આવે છે, પછી ભલે ગમે તેટલી કિંમત હોય.