Jaitsree, Negende Mehl:
O Liewe Heer, red asseblief my eer!
Die vrees vir die dood het in my hart ingekom; Ek hou vas aan die Beskerming van U Heiligdom, o Here, see van genade. ||1||Pouse||
Ek is 'n groot sondaar, dwaas en gierig; maar nou, uiteindelik, het ek moeg geword om sondes te pleeg.
Ek kan nie die vrees om te sterf vergeet nie; hierdie angs verteer my liggaam. ||1||
Ek het myself probeer bevry en in die tien rigtings rondgehardloop.
Die rein, onbevlekte Here bly diep in my hart, maar ek verstaan nie die geheim van Sy verborgenheid nie. ||2||
Ek het geen meriete nie, en ek weet niks van meditasie of soberheid nie; wat moet ek nou doen?
O Nanak, ek is uitgeput; Ek soek die skuiling van U Heiligdom; O God, seën my asseblief met die gawe van vreesloosheid. ||3||2||
Jaitsiri dra die opregte emosie oor om nie sonder iemand te kan lewe nie. Sy bui is behep met gevoelens van afhanklikheid en 'n oorweldigende gevoel van desperaat uitreik om by daardie persoon te wees.