Jaitsree, Nawfed Mehl:
O Annwyl Arglwydd, os gwelwch yn dda, achub fy anrhydedd!
Mae ofn angau wedi mynd i mewn i'm calon; Glynaf wrth Warchod dy Noddfa, O Arglwydd, fôr trugaredd. ||1||Saib||
Pechadur mawr ydwyf fi, ynfyd a barus; ond yn awr, o'r diwedd, yr wyf wedi blino ar gyflawni pechodau.
Ni allaf anghofio'r ofn o farw; mae'r pryder hwn yn bwyta fy nghorff. ||1||
Rwyf wedi bod yn ceisio rhyddhau fy hun, yn rhedeg o gwmpas yn y deg cyfeiriad.
Mae'r Arglwydd pur, di-fai yn aros yn ddwfn yn fy nghalon, ond nid wyf yn deall cyfrinach ei ddirgelwch. ||2||
Nid oes gennyf rinwedd, ac ni wn i ddim am fyfyrdod na llymder; beth ddylwn i ei wneud nawr?
O Nanak, yr wyf wedi blino'n lân; Ceisiaf loches Dy Noddfa; O Dduw, bendithia fi â rhodd diffyg ofn. ||3||2||
Teitl: | Raag Jaithsree |
---|---|
Awdur: | Guru Tegh Bahadur Ji |
Tudalen: | 703 |
Rhif y Llinell: | 2 - 6 |
Mae Jaitsiri yn cyfleu'r emosiwn twymgalon o beidio â gallu byw heb rywun. Mae ei hwyliau wedi'i gyfareddu gan deimladau o ddibyniaeth ac ymdeimlad llethol o estyn allan yn daer i fod gyda'r person hwnnw.